Η άμεση προσφυγή στις κάλπες και οι συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ προκαλούν νέο γύρο συζητήσεων

Του Φώτη Παπούλια

^[1]Δύο σημεία από τη συνέντευξη του Α. Τσίπρα στη δημόσια τηλεόραση άνοιξαν νέο γύρο συζητήσεων στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ. Το πρώτο όταν υποστήριξε ότι «ζητάμε εκλογές πριν από τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου». Είναι κοινή πεποίθηση στην Κουμουνδούρου ότι το ελληνικό ζήτημα αποτελεί αγκάθι στην προεκλογική εκστρατεία της Ανγκελα Μέρκελ, και άπαντες συμφωνούν ότι μια πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα θα δημιουργούσε νέα δεδομένα όχι μόνο στη Γερμανία αλλά και στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης.

Εκτιμούν λοιπόν ότι, με δεδομένο πως το πρόγραμμα που έχει επιβληθεί στη χώρα δεν «βγαίνει» και ότι θα επιβληθεί, αφού η κυβέρνηση δεν το επιδιώκει, ένα νέο «κούρεμα» του χρέους, απαιτείται νέα κυβέρνηση η οποία δεν δεσμεύεται από «υπογραφές, συμφωνίες, Μνημόνια».

Στο ερώτημα πώς θα πιεστεί η κυβέρνηση για να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, χωρίς ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει γραφικός ζητώντας φορτικά εκλογές, η απάντηση είναι σαφής: «τα μέτρα που εφαρμόζονται και αυτά που προετοιμάζονται για το άμεσο μέλλον θα οδηγήσουν σε κοινωνική έκρηξη». Αρα ο επιτυχής συνδυασμός κοινωνικής όξυνσης και πολιτικής πίεσης εντός Βουλής από τον ΣΥΡΙΖΑ εκτιμάται ότι μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά για ένα ντόμινο εξελίξεων. Ρεαλιστική τακτική, μόνο που αρκετοί στη Κουμουνδούρου αναρωτιούνται, και η απάντηση θα δοθεί στη κεντρική επιτροπή από τον Α. Τσίπρα, αν «ο ρεαλισμός μάς αποκόπτει από τα πιο ριζοσπαστικά τμήματα της κοινωνίας, εκείνα δηλαδή που μας στήριξαν στις δύο προηγούμενες εκλογές».

Το δεύτερο σημείο είναι εκείνο των συμμαχιών. Υπαρκτό ζήτημα με δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ στερείται όμορων χώρων με τους οποίους θα μπορούσε εκ προοιμίου να συνεργαστεί. Ομως, επειδή στην πολιτική οι εξελίξεις δεν είναι γραμμικές, στην Κουμουνδούρου αναμένουν αναδιατάξεις, τόσο στην ευρύτερη Κεντροαριστερά όσο και στον χώρο της ευρύτερης Δεξιάς.

Οσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις ένθεν και ένθεν του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμούν ότι το υφιστάμενο πολιτικό status δύσκολα θα «μακροημερεύσει». Και εξηγούν: «το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα επικυρώσει τη μετατροπή του κόμματος σε συνιστώσα της Ν.Δ. και τη διολίσθησή του σε ακροδεξιές θέσεις ή θα τεθούν όρια και άρα θα υπάρξουν νέα δεδομένα;». Κάποιοι μάλιστα φτάνουν και μέχρι του σημείου να αναρωτιούνται» πόσο σίγουροι μπορεί να είμαστε ότι ο Ευάγγ. Βενιζέλος δεν θα είναι όμηρος μιας νέας κομματικής πλειοψηφίας, η οποία θα βρίσκεται απέναντί του σε κρίσιμα θέματα;».

Οι κινήσεις μάλιστα που καταγράφονται στον χώρο της ευρύτερης Κεντροαριστεράς παρακολουθούνται στενά, όπως και οι εξελίξεις στη ΔΗΜΑΡ, αφού όπως εκτιμάται «δύσκολα οι αριστεροί ψηφοφόροι της θα παραμείνουν σε έναν χώρο που λειτουργεί ως ασπίδα της κυβέρνησης».

Αλλά και οι όποιες κινήσεις στον χώρο της Δεξιάς και της λαϊκής της εκδοχής δεν περνούν απαρατήρητες. Η διαφαινόμενη απόσταση του Α. Σαμαρά από τη λαϊκή Δεξιά, και οι κινήσεις που σημειώνονται στον συντηρητικό χώρο, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι «σε σύντομο διάστημα θα έχουμε νέα δεδομένα». Ισως γι' αυτό συνεργάτες του Α. Τσίπρα σημειώνουν με νόημα «όσοι βιάζονται να μας κατατάξουν στο πολιτικό κατεστημένο θα απογοητευτούν», στέλνοντας μήνυμα σε όσους διαχωρίζουν το ρεαλισμό από τη ριζοσπαστικότητα.