Εχουν δίκιο κυβερνητικοί παράγοντες να φοβούνται ξέσπασμα κοινωνικής έκρηξης μετά τις προγραφές της κυβέρνησης για νέες περικοπές στις συντάξεις και αύξηση στα όρια ηλικίας πρόωρης συνταξιοδότησης. Σύμφωνα μ' αυτές, δεν έχει σημασία αν κάποιος έχει θεμελιώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης και προσδοκά να πάρει σύνταξη. Εάν δεν κλείσει τα 62 του χρόνια, σύνταξη δεν βλέπει. Και όχι μόνο αυτό. Το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2015-2018 προβλέπει νέα αλλαγή του ασφαλιστικού συστήματος με κατάργηση όλων των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων.

Η ψήφιση του νέου Ασφαλιστικού αναμένεται το ερχόμενο φθινόπωρο, αλλά κάποιοι από την κυβέρνηση έχουν ήδη αρχίσει να ανησυχούν ότι τα νέα μέτρα θα πυροδοτήσουν μεγάλη αναταραχή έως κοινωνική έκρηξη και επεξεργάζονται κάποιες εξαιρέσεις. Το φθινόπωρο δηλαδή κυβέρνηση και τρόικα, σε αγαστή συνεργασία, ξεριζώνουν -νομοθετώντας- κατοχυρωμένα δικαιώματα εργαζομένων, παλιά τους τέχνη κόσκινο.

Η πολιτική της εξοικονόμησης πόρων, σε βάρος πάντα των εργαζομένων, είναι μια κοντόφθαλμη πολιτική που πλήττει βάναυσα την ασφάλιση και διαρρηγνύει κάθε μορφή κοινωνικού κράτους και πρόνοιας.

Η σύνταξη για τον εργαζόμενο σημαίνει πολλά. Είναι το επιστέγασμα μιας μακρόχρονης προσφοράς εργασίας και αναμένεται με αγωνία η ημέρα συνταξιοδότησης ώστε να ξεφύγει ο εργαζόμενος από τη βάσανο της καθημερινότητας. Αυτά, όμως, είναι ψιλά γράμματα για τη δικομματική κυβέρνηση, που προκειμένου να δείξει αριθμούς στους δανειστές δεν διστάζει να πλήττει ανθρώπους στη δύση του βίου τους.

Πρόκειται για εξαιρετικά αντιεργατική πολιτική, που πλήττει καίρια, μετά την εξοργιστική περικοπή των συντάξεων, το ηθικό του εργαζομένου, διότι, αν και θα έχει θεμελιώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης σε μικρότερη ηλικία, θα αναγκαστεί να περιμένει να συμπληρώσει το 62ο έτος. Αυτό, όμως, του αφαιρεί τη δυνατότητα να προγραμματίσει τη ζωή του, αλλά και την ίδια τη δυνατότητα να επιβιώσει τα χρόνια της αναμονής.

Η αναλγησία της κυβέρνησης παίρνει σ' αυτή την περίπτωση σάρκα και οστά. Αυτά που επικαλείται περί εξοικονόμησης είναι σχεδόν αστεία, όσο αστείο είναι και το ποσό, 188 εκατομμύρια ευρώ για το 2015 και 147 εκατομμύρια ευρώ για το 2016. Το ότι αυτές οι οριοθετήσεις ηλικίας καταστρέφουν το ασφαλιστικό σύστημα δεν φαίνεται να απασχολεί τους οικονομικούς ειδήμονες της κυβέρνησης, ούτε βέβαια φαίνεται να τους προβληματίζει η συσσωρευόμενη κοινωνική οργή. Αποδιαρθρώνεται έτσι κάθε κοινωνική-εργατική συνοχή, αλλά πιθανώς αυτό να είναι το μέλημα της κυβέρνησης για να διατηρηθεί στην εξουσία. Κάθε βήμα της κυβέρνησης οδηγεί στην ανάγκη απομάκρυνσής της.