Οταν η Μέρι Τάλμποτ και ο σύζυγός της, o διάσημος εικονογράφος Μπράιαν Τάλμποτ, έγραψαν το γκράφικ νόβελ «Dotter of her Father’s Eyes», αυτή τα κείμενα, αυτός τα σχέδια, γύρω από τη ζωή της Λουτσία, της τραγικής σχιζοφρενούς κόρης τού Τζέιμς Τζόις και της Νόρα Μπάρνακλ, κέρδισαν το 2012 βραβείο Costa για βιογραφία. Κάτι που σπάνια (ή σχεδόν ποτέ) συμβαίνει για ένα γκράφικ νόβελ. Δεν επαναπαύτηκε στις δάφνες της η Μέρι Τάλμποτ. Εψαξε για το επόμενο βήμα της ένα εξίσου δυνατό θέμα και το βρήκε στις σουφραζέτες. «Ανακάλυψα ότι ήξερα πολύ λίγα για το κίνημά τους, άρχισα να διαβάζω και αιχμαλωτίστηκα», λέει στην «Γκάρντιαν». Αυτή τη φορά, δυστυχώς, ο πολυάσχολος σύζυγός της δεν μπορούσε να αναλάβει την εικονογράφηση εν λευκώ, έτσι μπήκε στο κόλπο και η συνάδελφός του, Κέιτ Τσάρλσγουερθ.

Ηρωίδα του βιβλίου «Sally Heathcote: Suffragette» είναι ένα μυθιστορηματικό πρόσωπο, η Σάλι Χιθκόουτ, κορίτσι λαϊκής τάξης.«Την εμπνεύστηκα από μια φωτογραφία της γιαγιάς μου», λέει η Μέρι Τάλμποτ. «Ηθελα να δώσω έμφαση στο ότι οι σουφραζέτες δεν ήταν ένα φαινόμενο που αφορούσε αποκλειστικά τις γυναίκες της μεσαίας και ανώτερης τάξης. Αφορούσε επίσης υπηρέτριες και μοδίστρες που διεκδικούσαν κάτι παραπάνω από μια ψήφο: το δικαίωμα σε καλύτερη εκπαίδευση, αμοιβή, συνθήκες εργασίας». Μοδίστρα είναι η Σάλι Χιθκόουτ, που στο γκράφικ νόβελ διηγείται τη ζωή της το 1969, γριά και άρρωστη σε νοσοκομείο. Ξεκίνησε ως υπηρέτρια στο σπίτι της Εμελιν Πάνχερστ στο Μάντσεστερ κι όταν η ηγέτις των σουφραζετών μετακόμισε το 1907 στο Λονδίνο για τις ανάγκες του κινήματος, η Σάλι την ακολούθησε αλλά έγινε μοδίστρα στο Maison Esperance, μια κολεκτίβα ενδυμάτων που είχε ιδρύσει η Εμελιν Πέθικ-Λόρενς, η υπεύθυνη για τα οικονομικά της Women’s Social and Political Union, δηλαδή της οργάνωσης των σουφραζετών.

Κοντά στις δυο Εμελιν η Σάλι παίρνει μέρος με πάθος στο κίνημα. Στη διάρκεια μιας από τις πολλές διαδηλώσεις του, ρίχνει μια κουτουλιά σε αστυνομικό (έκαναν και χειρότερα), φυλακίζεται (1910), μένει στη φυλακή οχτώ μήνες, κάνει μαζί με τις συγκρατούμενές της απεργία πείνας, την ταΐζουν διά της βίας και η υγεία της καταστρέφεται.

Η Μέρι Τάλμποτ είναι πολύ προσεχτική. Οι βασικότερες στιγμές της ιστορίας του κινήματος των σουφραζετών περνάνε από τα καρέ του βιβλίου της: οι διώξεις, οι νόμοι, οι θάνατοι. Αλλά δεν διστάζει να αναφερθεί και στις έριδες των σουφραζετών. Δεν δείχνει, με άλλα λόγια, τον συνήθη σεβασμό στην Εμελιν Πάνχερστ, την οποία παρουσιάζει σχεδόν αδίστακτη, ματαιόδοξη και κακιά. «Ηθελα από την αρχή να τη ρίξω λίγο από το βάθρο της», λέει η Τάλμποτ. «Οι σουφραζέτες είχαν και άλλες ηρωίδες. Και δεν ξεχνώ πώς απομάκρυνε από το κίνημα την Εμελιν Πέθικ-Λόρενς».

Επιμ.: Β. Γεωργ.