Χθες τα γράφαμε έμμετρα. Από σήμερα επιστρέφουμε στα πεζά. Τα κανάλια παρουσιάζουν την τελευταία προεκλογική υπερπαραγωγή με πρωταγωνιστή τον Απολείπειν Αντώνιον να διανύει την απόσταση Βουλή – Μαξίμου βαδίζοντας. Πεζά κυριολεκτικά δηλαδή· όνομα και μη χωριό. Πανηγυρίζουν λες και το βρέφος κάνει τα πρώτα του βηματάκια. Κουπεπέ και δώσ' του κουπεπέ. Τι έξυπνο παιδί! Μα να περπατήσει το σκασμένο πριν χρονίσει; Παταγώδης επιτυχία. Πεντακόσιαι χιλιάδαι δίσκοι, σύμφωνα με την αξεπέραστη ατάκα του παλιού καλού σινεμά. Δεν πρόκειται καν για τον δικό τους κανακάρη. Κατά την προσφιλή τους τακτική γλείφουν το μωρό του αφεντικού.

Απότοκο του πιο διαβόητου γάμου στην Ευρώπη. Μέλος ομοφυλόφιλης φαμίλιας με δύο στιβαρές μητέρες: την Κάνγκελα Μέρκελ και την τρόικα. Υιοθετημένο ασφαλώς. Οι μανάδες το έχουν στα όπα όπα. Αποδεικνύονται ωστόσο εκδικητικές μητριές για τη φυσική του οικογένεια· τον ελληνικό λαό, τον οποίο εξουθενώνουν επί τέσσερα συναπτά έτη. Και πού είσαι ακόμα. Δεν παραλείπουν να το εκμεταλλεύονται αγρίως. Ανήλικο ακόμα το βγάζουν στο κουρμπέτι να ξεζουμίσει το σόι του.

Βαθμηδόν προσπορίζονται ακίνητα, κινητά, μετρητά, καταθέσεις, τιμαλφή μπιρ παρά. Ο μπούλης υπακούει πιστά ως άμαθος και αδέξιος, παρότι δεξιός. Του καλύπτουν τη συναισθηματική ανασφάλεια και του δωρίζουν εθιστικά παιχνίδια όπως η εξουσία. Και τώρα που κινδυνεύει να τη χάσει κινητοποιούνται για να τον σώσουν. Πάνω απ' όλα να αυγαταίνουν τα κέρδη. Το ευρηματικό σενάριο ορίζει ότι ο Απολείπειν θα καταπλήξει τους πάντες προχωρώντας πεζή τριακόσια μέτρα στο κέντρο της πρωτεύουσας. Τόσον καιρό ήταν ερμητικά κλεισμένος στη γυάλα. Δεν καταδεχόταν να επισκεφθεί, έστω για τα μάτια του κόσμου, βρε αδελφέ, ούτε το Κοινοβούλιο.

Απομένουν όμως δυο βδομάδες ίσαμε την κρίσιμη κάλπη και οφείλει να εμφανιστεί, να τον πλησιάσει το πόπολο, για να του αποτίσει αιώνια ευγνωμοσύνη. Αλλά δεν δέχεται κανείς ιθαγενής να τον ζυγώσει. Δίνουν καλό μεροκάματο. «Αϊ στον διάολο με τον γκαντέμη. Να του σφίξω το χέρι για ένα εικοσάρικο κι ύστερα να μου λείπουν τρία δάχτυλα» γκρινιάζουν ακόμα κι οι επαίτες. Το κάνουν πενηντάρι. Τίποτα. Ο περιπτεράς που τον κέρασε παγωτό το 'χε προσχεδιάσει. Ληγμένο από πέρυσι, εκτός κατάψυξης τρία τέρμινα, σου λέει: «Θα το φάει και θα πάει μ' αυτό, να γλιτώσουμε».

Στον άντρα της φρουράς του που το πρόσφερε, μολονότι νταβραντισμένος, προκάλεσε διάρροια και ξεροσταλιάζει στην τουαλέτα. Τα παπαγαλάκια της τιβί δεν σταματούν τον χαβά τους. «Διασχίζοντας την Ηρώδου Αττικού έδωσε προτεραιότητα στα αυτοκίνητα» μεταδίδουν. Λογικό. Να τρακάρουν με τέτοιο ογκόλιθο και να τρέχουν στους φαναρτζήδες σε καιρούς κρίσης; Κι αφού δεν έβρισκαν Ελληνα, επιστράτευσαν μια Αυστραλή μετανάστρια τρίτης γενιάς να τον χαιρετήσει. Καρα-άσχετη με τα καθ' ημάς, αιφνιδιάστηκε τάχα μου ευχάριστα. «Από πού είστε» τη ρώτησε. «Απ' το Καστελόριζο. Εχετε πάει;». Ομορφη ξεόμορφη, μας έκαψε τη γούνα η πατρίδα σου, κυρά μου. Τα μετέωρα δεν ευνοούν περιπάτους το Σαββατοκύριακο, οπότε Αντωνάκη μου τα κεφάλια μέσα.

Μετέωρος [email protected]