Του Δημήτρη Σ. Φαναριώτη

Τριπλή ήταν η εκλογική αναμέτρηση στο Βέλγιο, καθώς εκτός από τις ευρωεκλογές τα 8 και πλέον εκατομμύρια των Βέλγων πολιτών ψήφισαν παράλληλα για τα ομοσπονδιακά και περιφερειακά κοινοβούλια.

Σε ό,τι αφορά τις βουλευτικές εκλογές, σύμφωνα με τις στατιστικές προβολές, ο μεγάλος νικητής είναι αναμφίβολα η εθνικιστική Νέα Φλαμανδική Συμμαχία (N-VA) του δημάρχου της Αμβέρσας, Μπαρτ ντε Βέβερ. Με καταμετρημένο το 80% των ψήφων αποσπά 33% στην ολλανδόφωνη Φλάνδρα όπου ζει το 60% των Βέλγων, σε σχέση με το 28,2% των εκλογών του 2010, και αναμένεται να αναλάβει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Το ποσοστό είναι τόσο υψηλό που ενδέχεται να προκαλέσει πολύμηνη πολιτική κρίση, όπως αυτή του 2010, όπου επί 18 μήνες δεν σχηματίστηκε κυβέρνηση. Οι χριστιανοδημοκράτες του CD-V κινούνται στο 18%, ενώ σε ό,τι αφορά τους γαλλόφωνους Σοσιαλιστές του πρωθυπουργού Ελιο ντι Ρούπο αποσπούν περί το 30%. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα σημαντικά κέρδη των Φλαμανδών Εθνικιστών καταγράφηκαν κυρίως σε βάρος του ακροδεξιού Vlaams Belang.

Για τις περιφερειακές εκλογές, μέχρι τη μία μετά τα μεσάνυχτα Ελλάδας και με σειρά προβλημάτων στα συστήματα πληροφορικής, σχεδόν στο σύνολο της περιφέρειας των Βρυξελλών οι Σοσιαλιστές (MR), το Μεταρρυθμιστικό Κίνημα είχαν αντίστοιχα 21,25% και 22,24%. Και τα δύο χωρίς μεγάλες αυξομειώσεις σε σχέση με το 2009. Τρίτο κόμμα οι Γαλλόφωνοι Φεντεραλιστές Δημοκράτες με περίπου 13%. Τέταρτο έρχεται το CDH (Ουμανιστικό Δημοκρατικό Κεντρώο Κόμμα) με 10% και ακολουθούν με χαμηλότερο ποσοστό πέμπτοι οι Οικολόγοι.

Στις ευρωεκλογές, η Νέα Φλαμανδική Συμμαχία αποσπά, σύμφωνα με προσωρινά αποτελέσματα, 4 έδρες, οι Σοσιαλιστές και οι Χριστιανοδημοκράτες από 3 και το ακροδεξιό Vlaams Belang μία έδρα στην Ευρωβουλή.

Εδώ πρέπει να επισημάνουμε μια πολιτική ιδιαιτερότητα του Βελγίου που αφορά την αναμέτρηση για τη Νέα Βουλή: το γεγονός ότι λόγω της ομοσπονδιακής δομής του και του γλωσσικού διαχωρισμού του (ολλανδόφωνοι, γαλλόφωνοι και λίγοι γερμανόφωνοι) ποτέ δεν έχει συγκροτηθεί μονοκομματική κυβέρνηση, αλλά μόνο δικομματικές ή πολυκομματικές κυβερνήσεις συνεργασίας, η πρόσφατη ήταν… εξακομματική!

Προκειμένου να κατανοήσει κάποιος το εξαιρετικά πολύπλοκο σύστημα των τριπλών εκλογών στο Βέλγιο, ένας ψηφοφόρος στη φλαμανδόφωνη Αμβέρσα ρίχνει ψήφο για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τη Βουλή και το Φλαμανδικό Κοινοβούλιο, ενώ ένας ψηφοφόρος από την πρωτεύουσα του γαλλόφωνου Νότου, τη Ναμίρ, θα ψηφίσει για ευρωεκλογές, για βουλευτικές, αλλά για το τοπικό κοινοβούλιο της Βαλονίας. Τέλος, ο κάτοικος των Βρυξελλών, για ευρωεκλογές και βουλευτικές καθώς και για το τοπικό κοινοβούλιο της βελγικής πρωτεύουσας.