Του Κώστα Ζαφειρόπουλου

^[1]Ο Ερίκ Μπουκέ, κομμουνιστής γερουσιαστής, ήταν ο εισηγητής της εξεταστικής επιτροπής της γαλλικής Γερουσίας που ερεύνησε την υπόθεση Φαλσιανί αλλά και το θέμα της φοροδιαφυγής στη Γαλλία.

Επί έναν χρόνο, ανέκρινε ο ίδιος όλους τους εμπλεκομένους στην υπόθεση, από τον εισαγγελέα Μονγκολφιέ, που κατάσχεσε τα κλεμμένα τραπεζικά δεδομένα, έως όλους τους πρώην υπουργούς Προϋπολογισμού, τους μυστικούς πράκτορες, τα στελέχη των φορολογικών αρχών ακόμα και τους ερευνητές δημοσιογράφους που ασχολήθηκαν με την υπόθεση.

Η «Εφ.Συν.» τον συνάντησε στο επιβλητικό κτίριο της γαλλικής Γερουσίας, δίπλα στον κήπο του Λουξεμβούργου.

«Γνωρίζω ότι η κατάσταση στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά δύσκολη, στη Γαλλία μπορεί ακόμα να είμαστε λίγο καλύτερα, αλλά η βασική εικόνα μοιάζει», ήταν η πρώτη του κουβέντα μόλις τον συνάντησα.

«Τόσο στη χώρα σας όσο και στην Ιρλανδία, την Ισπανία, την Πορτογαλία επιβάλλονται εξοντωτικές πολιτικές λιτότητας. Την ίδια ώρα που μας λένε ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, πρέπει να κόψετε θέσεις εργασίας, μισθούς και συντάξεις, βλέπουμε την οικονομική ελίτ να μεταφέρει ανεμπόδιστα τα λεφτά της σε φορολογικούς παραδείσους, όπως τα Κέιμαν, το Τζέρσεϊ, το Λιχτενστάιν αλλά και στη Ρωσία (περίπτωση Ντεπαρντιέ). Η υπόθεση της λίστας Φαλσιανί δεν είναι παρά ένα απειροελάχιστο κομμάτι σε σχέση με τη συνολική φοροδιαφυγή. Το ίδιο το Λουξεμβούργο του κυρίου Γιούνκερ που μας κουνάει κάθε μέρα το δάχτυλο, είναι από τους μεγαλύτερους φορολογικούς παραδείσους».

*Πώς κρίνετε τη διαχείριση της λίστας από τις γαλλικές αρχές μέχρι σήμερα;

«Στην Ελλάδα, απ' όσο γνωρίζω, μόνο ένα πολιτικό σκάνδαλο έχει προκύψει και μηδέν έσοδα. Στη Γαλλία αντίθετα καταφέραμε να κερδίσουμε κάποια έσοδα για το κράτος αλλά και την επιστροφή κεφαλαίων στις γαλλικές τράπεζες από την υπόθεση Φαλσιανί. Κατ' αρχάς αυτό είναι θετικό και είναι και κάτι που τόσο καιρό και εσείς θα έπρεπε να είχατε κάνει. Αναρωτιέμαι, γιατί δεν το έχετε καταφέρει; Από την άλλη πλευρά, δεν θέλω να ωραιοποιώ την κατάσταση. Εχουν περάσει τρία χρόνια και στη Γαλλία ξεκινήσαμε από μια λίστα 8.000 ονομάτων για να φτάσουμε αρχικά στα 3.000, εκ των οποίων ερευνώνται πλέον μόνο περίπου 30 φυσικά πρόσωπα. Τι έγινε με τους υπόλοιπους; Ακόμα περιμένουμε συγκεκριμένες απαντήσεις και συγκεκριμένα στοιχεία για τα πρόσωπα που ήταν μέσα στη λίστα. Το θέμα παραμένει εντελώς ανοιχτό και υπό διερεύνηση».

*Η ομοσπονδιακή εισαγγελία της Ελβετίας σε απόρρητο έγγραφό της από τον Αύγουστο του 2010 κατηγορεί ανοιχτά τις γαλλικές αρχές ότι έχουν παραποιήσει την αρχική λίστα. Πώς το σχολιάζετε;

«Θα σας απαντήσω διαφορετικά. Οι ελβετικές τράπεζες διαχειρίζονται το 27% του παγκόσμιου πλούτου. Συναντήσαμε στο πλαίσιο της έρευνας στη Γενεύη τον γενικό γραμματέα της ένωσης των ιδιωτικών τραπεζών, ο οποίος ταυτόχρονα είχε και μια άλλη ιδιότητα, ήταν βουλευτής του φιλελεύθερου κόμματος στο γενοβέζικο καντόνι! Στην Ελβετία η οικονομική εξουσία, η τραπεζική εξουσία και η πολιτική εξουσία συνδέονται στενά. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε όταν η Ελβετία αμφισβητεί την ακρίβεια της λίστας που παρέδωσε ο Φαλσιανί. Ας έρθει επίσημα η Ελβετία να προσκομίσει τα στοιχεία της αλλοίωσης. Η κατηγορία είναι σοβαρή. Σε κάθε περίπτωση οι γαλλικές αρχές έχουν ήδη κάνει χρήση της λίστας αυτής, αυτό δεν αλλάζει και είναι προς τη σωστή κατεύθυνση».

*Ποια είναι τα βασικά συμπεράσματα από την έρευνα που διεξήχθη;

«Η επιτροπή της Γερουσίας κατέληξε σε τρία συμπεράσματα. Πρώτον, ότι τα ποσά της φοροδιαφυγής είναι τεράστια. Για τη Γαλλία μόνο φτάνουν τα 40 με 50 δισ. ευρώ ετησίως. Ας μην πανηγυρίζουν λοιπόν ο κύριος Βερτ και η κ. Πεκρές (σ.σ. πρώην υπουργοί Προϋπολογισμού) για το 1 δισ. που ισχυρίζονται ότι πήραν από την υπόθεση Φαλσιανί. Για το σύνολο της Ευρώπης τα ποσά φτάνουν το 1 τρισ. ευρώ! Είναι περίπου ο ετήσιος ευρωπαϊκός προϋπολογισμός. Ολες οι χώρες πλήττονται από το φαινόμενο της φοροδιαφυγής που είναι γιγαντιαίων διαστάσεων. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι πως έχουμε να κάνουμε με ένα σύστημα καλά οργανωμένο, εκλεπτυσμένο, ευφυέστατο. Είναι πολύ ευφυές το σύστημα των ειδικευμένων στην κάλυψη της φοροδιαφυγής δικηγόρων και οικονομικών συμβούλων, περίπλοκο και εξαιρετικά αποτελεσματικό. Και το τρίτο συμπέρασμα είναι ότι στους φορολογικούς παραδείσους υπάρχει μια στενή σχέση αλληλοπροστασίας ανάμεσα στις τράπεζες, την οικονομία και την πολιτική».