«Συνηθισμένο» χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός της Τουρκίας το χειρότερο εργατικό δυστύχημα στην ιστορία της χώρας του. Ενα δυστύχημα που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, αν ο ιδιώτης ιδιοκτήτης του ορυχείου ξόδευε ένα μικρό έστω μέρος από τα υπερκέρδη του για να βελτιώσει τις άθλιες συνθήκες ασφαλείας. «Δυστυχήματα στα ορυχεία συμβαίνουν συχνά… Από την άποψη της υγείας των εργαζομένων και από την άποψη της ασφάλειάς τους, αυτό το ορυχείο είχε χαρακτηριστεί ως ένα από τα καλύτερα ορυχεία…», είπε με το γνωστό πλέον υπεροπτικό ύφος του ο αμετροεπής Ταγίπ Ερντογάν. Η κυβέρνησή του, αλίμονο, δεν φταίει σε τίποτε: για όλα φταίει η κακιά στιγμή, το «κισμέτ» (πεπρωμένο) και βέβαια τα «ακραία στοιχεία» που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τη συγκυρία για να ανακόψουν το «θεάρεστο» έργο του.

Ομως τα πρώτα στοιχεία δείχνουν το μέγεθος του ψεύδους. Η τραγωδία στη Σόμα δεν οφείλεται στην «κακιά στιγμή» ούτε ήταν αναπόφευκτη. Θα μπορούσε εύκολα να είχε αποτραπεί αν η ιδιωτική εταιρεία που εκμεταλλεύεται το ορυχείο τηρούσε στοιχειωδώς τους κανόνες ασφαλείας και δεν συμπίεζε συνεχώς το κόστος παραγωγής. Χρόνια τώρα οι εργάτες, οι συγγενείς τους, αλλά και η αντιπολίτευση προειδοποιούσαν για το επερχόμενο κακό και φώναζαν για τη ραγδαία αύξηση των δυστυχημάτων μετά την ιδιωτικοποίηση των ορυχείων της Σόμα. «Δεν υπάρχει καμιά ασφάλεια στο ορυχείο. Τα συνδικάτα είναι μαριονέτες της εργοδοσίας, που νοιάζεται μόνο για τα κέρδη», συνόψισε την κατάσταση ένας ανθρακωρύχος. Ομως το κυβερνών AKP απαντούσε κοφτά πως τα ανθρακωρυχεία της Σόμα είναι «από τα ασφαλέστερα του κόσμου» και «Θεού θέλοντος, τίποτα κακό δεν θα συμβεί».

Να όμως που συνέβη. Μαζί με τα κράνη των νεκρών ανθρακωρύχων έπεσαν και οι μάσκες μιας κυβέρνησης η οποία στο όνομα της οικονομικής ανάπτυξης διαπλέκεται ανοιχτά με τους ισχυρούς του πλούτου και αδιαφορεί για τις τύχες των φτωχών εργαζομένων, που παίζουν τη ζωή τους κορόνα-γράμματα για 400 ευρώ τον μήνα. Σε δέκα επίσημους ελέγχους τα τελευταία χρόνια, διαπιστώθηκαν 66 σοβαρές παραβάσεις ασφαλείας – κι όμως δεν επιβλήθηκε ούτε ένα πρόστιμο, ούτε καν μια διοικητική τιμωρία. Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας έχει κατατάξει την Τουρκία στην τρίτη χειρότερη θέση παγκοσμίως –και στην κορυφή της Ευρώπης– αναφορικά με τα εργατικά δυστυχήματα. Να τα βλέπουν αυτά και κάποιοι δικοί μας που οραματίζονται –αφού βεβαίως ξεπουλήσουν τα πάντα– να μετατρέψουν τη χώρα μας σε απέραντη «Ειδική Οικονομική Ζώνη»…

Κάτι τέτοιες στιγμές δεν μπορούμε παρά να θυμηθούμε τους πανανθρώπινους στίχους του μεγάλου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ και να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στους δεινά δοκιμαζόμενους Τούρκους ανθρακωρύχους.