Μας φαίνεται εξευτελισμός να ζητάς δημόσια συγγνώμη επειδή άφησες έναν ξένο άνδρα να σε φιλήσει στο μάγουλο και, μάλιστα, να τον εκθέτεις κι αυτόν, ότι είναι γέρος και ξεχνάει; Κι όμως αυτό αναγκάστηκε να κάνει η διάσημη Ιρανή ηθοποιός Λέιλα Χαταμί για να μπορέσει να επιστρέψει από τις Κάνες, όπου ήταν μέλος της Κριτικής Επιτροπής, στην οικογένειά της στην Τεχεράνη. Να επιστρέψει (συνάδελφός της για παρόμοιο παράπτωμα ζει από τότε στο εξωτερικό) και να αποφύγει το μαστίγωμα και τη φυλακή, όπως ζήτησαν ομάδες φανατικών φοιτητών.

Ποιος, όμως, μπορεί να κατηγορήσει την όμορφη Λέιλα για έλλειψη ηρωισμού; Πίσω από τις γραμμές της επιστολής που έστειλε την Παρασκευή στον Οργανισμό Ιρανικού Κινηματογράφου φαίνεται το δράμα των Ιρανών γυναικών, ανώνυμων και επώνυμων. Γράφει ότι πριν πάει στις Κάνες, είχε προειδοποιήσει τους αρμόδιους για όλους τους κανόνες που πρέπει να σεβαστούν. Είναι πασίγνωστο ότι μετά την επανάσταση απαγορεύεται στους άνδρες και τις γυναίκες να αγγίζονται αν δεν είναι συγγενείς πρώτου βαθμού. «Αλλά ο κύριος Ζιλ Ζακόμπ, που κοντεύει τα 90, και που είναι η τελευταία του χρονιά στο τιμόνι του φεστιβάλ, ξέχασε τις συστάσεις μου, ίσως λόγω προχωρημένης ηλικίας, κάτι που το καταλαβαίνω. Προσπάθησα χωρίς επιτυχία να του σφίξω το χέρι (σ.σ. και να μην τον αφήσω να με φιλήσει στο μάγουλο). Αλλωστε, είναι για μένα κάτι σαν παππούς και, επιπλέον, ο οικοδεσπότης μου».

Στη συνέχεια, αφού ομολογήσει ότι «ντρέπεται που δικαιολογείται», ζητάει συγγνώμη από όσους τους «έθιξε την ευαισθησία», λέει ότι νιώθει «απελπισμένη» και θυμίζει στους πατριώτες της ότι τη μεγάλωσε «ένας πατέρας (σ.σ. ο σκηνοθέτης Αλι Χαταμί) που όλοι γνωρίζουν πόσο σεβόταν τη θρησκεία και την ιρανική ταυτότητα».

Ας ελπίσουμε ότι αυτή η επιστολή-πληγή στη γυναικεία αξιοπρέπεια θα σώσει τη σπουδαία ηθοποιό από ένα μαστίγωμα. Οτι δεν θα τολμήσει κανείς να την αγγίξει. Και ότι ο ηλικιωμένος Ζακόμπ δεν θα της κρατάει κακία. Εχουν ακόμα τόσο δρόμο μπροστά τους οι Ιρανές, είμαστε μαζί τους.

Βένα Γεωργακοπούλου