Του Γιώργου Σταματόπουλου

Λάμπει της Ελλάδας ο ήλιος, άλλοτε ολοφυρόμενος, άλλοτε ηλιοκαύστης και ηλιοκαιόμενος· λελέκια λαλούν αλλοπαρμένα, λούεται η αγάπη μας στον Ελλήσποντο. Απέσβετο το λάλον ύδωρ, η ελευθερία κελεύει θλίψη και έλευση του κακού. Λέξεις αλεξίκακες λουόμενες στην πληγή του πλούτου κλαυθμηρίζουν την ολότητα του ελλείμματος, πνοών γλυκών. Λάγνες λαβίδες λαδιού λαθεύουν στον λάκκο του στόχου τους, λακτίζουν τη λάμα του άθλιου θέμεθλου της χώρας· της λαμπρότητας του φωτός της. Λαμπαδηφόροι νέοι διαλαλούν την κλαίουσα Λαμπρή του όλου. Αλί. Λαοπλάνοι, ηλίθιοι λαοκρατούν και λογολέγουν ασυστόλως· λαογραφούν δυσκοιλίως την απλότητα· λάου λάου.

Λαρυγγοσπασμοί στις λάσπες των λατινογενών εκκλήσεων λοβοτομούν τη λατρεία της ύπαρξης. Λέαινες γενναίες λατρεύουν τα λαύδανα της χολής τους. Λάβροι λεβέντες λαφυραγωγούν τη λαχανιασμένη μας λαχτάρα για επιβίωση. Λειαντές προσηνείς καλλιεργούν τη λεία των ρινισμάτων τους. Αλεξιβρόχιοι λεμονανθοί λαμπυρίζουν στο στερέωμα του λόγου λείχοντας τους χυμούς λιοτριβιών. Λιχουδιές απλώνονται σε λείψανα γεύσεων, λεπτεπίλεπτοι οισοφάγοι υποδέχονται τους λεκέδες και την ποικιλία της έλλειψης· λουλούδια λύνουν τους γρίφους των λεξικών, λεπίδες λεξιθηρίας σκίζουν τη λέπρα λεπτοδάκτυλων, λυσσαλέων, λερών ανθρώπων. Λευκάνθεμα δύουν στο λυκόφως των ειδώλων, λεχώνες λυμαίνονται τα λεωφορεία. Λιάζεται η ληστρική ανάπαυλα στις λιτανείες του λιανοτούφεκου, λιγίζωη, λιγόθυμη. Λίθοι αρχαίοι ασπαίρουν ατελώς και λαθραία. Λιμάνια λιθοβολούν τις αλλεργίες του ήλιου. Λωτοί ελκύουν το μέλλον, ηλιόσποροι διαλαλούν την κλάση του καρπού τους. Λυσσασμένοι λυμεώνες λυχνοστατούν τον όλεθρο. Αχ, ο λυσιμελής έρως αλλοτριώνεται από τεθλιμμένες μεταλλάξεις της λύρας του. Πλούσιοι λόφοι πλημμυρίζουν γλυκύτητα λογοκλέπτοντας και λογοκρίνοντας την απλοσύνη του κάμπου. Με λογισμό και λόρδωση λύονται οι φυλακές αλουμινένιων αναγκών. Λοιπόν, λουριά λουδοβίκεια λερώνουν τη λόγχη της λογοτεχνίας, λοιδορώντας την ατολμία τους. Πόλις, πολίτης, πολιτισμός. Λοξίες θεοί και άνθρωποι με λοστούς και λοσιόν λυγίζουν την άπληστη αξιοπρέπεια. Λούστροι λουφάζουν σε λουτρώνες αίματος, λοφία λείχουν τους λυγμούς του λύγκα… Θάλασσα!

Λυκάνθρωπες ηλικίες, λυγρές κι ευέλικτες λυρωδούν τη λυπομανία, τη λύμη.

Εκπληκτες λεύκες λερώνονται από γλαυκούς οφθαλμούς, λυτρώνονται από αλυσίδες.

Εκλογές άλογες ταλανίζουν τη σεισμόπληκτη παλινωδία του όλου. Πλήθη ουρλιάζουν λοβοτομώντας ελικοφόρα, άυλα μυαλά.

Τέλη κυκλοφορίας πλήττουν τους βάλτους του τέλους (μας). Λαοπρόβλητες μαλθακές απειλές, λαιμητόμοι λελογισμένες προβάλλουν την έκπληξη καταπλήσσοντας πλήθη. Πλησμονή! Πλεούμενοι αντίλαλοι, φλογοβόλα βλήματα πλειοδοτούν σε πήλινες πλάκες. Αλί! Ολόσωμες σελήνες πλάθουν λογισμούς αλύγιστους. Πληγώνεται η πλεονεξία των σπλάγχνων.

Αλαλοι και αλαλάζοντες αδελφώνονται σε αλητείες ελλαμπτικές, ολοφυρόμενοι κι ελεύθεροι. Λοιπόν. Λείπει η ανατολή, λευκαίνεται στη λήθη, λαχταρώντας την ανακύκλησή της. Λέτε να αντανακλά την ηλιθιότητα; Κλαίτε; Ελεος! Λοξοδρομεί η πλάση επιλύοντας με θέληση τις ατασθαλίες της: δεν είναι πλάνη, είναι ατολμία. Φλέγεται η άμπελος σε πλυμένα κι άπλυτα φλασκιά. Χείλη λαλούν τη χωλότητα, τον χυλό των λέξεων. Ελαιώνες εισβάλλουν στο ολίγο· το αλλοτριώνουν. Να και η ελίτ· αλαφιασμένη, αλλοπρόσαλλη, αλλοτριομορφοδίαιτη, ελεεινή, πλέκει τη διαπλοκή. Μη εική των μεγίστων συμβαλλώμεθα. Ηλίανθοι εγκλωβίζονται στο μέλλον τους, λιποβαρείς κι αλώβητοι. Ελληνες άθλοι εξαθλιώνονται· αλαλούμ! Θεμέλια αλώνουν τη βολή τους. Εάλω η πόλις. Γλυκιά είν' η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα. Ελευσίνιοι λόφοι εν Δελφοίς· αδέλφια-αλήτες-πουλιά. Πληγωμένη Ελλάδα, όλβια κι ολέθρια, αλίμονη. Καλόγνωμοι λειαντήρες, άφιλοι κι αλλόφιλοι αυλακώνουν τη χώρα. Αλίμονο. Χολιάζει η χλιδή, αποφλοιώνεται, λοιδορείται, διαολοστέλνεται. Φλόγες, θάλασσα, φλόγες, θάλασσα. Αλυκές. Αλσύλλια. Ελεημοσύνη. Γι' αλλού κινήσαμε, αλλού μας πάνε. Οι άθλιοι. Οι ολετήρες. Οι αμβλυντές της γλυκιάς νιότης, οι εκφυλιστές της ζωής. Λευτεργιά για λίγο έλα! Ολόδροση, ολόχαρη, ολοσώματη, ολική· με υγεία και λόγο. Ελειψαν οι λυχνοστάτες· ας έλθουν ήλιοι. Αλλο η ελευθερία, άλλο η αλλοτρίωση. Λοιπόν;

[email protected]