Τρίτη ματιά

Της Μαργαρίτας Κουλεντιανού

^[1]Το περίφημο «χαράτσι της ΔΕΗ», που είχε επιβληθεί προσωρινά, όπως θυμάστε, αλλά παρέμεινε ως απόδειξη της παλιάς ρήσης «ουδέ μονιμότερον του προσωρινού», μαζί με την εισφορά αλληλεγγύης και άλλα παρόμοια έκτακτα μέτρα, πέρασε πολλά σκαμπανεβάσματα, πολλά δικαστήρια, πολλές αμφισβητήσεις. Εγινε θέμα επιθετικών απολογιών της ΔΕΗ, στοχοποιήθηκε από το κίνημα «Δεν Πληρώνω», βρέθηκαν φόρμουλες για να πληρώνεται το ρεύμα αλλά όχι και το χαράτσι. Φυσικά, όπως πάντα συμβαίνει, πολλοί –μάλλον οι περισσότεροι- το πλήρωναν. Κανονικά, τακτικά, όπως ερχόταν με τον λογαριασμό του ηλεκτρικού.

Ετσι η κυρία της ιστορίας μας, ογδόντα-και, με μοναδικό εισόδημα τα νοίκια της, είχε ζητήσει από την ενοικιάστρια να πληρώνει το χαράτσι και να το κρατάει από το μηνιάτικο. Κι έτσι γινόταν, μέχρι που η εφορία έστειλε σημείωμα στην ιδιοκτήτρια πως δεν έχει πληρώσει το χαράτσι. Δεν θα περιγράψω πόσο μεγάλος κόπος είναι για μια γυναίκα ογδόντα-και να συναντηθεί με την ενοικιάστρια, να πάρει τους πληρωμένους λογαριασμούς και να πάει στην εφορία να βρει το δίκιο της. Να περιμένει σε δυο διαφορετικές ουρές ώσπου να βρεθεί μπροστά στον «αρμόδιο». Κι εκεί να πάρει την απάντηση ότι, ναι, εδώ φαίνεται πως έχετε πληρώσει και την τελευταία δόση, αλλά η ΔΕΗ δεν μας την έχει αποδώσει, οπότε πρέπει να την ξαναπληρώσετε. Θα πάτε εκεί να κόψετε ένα διπλότυπο, της είπε ευγενέστατα ο αρμόδιος δείχνοντάς της μια ουρά τουλάχιστον πενήντα ατόμων. Δεν θα περιγράψω πόσο μεγάλος πανικός καταλαμβάνει μια ογδοντάχρονη που πρέπει να (ξανα)πληρώσει το χαράτσι και –φυσικά– δεν έχει τα χρήματα. Η γυναίκα γύρισε σπίτι της άπρακτη και στα όρια της απελπισίας.

Από τη ΔΕΗ τής εξήγησαν ότι η εφορία τούς ζήτησε τις καταστάσεις και τις έστειλαν (πριν λήξει η προθεσμία πληρωμής του λογαριασμού) και να μην ανησυχεί, τα χρήματα που έδωσε για το χαράτσι θα αφαιρεθούν από τον επόμενο λογαριασμό της, αλλά στο μεταξύ η ίδια πρέπει όντως να (ξανα)πάει στην εφορία και να (ξανα)πληρώσει το χαράτσι. Σκέφτεται τα χρήματα, σκέφτεται και την ουρά. Ολα αυτά της φαίνονται βουνό. Παρ' όλα αυτά θα πάει –όπως οι περισσότεροι. Περιμένει να τελειώσουν οι απεργίες, να είναι σίγουρη ότι θα υπάρχουν λεωφορεία και υπάλληλοι στην εφορία και ναι, θα πάει. Θα στηθεί σε όσες ουρές χρειαστεί, θα πρέπει να κόψει από τα κομμένα για να βρει το ποσόν, θα πρέπει να στριμωχτεί μέχρι να έρθει ο καινούργιος λογαριασμός της ΔΕΗ και να της επιστρέψει η ενοικιάστρια την επιστροφή του διπλοπληρωμένου χαρατσιού, αλλά θα το κάνει γιατί φοβάται να μπλέξει, φοβάται ότι αν το καθυστερήσει θα υποχρεωθεί να πληρώσει και πρόστιμο. Ούτε στιγμή δεν της περνάει από το μυαλό ότι δεν είναι δικιά της ευθύνη το μπάχαλο μεταξύ ΔΕΗ και εφορίας και ότι δεν θα 'πρεπε να καλούν αυτήν να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.

Είναι αναμφισβήτητα ανάλγητα τα οικονομικά μέτρα που έχουν πάρει οι αρμόδιοι και συμπιέζουν όλο και περισσότερο τους πολίτες. Εχουν βρει τρόπους να τα «δικαιολογήσουν» –τρόπους εύσχημους και άσχημους που ξεκινούν από το όλοι μαζί θα σώσουμε την Ελλάδα και φτάνουν στον πιο ακραίο εκφοβισμό. Γιατί πρέπει να είναι ανάλγητες και οι πρακτικές των υπηρεσιών, που συνεχίζουν να ταλαιπωρούν όσους πολίτες θέλουν (και μπορούν) ακόμη να πληρώσουν;