Γερμανικές αποζημιώσεις

Στο κανάλι Εtv (εκπομπή Γ. Τράγκα) άκουσα στις 28/3/14 τον κ. υπουργό Υγείας να αναφέρει ότι η Γερμανία δεν μας έδωσε πιθανόν τις πολεμικές αποζημιώσεις διότι ίσως δεν τις ζητήσαμε. Ως Ελληνας πολίτης εξεπλάγην από αυτό που άκουσα και διερωτώμαι τι πράγματι έχει συμβεί θέτοντας κατ’ αρχήν (καίτοι δεν είμαι νομικός) 3 ερωτήματα, ήτοι:

1. Εχουμε πλέον, αν το παραπάνω αληθεύει, το νόμιμο δικαίωμα να τις διεκδικήσουμε ή έχουμε χάσει αυτό το δικαίωμα χρονικά λόγω παραγραφής;

2. Υπάρχει επίσημη δική μας αποποίηση των οφειλομένων;

3. Αν τυχόν έχουν συμβεί τα παραπάνω, ποιος πιθανόν ευθύνεται και αν τυχόν υπάρχουν ευθύνες μήπως έχουν παραγραφεί; Κατά τη γνώμη μου, βάσει των δημοκρατικών αξιών, ο πολιτικός κόσμος πρέπει να μας ενημερώσει, εκτός αν έχει απαξιωθεί τόσο πολύ το πολιτικό μας σύστημα («Δημ.» 31/3/2014) ή το προσωπικό, δηλαδή πολιτικό, συμφέρον πάνω απ’ όλα με την κοινωνία κυριολεκτικά απούσα («Εφ.Συν.» 1/4/2014).

Περαιτέρω από στοιχεία που συνέλεξα εμφανίζονται τα εξής:

1. Για το κατοχικό δάνειο έχουμε ελπίδες να πετύχουμε τις επιδιώξεις μας καθ’ όσον η χιτλερική Γερμανία το έχει υπογράψει και μάλιστα αποπληρώθηκαν και οι πρώτες δόσεις («Εφ.Συν.» 13-14/4/2013), δηλαδή η Γερμανία, κατά τη γνώμη μου, νομιμοποίησε το δάνειο, άρα υποχρεούται να το ξεπληρώσει και μάλιστα μετά τόκων.

2. Ως προς τις αποζημιώσεις προς πρόσωπα η Γερμανία έχει πληρώσει σχεδόν 3 δισ. δολ. σε 1.500.000 θύματα της περιόδου Χίτλερ (Max Hastings, Nέμεσις, εκδ. Ψυχογιός, Αθήνα 2009). Περαιτέρω αναφέρεται στα ΜΜΕ ότι το 2000 μέσω του Ιδρύματος «Μνήμη, Ευθύνη και Μέλλον» αποζημιώθηκαν και χιλιάδες Ελληνες, οι οποίοι υποχρεώθηκαν σε καταναγκαστική εργασία, καθ’ όσον δόθηκαν 4,4 δισ. € σε 1,7 εκατ. πρώην σκλάβους των ναζί («Εφ.Συν.» 13-14/4/2013). Το ερώτημα εδώ είναι αν δόθηκαν σε όλους που θα έπρεπε, διότι αρκετοί απεβίωσαν.

3. Ως προς τις αποζημιώσεις από καταστροφές στην οικονομία και τις υποδομές εγείρονται ερωτηματικά καθ’ όσον:

α. Σε έντυπο αναφέρεται επί λέξει: «Η Ελλάδα ουδέποτε παραιτήθηκε από τις διεκδικήσεις της κατά της Γερμανίας σχετικά με το κατοχικό αναγκαστικό δάνειο ή τις πολεμικές αποζημιώσεις, όπως αποκαλύπτει έγγραφο της πρεσβείας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας προς το ελληνικό υπουργείο των Εξωτερικών (αφορά έγγραφο που παραδόθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών στις 31/3/67 και αναφέρεται στη συνάντηση στην Αθήνα στις 15/10/66 του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών με τον αντίστοιχο της Γερμανίας)». (Στρατιωτική Ιστορία τεύχος 197, Ιούνιος 2013).

β. Στα ΜΜΕ επίσης αναφέρεται ότι το 1995 ο πρ. καγκελάριος κ. Κολ ανέφερε επί του θέματος: «Το θέμα λύθηκε οριστικά με τη συμφωνία Ελλάδας και Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας με την οποία το 1960 δόθηκαν 115 εκατ. μάρκα ως πολεμική αποζημίωση» («Εφ.Συν.» 13-14/4/2013).

γ. Από τα ΜΜΕ ταυτόχρονα ενημερωθήκαμε ότι το θέμα έχει παραπεμφθεί για γνωμοδότηση στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, ότι η Τράπεζα της Ελλάδος δεν έχει παραιτηθεί του κατοχικού δανείου και ότι το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους έχει κοστολογήσει ή θα κοστολογήσει το ύψος των αποζημιώσεων.

Η Γερμανία σήμερα έγινε αυτό που υποστήριξε ο πρ. πρωθυπουργός της Ολλανδίας Κόλιν σε ένα λόγο του στις 10 Αυγούστου (1940) «Οποια και αν είναι η έκβαση αυτού του πολέμου δεν πρέπει να αμφιβάλλουμε ότι η Γερμανία θα καταλάβει μια θέση στην Ηπειρωτική Ευρώπη που θα μπορεί να συγκριθεί με αυτή του διευθυντή μιας μεγάλης ορχήστρας» (Τζον Λούκατς. Ο τελευταίος ευρωπαϊκός πόλεμος. Εκδ. Ενάλιος, Αθήνα 2008). Μεταπολεμικά η Γερμανία δέχτηκε περίπου 500.000 Ελληνες μετανάστες, δέχτηκε σπουδαστές και επιστήμονες, στήριξε την ελληνική τουριστική βιομηχανία, έδωσε πολεμικές αποζημιώσεις σε πρόσωπα, έδωσε επίσης πίστωση 200 εκατ. μάρκα. Σήμερα όμως που ανήκουμε στην ίδια ομάδα κρατών (Ε.Ε.) θα πρέπει οι εκκρεμότητες που δηλητηριάζουν τις ψυχές των λαών μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια να εκλείψουν. Η Ελλάδα ως χώρα αντιμετωπίζει οικονομική καταστροφή και ο λαός φτωχοποιείται (στα ΜΜΕ αναφέρεται ότι σχεδόν το 25% είναι κάτω από το όριο της φτώχειας) και διασύρεται μέσα στην Ε.Ε. ως επαίτης, πληρώνοντας όμως τις υποχρεώσεις του που προέκυψαν από τα λάθη του, αν και κατά τη γνώμη μου η Ε.Ε. δεν είναι άμοιρη ευθυνών [πωλήσεις οπλικών συστημάτων, υποβρύχιες μίζες («Καθ.» 8/9/2013) μη καλός έλεγχος ως ώφειλε να κάνει η Ε.Ε. κ.λπ.]. Οπως όμως εμείς πληρώνουμε τα χρέη μας έτσι πρέπει και η Γερμανία να πληρώσει τα χρέη της προς την Ελλάδα για τις καταστροφές που έκανε κατά τη διάρκεια της τετραετούς κατοχής. Ενώπιον του ηθικού νόμου είμαστε όλοι ίσοι ως άτομα και ως Εθνη. Επειδή δε η Γερμανία είναι λάτρης του αρχαίου ελληνικού πνεύματος ας εφαρμόσει ό,τι αναφέρεται στον Επιτάφιο του Περικλέους: «Ζώμεν τωόντι υπό πολίτευμα, το οποίον δεν επιζητεί ν’ αντιγράφη τους νόμους των άλλων, αλλ’ είμεθα ημείς μάλλον υπόδειγμα εις τους άλλους παρά μιμηταί αυτών» (Θουκυδίδου. Επιτάφιος Περικλέους. Ιδρυμα Βουλής των Ελλήνων 2005). Θα δείξει όμως ο πολιτικός την αποτελεσματικότητά του; Οπερ έδει δείξαι.

Δρ. Γ. Τσαρμακλής

τ. συν/στής δ/ντής ΕΣΥ

τ. δ/ντής Ιατρ. Υπ. ΕΣΥ

[email protected]