Ασκήσεις ισορροπίας ψηλά πάνω από το έδαφος. Το ανθρώπινο κορμί καταλήγει να μοιάζει καράβι που ταξιδεύει με τη βοήθεια ενός ελαστικού πανιού. Ο εναέριος χορός και οι συγκινήσεις που γεννά δύσκολα μπορούν να χωρέσουν σε λέξεις. Πρέπει να το δεις. Ή να το ονειρευτείς

→«Πρόκειται για μια τέχνη ευεργετική που προσφέρει συνειδητοποίηση, απελευθέρωση, ισορροπία και ελευθερία έκφρασης. Πάνω στα πανιά πρέπει να εναρμονίσεις το μυαλό, την ψυχή και το σώμα σου»

Της Φεβρωνίας Παντελή

Δεν είναι χορός, δεν είναι άθλημα, αλλά ούτε και ακροβατικό θέαμα. Ο εναέριος χορός είναι τέχνη. Είναι ισορροπία –πνευματική και σωματική-, επαναπροσδιορισμός, ελευθερία και κατόρθωμα. Ή τουλάχιστον έτσι μας τον περιγράφει η Κατερίνα Σολδάτου, τον «ιπτάμενο» χορό της οποίας το ευρύ κοινό είχε την ευκαιρία να ανακαλύψει πριν από λίγες ημέρες στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, στο πλαίσιο ενός διαγωνισμού για ταινίες με θέμα το ελληνικό τραγούδι και τη μουσική Ελλήνων συνθετών.

Συμμετέχοντας σε μία από τις ταινίες αυτές, το «Games of trust», σε μουσική του Αλέξανδρου Στρατίκη και σκηνοθεσία της Μαρίας Χατζηγιάννη, η Κατερίνα Σολδάτου προσπάθησε μέσα από τον χορό που η ίδια έχει αναπτύξει και βαφτίσει Aerial Εver After να αποτυπώσει τις συναισθηματικές εναλλαγές και τις ακραίες συμπεριφορές των ανθρώπων. Το θέαμα ήταν αιθέριο και ταυτόχρονα μοναδικό συναρπαστικό…

Η πορεία της

Γεννημένη στο Λονδίνο –με καταγωγή από τη Λευκάδα– ασχολήθηκε με το μπαλέτο από μικρή ηλικία, σπούδασε τζαζ και μοντέρνο χορό στη Royal Academy of Dancing του Λονδίνου, υπήρξε αθλήτρια του στίβου και των πολεμικών τεχνών πριν καταλήξει στο Αerial Εver Αfter και στην Αerial yoga, των οποίων είναι πλέον πιστοποιημένη δασκάλα. «Εκανα πρώτα έναν κύκλο», θα πει, «και θεωρώ ότι είμαι πολύ τυχερή που γνώρισα τα… πανιά πιο αργά στη ζωή μου. Σε αντίθετη περίπτωση ίσως και να μην είχα την ωριμότητα και την εμπειρία ώστε να το φτάσω στο επίπεδο που θέλω να φτάσω. Πρόκειται για μια τέχνη ευεργετική από ψυχολογικής άποψης. Που προσφέρει συνειδητοποίηση, απελευθέρωση, ισορροπία και ελευθερία έκφρασης. Πάνω στα πανιά πρέπει να εναρμονίσεις το μυαλό, την ψυχή και το σώμα σου. Πράγματα που κάτω ίσως και να θεωρούνται δεδομένα και γι' αυτό συχνά δεν τα δουλεύεις όπως θα έπρεπε. Εκεί πάνω, όμως, αν δεν το κάνεις αυτό, θα πέσεις. “Πάνω” τίποτα δεν είναι δεδομένο».

Τα όνειρά της

Μέσα από την ενασχόλησή τους με την τέχνη, οι αληθινοί καλλιτέχνες γνωρίζουν τον εαυτό τους, λένε. Η Κατερίνα Σολδάτου συγκατανεύει καθώς το ακούει. «Ενώ, κυριολεκτικά μιλώντας, πρόκειται για χορό πάνω από το έδαφος, προσωπικά με “προσγείωσε” σαν άνθρωπο. Νιώθω πως τώρα πατάω πιο γερά στο έδαφος. Οταν είμαι πάνω στα πανιά είμαι… σπίτι μου, νιώθω ασφάλεια και ότι είμαι εκεί που πρέπει να είμαι, γνωρίζοντας ακριβώς τι πρέπει να κάνω».

Την Κατερίνα –που ονειρεύεται να δει κάποια στιγμή τον εναέριο χορό ενταγμένο στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων– μπορεί να τη συναντήσει κάποιος καθημερινά στο ΟΑΚΑ, σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο πάνω από το κλειστό κολυμβητήριο, όπου διδάσκει την «τέχνη» του εναέριου χορού σε μαθητές κάθε ηλικίας – η επτάχρονη κόρη της, που εξ απαλών ονύχων έχει μυηθεί στα μυστικά τής… αιώρησης, μοιάζει χαρακτηριστικό παράδειγμα.

«Θεραπευτικό»

«Ο εναέριος χορός πρέπει να διδάσκεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να απευθύνεται σε όλους. Ο δάσκαλος οφείλει να μπορέσει να βρει τον τρόπο να κατευθύνει τον καθένα ξεχωριστά προς τον δικό του δρόμο. Αν ο μαθητευόμενος ακολουθεί τις οδηγίες και είναι συγκεντρωμένος, δεν έχει κανένα πρόβλημα. Αντιθέτως, τα πανιά βοηθούν πολύ όσους αντιμετωπίζουν πόνους στην μέση, υποφέρουν από αυχενικό ή από χρόνιους τραυματισμούς στα γόνατα. Οι περισσότεροι εκπαιδευόμενοι είναι μεταξύ 25 και 35 ετών. Υπάρχουν άνθρωποι με πολλά παραπάνω κιλά που τα καταφέρνουν μια χαρά. Αλλάζει ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα γενικότερα. Βάζεις συνεχώς μικρούς στόχους και τους πραγματοποιείς, νιώθοντας το μεγαλείο της επίτευξης».

Ο βαθμός δυσκολίας κάθε φιγούρας καθορίζεται από την ελαστικότητα του πανιού – όσο ανεβαίνει κανείς επίπεδο, χρησιμοποιεί πιο ελαστικό. «Πόσο ασφαλές αλήθεια είναι να αιωρείσαι μέτρα ολόκληρα πάνω από το έδαφος;» ρωτάμε. «Δυσκολεύομαι να φανταστώ», μας απαντά, «κάποιον χώρο που θα ήταν περισσότερο κατάλληλος από αυτόν του Ολυμπιακού Σταδίου. Η αντοχή των πανιών έχει μελετηθεί και πιστοποιηθεί ενώ στο πάτωμα υπάρχουν εδικά στρώματα. Παράλληλα, η έντονη αθλητική δραστηριότητα που υπάρχει γύρω μας, με πρωταθλητές διαφόρων αθλημάτων δίπλα μας, λειτουργεί… εμψυχωτικά. Ο ένας συμπαρασύρει τον άλλο στον δρόμο προς την κατάκτηση του στόχου που έχει θέσει – όποιος και αν είναι αυτός. Εχει παρατηρηθεί ως και βελτίωση στις σχολικές επιδόσεις κάποιων μικρών παιδιών που ασχολήθηκαν με τον εναέριο χορό – αποκτώντας έτσι μεγαλύτερη δυνατότητα αυτοσυγκέντρωσης!»

Τα πιο περίεργα σημεία από τα οποία η ίδια έχει «κρεμαστεί» ήταν το κατάρτι ενός ιστιοπλοϊκού κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών της διακοπών –εν πλω προς την Αίγινα– και μία γέφυρα στην Κύθνο. Απ’ ό,τι μας λέει, συχνά εξασκείται και σε δέντρα προκειμένου να έχει καλύτερη και πιο στενή επαφή με τη φύση. Υπάρχουν περιπτώσεις που αντενδείκνυται ο εναέριος χορός; «Πρέπει πριν απ’ όλα να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν είναι ένας εύκολος τρόπος για να χτίσεις ένα ωραίο κορμί όπως λανθασμένα πιστεύουν κάποιοι, ούτε ένα μέσο εντυπωσιασμού. Ο χορός είναι συχνά επικίνδυνο πράγμα, μπορεί να σε κάνει να χάσεις το μυαλό σου. Εδώ συμβαίνει κάτι άλλο, πιο περίπλοκο. Είναι ένα ταξίδι μέσω του οποίου αναζητούμε την έκφραση των συναισθημάτων μας».