Σύμφωνα με έρευνα του εγκληματολόγου Αγγ. Τσιγρή, οι βιασμοί στην Ελλάδα φτάνουν κάθε χρόνο 4.500 γυναίκες, καταγγέλλονται κατά μέσο όρο 250 και στη Δικαιοσύνη οδηγούνται περί τις 50 υποθέσεις

Του Μάνου Τσαλδάρη

^[1]Το θέμα, όταν έρχεται στην επιφάνεια, προκαλεί σοκ. Χαρακτηριστικές είναι οι αναφορές στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας: «Σοκ από τον βιασμό και την άγρια δολοφονία νέας γυναίκας στην Ξάνθη». «Σοκ στη διεθνή κοινότητα από τους ομαδικούς βιασμούς νεαρών γυναικών στην Ινδία και τη συγκάλυψή τους από τις αρχές». «Σοκ στην ιταλική κοινωνία από τον βιασμό μιας νεαρής γυναίκας στην Μπολόνια, ενώ πήγαινε στη δουλειά της». «Σοκ στη βρετανική κοινή γνώμη από την είδηση ότι δύο ηλικιωμένοι, μέλη μιας “σύναξης λευκών μάγων”, κακοποιούσαν σεξουαλικά ανήλικα κορίτσια κατά τη διάρκεια παγανιστικών τελετών».

Εντούτοις, παγκοσμίως, υπολογίζεται ότι μία στις πέντε γυναίκες είτε έχει πέσει είτε πρόκειται να πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού στη ζωή της. Εξάλλου, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, στις ΗΠΑ κάθε 90 δευτερόλεπτα βιάζεται μια γυναίκα, ενώ στη Γαλλία εκτιμάται ότι κάθε χρόνο βιάζονται περίπου 25.000 γυναίκες. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια στη χώρα μας, όπως προέκυψε από έρευνα του εγκληματολόγου Αγγελου Τσιγρή, διαπράττονταν κάθε χρόνο 4.500 βιασμοί.

Από αυτούς, στην αστυνομικές αρχές καταγγέλλονται κατά μέσο όρο γύρω στους 250, ενώ στα δικαστήρια φτάνουν περίπου 50, για τους οποίους έχει υποβληθεί μήνυση από τα θύματα και εκδικάζονται μετά την άσκηση σχετικής ποινικής δίωξης.

Κατά την ίδια έρευνα, το 95,8% των βιαστών δρουν χωρίς συνεργό και προτιμούν το ύπαιθρο και τους δημόσιους-κοινόχρηστους χώρους. Οι περισσότεροι βιασμοί σημειώνονται από τις 6 το πρωί έως τις 6 το απόγευμα. Το 46,5% των βιασμών γίνεται στην επαρχία. Το 53,4% των βιαστών είναι άτομα νεαρής ηλικίας, ενώ το 32,8% είναι μεσήλικες. Το 50,9% από αυτούς προέρχεται από τη μεσαία κοινωνικο-οικονομική τάξη και, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των θυμάτων τους, το 31% των δραστών είναι αρκετά μορφωμένοι.

Από το σύνολο των 1.000 γυναικών που ρωτήθηκαν στην έρευνα, οι 116 (11,6%), δηλαδή περίπου μία στις δέκα, δήλωσαν ότι είχαν πέσει θύμα βιασμού. Οι 6 (ποσοστό 5,2%) είχαν υποστεί κατά φύσιν συνουσία, οι 4 (3,4%) παρά φύσιν συνουσία, οι 15 (12,9%) στοματική συνουσία, οι 49 (42,2%) είχαν υποστεί κάποια άλλη ασελγή πράξη, ενώ οι 47 (40,5%) είχαν πέσει θύματα απόπειρας βιασμού.

Από τα στοιχεία που έχουν φτάσει στα αστυνομικά τμήματα προκύπτει ότι ένα ποσοστό ύψους 1% ήταν περιπτώσεις αιμομειξίας. Ακόμη, καταγράφηκε ότι ένα ποσοστό ύψους 2,2% προέρχεται από το συγγενικό περιβάλλον, ενώ το 25,2% των βιαστών είναι πρόσωπα που κινούνται στο περιβάλλον του θύματος.

Η ταπείνωση (62,1%), η αηδία (74,1%), η οργή (71,6%), η κατάθλιψη (94,5%) και η ενοχή είναι τα συναισθήματα που διακατέχουν τις γυναίκες που έχουν πέσει θύματα βιασμού. Οσες, εξάλλου, γυναίκες έχουν το θάρρος να καταγγείλουν τον βιαστή τους και να φτάσουν μέχρι το δικαστήριο, δεν ξαναζούν μόνο τον εφιάλτη που προσπαθούν να ξεχάσουν, αλλά νιώθουν, όπως δηλώνουν, ότι βιάζονται για δεύτερη φορά κατά την ακροαματική διαδικασία. Οι εξονυχιστικές ερωτήσεις για τη σεξουαλική ζωή τους και το ερωτικό τους παρελθόν και οι υπαινιγμοί ότι «πήγαιναν γυρεύοντας», τις καθιστούν στην ουσία κατηγορούμενες. Λόγος που, μαζί με τον στιγματισμό τους, τις κάνει να αποφεύγουν να προβούν σε καταγγελία.

[email protected]