Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ελπίζει να δικαιωθεί, ιστορικά, έναντι της Μέρκελ και πολλών εσωτερικών αντιπάλων του, μετά τις αποκαλύψεις του Αμερικανού πρώην υπουργού Οικονομικών, Τίμοθι Γκάιτνερ

ΡΩΜΗ Του Θεόδωρου Ανδρεάδη Συγγελλάκη

Η αντίδραση ήταν αναμενόμενη και φυσική. Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι σχολίασε αμέσως τις αποκαλύψεις του Αμερικανού πρώην υπουργού Οικονομικών, Τίμοθι Γκάιτνερ.

«Δεχθήκαμε πιέσεις για να συνεργαστούμε στην εφαρμογή σχεδίου που το 2011 στόχευε στο να εξαναγκαστεί ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι σε παραίτηση από την πρωθυπουργία», έγραψε ο Αμερικανός πρώην υπουργός στο βιβλίο του «Stress test».

«Δεν εκπλήσσομαι», απάντησε ο Σίλβιο και σε σειρά συνεντεύξεων επέμεινε στο σενάριο της ιταλικής και ευρωπαϊκής μηχανορραφίας για να πέσει η νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνησή του.

Πιέσεις στο G20

Οι τόνοι και οι εκφράσεις που χρησιμοποίησε ο Ιταλός κεντροδεξιός πρώην πρωθυπουργός είναι σαφέστατοι: «Στο G20 των Κανών, φίλοι και συνάδελφοι με ρώτησαν για ποιο λόγο είχα αποφασίσει να παραιτηθώ, διότι είχε ήδη αρχίσει να κυκλοφορεί η πληροφορία ότι ήταν έτοιμος να με διαδεχθεί ο Μάριο Μόντι», δήλωσε ο Σίλβιο.

Σε μια εντυπωσιακή αναφορά στη χώρα μας αποκάλυψε, δε, ότι «σε δύο αλλεπάλληλες συνεδριάσεις η Ανγκελα Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζί επιχείρησαν να τον πείσουν να αποδεχθεί οικονομική βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου».

Ο πρώην «καβαλιέρε», όμως, δεν συναίνεσε: «Εγγυήθηκα ότι η δημόσια οικονομία μας ήταν σε τάξη, ότι δεν χρειαζόμασταν εξωτερική παρέμβαση και αρνήθηκα να δεχθώ την πρόταση αυτή, η οποία θα μετέτρεπε την Ιταλία σε αποικία, όπως συνέβη στην Ελλάδα με την τρόικα», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Μπερλουσκόνι σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Κοριέρε ντελα σέρα» και στον δημοσιογράφο Αλαν Φρίντμαν.

Είναι σαφές ότι πρόκειται για τεράστιο πολιτικό θέμα. Η Ιταλία έπρεπε να ακολουθήσει την ίδια τύχη της Ελλάδας και ο Σίλβιο «χάλασε τα σχέδια» στον Σαρκοζί, στη Μέρκελ και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο;

Για να αποκαλυφθεί, ενδεχομένως, η αλήθεια, θα χρειαστεί πολύς χρόνος. Από τη μία, πάντως, είναι ήδη εμφανής η αμηχανία του ιταλικού κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος. Κορυφαία στελέχη του περιορίστηκαν στο να τονίσουν ότι «πρόκειται για υπόθεση που ανήκει στο παρελθόν και τη στιγμή αυτή πρέπει να επικεντρωθούμε στις μελλοντικές εξελίξεις».

Από την άλλη, όπως είχε προαναγγελθεί, η κεντροδεξιά Φόρτσα Ιτάλια -το κόμμα του «μίστερ τιβί»- ζήτησε και επίσημα τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής στο Κοινοβούλιο.

Απρόσμενη βοήθεια

Το δοκίμιο του Γκάιτνερ, με τις αποκαλύψεις του, θα βοηθήσει οπωσδήποτε τον μεγιστάνα πρώην πρωθυπουργό στην προσπάθειά του να ενισχύσει τα ποσοστά της παράταξής του στις ευρωεκλογές, τα οποία φέρονται να μην ξεπερνούν, έως τώρα, το 20%.

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, με ανακοινωθέν που εξέδωσε η ιταλική προεδρία, επέμεινε ότι «η παραίτηση του Μπερλουσκόνι, το 2011, ήταν ελεύθερη και οικειοθελής πράξη» και ότι συνδέθηκε από τον άμεσα ενδιαφερόμενο «μόνο με εσωτερικές εξελίξεις πολιτικού και κοινοβουλευτικού χαρακτήρα».

Τονίζεται, δηλαδή, ότι ο Ιταλός καναλάρχης και πολιτικός παραιτήθηκε αποκλειστικά και μόνο λόγω του ότι δεν διέθετε πλέον στη Γερουσία την απαιτούμενη πλειοψηφία για να συνεχίσει να κυβερνά τη χώρα.

«Δεν μου προκύπτει να ασκήθηκαν πιέσεις και παρεμβάσεις εξαναγκαστικού χαρακτήρα σε βάρος τού τότε πρωθυπουργού», λέει ο Ναπολιτάνο.

Είναι προφανές, όμως, ότι το θέμα δεν μπορεί να κλείσει τόσο εύκολα. Ο Σίλβιο ελπίζει να δικαιωθεί, ιστορικά, έναντι της Μέρκελ και πολλών εσωτερικών αντιπάλων του. Αυτό που μπορεί να προσθέσει κανείς, προς το παρόν, χωρίς περιθώρια διάψευσης, είναι ότι αν είχε αποδεχθεί τη «βοήθεια» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου η Ιταλία, τώρα θα ζούσε σε μια παράλληλη, τραγική διάσταση, που θα μπορούσε να έχει προκαλέσει ακόμη και την απόσχιση ολόκληρων περιφερειών της.