Δεν είναι «μια άλλη Θεσσαλονίκη». Η ίδια είναι, αυτή που όλοι μας –υποτίθεται ότι- γνωρίζουμε. Μόνο που τα παιδιά της ομάδας Thessaloniki Walking Tours τη… βλέπουν αλλιώς. Και μας προσκαλούν να κάνουμε το ίδιο.

Της Στελλίνας Μαργαριτίδου

Γιατί κλείνουν τα περίπτερα; Πού θα φάμε τα πιο πικάντικα σουτζουκάκια; Ποιο χορό χόρευαν οι δερβίσηδες στους Κήπους του Πασά; Με τι μοιάζει το σιντριβάνι στον κήπο του Λαογραφικού Μουσείου; Πού μαρτύρησε ο Αγιος Δημήτριος στ’ αλήθεια; Ποιος αυτοκράτορας σκότωσε τους περισσότερους εθνικούς στην πόλη; Τι σημείωσε ο Γαλέριος στο μαρμάρινο σημειωματάριό του; Γιατί δεν χώνευε τον πεθερό του; Από ποιο σημείο της Θεσσαλονίκης έβλεπε ο Εμπράρ τη θέα προς τη θάλασσα;

Αυτά κι ακόμη περισσότερα ερωτήματα –όρεξη και φαντασία να υπάρχει…- καλούνται να απαντήσουν κάθε Κυριακή τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας που οργανώνει τα Thessaloniki Walking Tours: η Εύη Καρκίτη, ο Γιώργος Φήταμ, ο Κωστής Ζαφειράκης και η Αλκηστις Χαρσούλη. Ητοι, δύο δημοσιογράφοι (τι άλλο;), ένας αρχαιολόγος, ένας ξεναγός, κάμποσοι ακόμη φίλοι που είπαν ένα ενθουσιώδες «ναι» στο άκουσμα της αρχικής ιδέας. Δίπλα τους όλοι όσοι αγαπούν να ακούνε ιστορίες και να περπατούν κάνοντας πράξη μια πρόταση… πολυτουριστικού πακέτου που συνδυάζει τη λογοτεχνία, την ιστορία και την αρχαιολογία με τις βόλτες στην πόλη, τα ουζερί και τα κλαμπάκια… Εν ολίγοις, τη ζωή στη Θεσσαλονίκη όταν είσαι νέος και χωρίς δάνεια…

«Το κεντρικό θέμα της ομάδας Thessaloniki Walking Tours είναι… η Θεσσαλονίκη. Μια πόλη με πολλά αόρατα σημεία τα οποία ανακαλύπτουμε και γνωρίζουμε περπατώντας» μας εξηγεί το βασικό concept ο αρχαιολόγος και ξεναγός Γιώργος Φήταμ. «Συναντιόμαστε σε γνωστές–άγνωστες αφετηρίες. Την Καμάρα, για παράδειγμα. Ενα στρατιωτικό μνημείο, ένα μαρμάρινο… σημειωματάριο που αποτυπώνεται καθημερινά στην οπτική εικόνα χιλιάδων ανθρώπων… Πόσοι παρ’ όλα αυτά γνωρίζουν τον άνθρωπο που την έφτιαξε; Τι πραγματικά ξέρουμε για τον αλλοπρόσαλλο ηγέτη που περισσότερο ίσως από καθετί άλλο προσπαθούσε απεγνωσμένα να κερδίσει την εκτίμηση του πεθερού του Διοκλητιανού;»

Μικρές ιστορίες

«Η ιδέα ξεκίνησε από τις προσωπικές μας εμπειρίες και αναζητήσεις, αλλά και από την ανάγκη μας να κάνουμε κάτι δικό μας για να σταθούμε στα πόδια μας μέσα στο… τσουνάμι της κρίσης και παράλληλα να περάσουμε όμορφα» θα πει η Εύη Καρκίτη. «Πολλά απ' αυτά στα οποία στοχεύαμε όταν ξεκινούσαμε, ήδη τα έχουμε πετύχει. Οπως, ας πούμε, να γίνουμε κι εμείς… τουρίστες στην πόλη μας. Να την ανακαλύψουμε ξανά. Μέσα από το περπάτημα. Μέσα από πεζοπορίες στο ιστορικό κέντρο –κάτι που δεν είναι πάντα τόσο εύκολο όσο ακούγεται…- αναζητώντας με τη βοήθεια του Γιώργου Φήταμ τα σημεία ψηλά στην αρχή της Αγίας Σοφίας όπου ο Εμπράρ σχεδίαζε κτίρια σε έναν νοητό άξονα, μια ευθεία γραμμή που κατέληγε κατευθείαν στον Θερμαϊκό. Μέσα από ιστορίες πολέμου, ειρήνης, διωγμών, σφαγών, αλλά και μοιραίων ερώτων… Ως εναλλακτική περιπατητική ομάδα ξενάγησης έχουμε σκοπό να ξεναγούμε Θεσσαλονικείς και ξένους στη Θεσσαλονίκη. Περπατάμε μέχρι τα Κάστρα, αναζητώντας τον καλύτερο καφέ στη χόβολη και τα πιο πικάντικα σουτζουκάκια, διαγράφουμε διαδρομές από τα μέρη που εμφανίστηκε ο Τσιτσάνης, τα ξενοδοχεία της Θεσσαλονίκης στις αρχές του 20ού αιώνα. Βαδίζουμε εγκαινιάζοντας κάθε φορά μια νέα σχέση με την πόλη και τον δημόσιο χώρο».

Ακούγεται ρομαντικό, μα και τόσο ενδιαφέρον. Να γνωρίζεις την πόλη σου –για την ακρίβεια, να την κάνεις περισσότερο δική σου διά της γνώσης και της εμπειρίας- και να την παρουσιάζεις –με εύλογο καμάρι- σε άλλους. Μέσα από πολλές μικρές και μεγαλύτερες ιστορίες. Η Θεσσαλονίκη άλλωστε, ζώντας διαρκώς στο μεταίχμιο των εποχών, όντας μια πόλη που πάντα πλήρωνε ακριβά το αντίτιμο της άνθησής της, έχει πολλές μικρές ιστορίες να διηγηθεί. Ιστορίες ανθρώπων που προσπάθησαν να σταθούν στο ύψος των ιστορικών περιστάσεων. Ιστορίες ανθρώπων που προσπάθησαν να τις ξεπεράσουν μα μπορεί και να μην τα κατάφεραν τελικά…

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Why Not?

Μια άλλη ομάδα αστικού ακτιβισμού με έδρα τη Θεσσαλονίκη προσπαθεί με τον δικό της τρόπο και το δικό της σκεπτικό να κεντρίσει το ενδιαφέρον του κοινού δημιουργώντας δράσεις πολιτισμού σε μνημεία και πολυσύχναστα μέρη. «Δημιουργούμε δράσεις με σκοπό να ενεργοποιήσουμε τους κατοίκους της πόλης, προτρέποντάς τους να χρησιμοποιήσουν τους δημόσιους χώρους για μια σειρά πολιτιστικές προτάσεις. Δίνουμε ιδέες για μια διαφορετική αστική ζωή, πάντα αφιλοκερδώς, πάντα εθελοντικά, πάντα με ελεύθερη είσοδο» μας εξηγεί η Δέσποινα Πολυχρονιάδου. «Σύνθημά μας η χαρά, η αισιοδοξία και μια καλύτερη καθημερινή ζωή με ελάχιστα ή χωρίς καθόλου χρήματα. Τα επτά βασικά μέλη της ομάδας έχουμε μέσο όρο ηλικίας τα 30».

Μερικές από τις ώς τώρα δράσεις των Why Not της πόλης ήταν το Pop up library (στο Πάρκο του Ηχου τον Σεπτέμβριο του 2011 και του 2012 και στο Πάρκο της ΧΑΝΘ το 2013), η Εκθεση Αισιοδοξίας στην Ολύμπιο Στοά το 2011, η έκθεση φωτογραφίας κατοίκων της πόλης Talk of the town την ίδια χρονιά, το Εναλλακτικό Φεστιβάλ Θεάτρου και Μουσικής στο Πάρκο Ηρακλειώτη και πιο πρόσφατα η προβολή της ταινίας «Πρόγευμα στο Τίφανυς» στο Αλατζά Ιμαρέτ στο πλαίσιο της δράσης «Ζούμε τα μνημεία».