Το κλίμα αμφισβήτησης και αποδοκιμασίας που επικρατεί στην κεντρική πολιτική σκηνή έχει επεκταθεί και στις φοιτητικές εκλογές, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο τα φαινόμενα υποβάθμισης των πολιτικών χαρακτηριστικών της φοιτητικής κοινότητας που καταγράφονται τα τελευταία χρόνια.

Η πτώση των δυνάμεων σχεδόν σε όλες τις παρατάξεις έχει αρχίσει να εξετάζεται σοβαρά ως επικρατέστερο ενδεχόμενο αποτέλεσμα της εκλογικής αναμέτρησης, στην οποία και πάλι η αποχή αναμένεται να παίξει κυρίαρχο ρόλο. Ψηφίζουν οι μισοί, ενώ σε πολλές σχολές η συμμετοχή πέφτει σε ακόμη χαμηλότερα ποσοστά (από 30% έως και 15%).

^[1]

Παραμονή εκλογών στην ΑΣΟΟΕ, τον μεγαλύτερο φοιτητικό σύλλογο της χώρας. – Φωτ. Μάριος Βαλασόπουλος

 
Από τη μια η απουσία συμμετοχής στη (συν)διοίκηση των Ιδρυμάτων, που έχει επιβάλει το θεσμικό πλαίσιο των τελευταίων χρόνων, από την άλλη η αδυναμία των παρατάξεων να συσπειρώσουν κρίσιμες μάζες φοιτητών έχουν δημιουργήσει συνθήκες δυσπιστίας για τον ρόλο του φοιτητικού κινήματος στα ανώτατα Ιδρύματα.

Τα δε πιεστικά φαινόμενα της κρίσης δημιουργούν κλίμα απογοήτευσης που κρατά τους φοιτητές μακριά από τα δρώμενα της κοινότητας.

Τι προσδοκούν οι παρατάξεις

ΔΑΠ
Διατηρεί τα δύο βασικά πλεονεκτήματα έναντι όλων των άλλων παρατάξεων. Εχει ακόμα τον ισχυρότερο μηχανισμό στις περισσότερες σχολές και συνεχίζει την προσπάθεια απολιτικοποίησης του φοιτητικού κινήματος, εκμεταλλευόμενη πλέον και το κλίμα της γενικότερης απαξίωσης του πολιτικού συστήματος. Εχει περιορίσει, βέβαια, τα πάρτι σε χλιδάτα νησιά και αρκείται σε διασκέδαση εντός πόλης και χαλαρό ποτό σε μπαράκια. Κάτι που κάνουν και οι άλλες παρατάξεις. Πιο στενά, οικονομικά, διακριτικά, αλλά τα λένε με ποτό και μουσική. Ενίοτε και σε δικούς τους χώρους με dj. Στις συνάξεις της ΔΑΠ κυριαρχούν τα φοιτητικά ζητήματα, όπως οι (περιβόητες) φωτοτυπίες συγγραμμάτων, η οργάνωση των εξετάσεων κ.ά. Δεν θα τη γλιτώσει, φυσικά, λένε οι γνώστες. Για την κυβερνητική παράταξη πρόκειται. Αναμένεται, δε, να γνωρίσει ίσως για πρώτη φορά τόσο μεγάλη πτώση στα ποσοστά της, εισπράττοντας τη γενική αποδοκιμασία προς την κυβέρνηση.

ΠΑΣΠ
Το μεγάλο δίλημμα ή τρίλημμα. Σε πόσα κομμάτια θα σπάσει και πού θα πάει. Πολλοί εκτιμούν ότι στις έστω λίγες αλλά μεγάλες σχολές που ακόμα ελέγχει σε Αθήνα (ΟΠΑ, Γεωπονικό), αλλά και περιφέρεια (Κομοτηνή) θα κρατηθεί και θα παραμείνει αυτόνομη. Αρκετοί, ωστόσο, βλέπουν κομμάτια της, μεταξύ αυτών και ορισμένα εκ των προαναφερόμενων, να μεταφράζουν την εσωκομματική κριτική τους σε υποστήριξη αριστερών δυνάμεων. Η κατάσταση διάσπασης, πάντως, των τελευταίων 2-3 χρόνων δεν αλλάζει.

ΠΚΣ
Παραμένοντας σταθερή στα ζητήματα που πάντα αναδεικνύει, συνδέοντάς τα με τα ευρύτερα κοινωνικά, περιχαρακώνεται και μαζί κρατά και τον κόσμο που την ψηφίζει. Ο επίσης σκληρός μηχανισμός της τη βοηθά στη συντήρηση δυνάμεων. Ισως να είναι και από τις κερδισμένες αριστερές δυνάμεις. Δεν επηρεάζεται ούτε από το κλίμα απαξίωσης ούτε από τη φθορά των πρωταγωνιστικών αντιπολιτευτικών αναμετρήσεων.

ΕΑΑΚ
Συνεχίζει να ελκύει τον μέσο αριστερό φοιτητή που δεν θέλει να ανήκει σε παρατάξεις αλλά έχει χαλάσει λίγο η συνταγή «συνελεύσεις, καταλήψεις, διαδηλώσεις», που περιορίζεται κυρίως στην αντίδραση παρά στην αντι-πρόταση.

ΑΡ.ΕΝ.
Αν και φέτος καταγράφει μια δυναμική παρουσία στα αμφιθέατρα, εξακολουθεί να έχει τον λιγότερο σκληρό μηχανισμό στους φοιτητές. Προσπαθεί να απευθυνθεί σε μεγάλο ακροατήριο αξιοποιώντας και τη δυναμική υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Εχει συγκρατημένη αισιοδοξία. Υπάρχουν σύλλογοι με ισχυρή δύναμη (Φιλοσοφική, Πάντειο, Γεωπονικό), κάποιοι αμφίρροποι. Το στοίχημα είναι να κερδίσει κάτι παραπάνω από τη μικρή ενίσχυση των τελευταίων ετών.

* Η περσινή πάντως γενική εικόνα ήταν στασιμότητα της ΔΑΠ (συγκέντρωσε ποσοστό 38-40%), μεγάλη πτώση της ΠΑΣΠ (18-19,5% ), σημαντική άνοδος της ΠΚΣ (15-16%) και της ΕΑΑΚ (12,5-13%) και πολύ μικρή υποχώρηση της ΑΡ.ΕΝ. (6,5-7%).

Άννα Ανδριτσάκη
efsyn.gr