ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΟΙ οι υποψήφιοι των τριπλών εκλογών μάς κοιτάζουν στα μάτια, γυρίζουν σελίδα, παίρνουν τη ζωή μας στα χέρια τους και μεταφέρουν το μέλλον στο σήμερα καθώς μπορούν να βολτάρουν ανεμπόδιστα στη μηχανή του χρόνου. Μη έχοντας τίποτα ουσιαστικό να προτείνουν καταφεύγουν στα στερεότυπα και χρησιμοποιούν, λες και το κάνουν για να μας τσαντίσουν, τα ίδια κι απαράλλαχτα τρομάρα τους. Στην ανία που μας προξενεί η πεζότητά τους απαντάμε με ποίηση:

ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ. «Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας / κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,/ έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,/ ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,/ κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,/ έστω και μια φορά;/ είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή / για τους απεγνωσμένους;». Πώς να τα νιώσουν όμως όλα τούτα οι κορυβαντιώντες εκκολαπτόμενοι πολιτικάντηδες που αναζητούν απελπισμένα και απελπιστικά ως μοναδικό λάφυρο μια ψήφο. Δεν πά' να πνιγούν!

Η ΘΑΛΑΣΣΑ. «Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:/ μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις./ Πόσοι δεν έφαγαν τα νιάτα τους –/ μοιραίες βουτιές, θανατερές καταδύσεις,/ γράμπες, πηγάδια, βράχια αθέατα,/ ρουφήχτρες, καρχαρίες, μέδουσες./ Αλίμονο αν κόψουμε τα μπάνια / Μόνο και μόνο γιατί πνίγηκαν πεντέξι./ Αλίμονο αν προδώσουμε τη θάλασσα/ Γιατί έχει τρόπους να μας καταπίνει./ Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα:/ χίλιοι τη χαίρονται – ένας την πληρώνει». Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, διότι περί του Χριστιανόπουλου πρόκειται, δεν χρειάζεται συστάσεις. Ιδιόρρυθμος και ιδιοφυής διακονεί επί δεκαετίες τα ελληνικά γράμματα: «Μην καταργείτε την υπογεγραμμένη / ιδίως κάτω από το ωμέγα / είναι κρίμα να εκλείψει / η πιο μικρή ασέλγεια / του αλφαβήτου μας».

ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ. «Γιαννάκη Ραζηκότσικα / τσακάλι του Μεσολογγιού / πού να το φανταζόσουνα / πως ένας σου δισέγγονος / και μάλιστα τοιούτος / θα σου 'κλεβε τη δόξα./ Για τα τρανά μουστάκια σου / δεν βρήκα λέξη πουθενά / για τα αβρά του ποιήματα / κατεβατά ολόκληρα». Πασίδηλη η αδυναμία του στους ήρωες του ’21: «Καημένε Μακρυγιάννη να 'ξερες / γιατί το τζάκισες το χέρι σου./ Το τζάκισες για να χορεύουν σέικ / τα κωλόπαιδα»… Αλλά και στα κορμιά που πάλλονται και στους αιρετικά ορθόδοξους έρωτες:

ΜΕ ΚΑΤΑΝΥΞΗ. «Ελα να ανταλλάξουμε κορμί και μοναξιά./ Να σου δώσω απόγνωση, να μην είσαι ζώο,/ να μου δώσεις δύναμη, να μην είμαι ράκος./ Να σου δώσω συντριβή, να μην είσαι μούτρο,/ να μου δώσεις χόβολη, να μην ξεπαγιάσω./ Κι ύστερα να πέσω με κατάνυξη στα πόδια σου,/ για να μάθεις πια να μην κλωτσάς». ΤΕΛΟΣ. «Τώρα που βρήκα πια μιαν αγκαλιά,/ καλύτερη κι απ' ό,τι λαχταρούσα,/ τώρα που μου 'ρθαν όλα όπως τα 'θελα / κι αρχίζω να βολεύομαι μες στην κρυφή χαρά μου,/ νιώθω πως κάτι μέσα μου σαπίζει».

ΤΑ ΜΕΤΕΩΡΑ τον δροσίζουν με παροδικές συννεφιές και πιθανόν λίγα νερά από το απόγευμα στη Σαλονίκη. «Θανάση γιατί έκοψες το άλφα από μπροστά;/ για ένα γράμμα χάνεις την αθανασία».

Μετέωρος [email protected]