Χρονογράφημα 

Του Πέτρου Μανταίου

Δεν είναι όπως μια φορά κι έναν καιρό –πριν από μόλις 4-5 χρόνια!– η σημερινή νυχτερινή Αθήνα της αναγκαστικής εσωστρέφειας. Λίγα στέκια, πρωτίστως νεανικά, όπως, για παράδειγμα, στην και περί την πλατεία Αγίας Ειρήνης στο κέντρο, στην Αλέξη Παυλή, τέρμα Πανόρμου στους Αμπελοκήπους, κάποια λιγοστά στου Ψυρρή και κάποια ελάχιστα, διάσπαρτα σε συνοικίες και προάστια. Με… βόρεια κριτήρια δεν είναι και λίγα! Αλλά είναι σταγόνα… στη Μεσόγειο για πρωτεύουσα του ευρωπαϊκού νότου, όπου, άλλοτε, στο ξενύχτι κρατούσε τη θέση που κρατάει σήμερα στο χρέος! Με το ξενύχτι να έχει «προσαρμοστεί» σε αϋπνία!

«Σε λίγο, εκτός από Παρασκευές και λίγο το Σάββατο, τη νύχτα στην Αθήνα θα βλέπεις στο δρόμο μόνο αστυνομικούς, ναρκομανείς, γάτες και σκύλους!» έλεγε ταξιτζής στη Μητροπόλεως, μια ώρα μετά τα μεσάνυχτα της Δευτέρας. Δεν συμμερίζομαι βέβαια την άποψη του ταξιτζή, που θυμίζει φαντασιακό προς βρικολακί κινηματογράφο! Περιγραφικά ωστόσο «πιάνει», που λέμε, τη σημερινή νυχτερινή ερημία της πόλης∙ εικόνα μάλλον φοβική, ασυνήθιστη για όσους σεργιανίσαμε νύχτα την Αθήνα, την εποχή που οι νύχτες δεν τελείωναν, και τα ξημερώματα στα ξενυχτάδικα σου κολλούσαν νυχτερινά ένσημα!

Μια γεύση από αυτό το παρελθόν, αλλά γεύση χορταστική και σε χρόνο ενεστώτα, πήρα προχθές, Δευτέρα, το βράδυ, στην ιστορική μπουάτ τού ’60 «Απανεμιά», σκαλάκια Μνησικλέους και Θόλου, Πλάκα∙ τελευταία, αν δεν κάνω λάθος, ζώσα από τις μπουάτ της «χρυσής εποχής». Η βραδιά ήταν αφιερωμένη στον Πάνο Τζαβέλα –τέσσερα χρόνια από το θάνατό του– και στο πολιτικό τραγούδι. Η Νατάσα Παπαδοπούλου, με συνεργάτες τους: Πέτρο Μπεράτη πιάνο, Αμαλία Κουντούρη φλάουτο, Αντρέα Στεργίου κιθάρα, και με τις ηθοποιούς Γεωργία Ζώη και Μάνια Παπαδημητρίου σε ξεχωριστές εμφανίσεις (τραγούδι-πρόζα), σ' ένα τρίωρο πρόγραμμα και με την «Απανεμιά» κατάμεστη, απέδειξαν ότι ευτυχώς ακόμα η νυχτερινή Αθήνα διαθέτει γωνιές απανεμιάς και ανθρώπους να μας τις προσφέρουν…