Απόλυτος άρχων ο Νίκος Χατζηνικολάου στο τηλεοπτικό παιχνίδι των εκλογών με τη συνοδεία των παραστάσεων Τράγκα και με την πετυχημένη προσφυγή στη νέα μόδα του ζωντανού κοινού που κάνει στις εκπομπές του τη «βρόμικη» δουλειά, δίνοντας παράλληλα και τη δημοκρατική νομιμοποίηση της «ανεξάρτητης» κοινής γνώμης.

Η πάντα τυχαία κλήρωση των ατόμων (μεταξύ των φανατικών ακροατών) που συμμετέχουν στις τηλεοπτικές εμφανίσεις Χατζηνικολάου και στα πρωινά φιλικά μηνύματα στον ραδιοσταθμό Real FM κατά περίεργο τρόπο βγάζει τον παρουσιαστή από τη δίνη των δύσκολων ερωτήσεων και των συχνά ακραίων σχολίων προς τους πολιτικούς καλεσμένους. Είναι μια πολύ πετυχημένη συνταγή που δίνει επιπλέον και χρόνο στον δημοσιογράφο να ζυγίσει τις καταστάσεις και να μεσολαβήσει αν τα πνεύματα οξυνθούν χωρίς πολύ συχνά ο ίδιος να αναγκάζεται να πάρει «θέση».

Ενώ, λοιπόν, οι άλλοι τηλεαστέρες πασχίζουν να κρατήσουν πολιτική ισορροπία εκνευρίζοντας τους τηλεθεατές και τους προσκεκλημένους, με το επίμονο φιλοκυβερνητικό τους πρόσημο, ο ικανότατος Νίκος Χατζηνικολάου αποφεύγει τις κακοτοπιές κερδίζοντας σε τηλεθέαση, ενώ γίνεται περιζήτητος σε όλο το πολιτικό φάσμα. Με ένα τρικ που ξεγελάει, πείθει, είναι ζωντανό και ευχάριστο αλλά που δεν παύει τελικά να είναι τρικ. Ο «παίκτης» είναι ένα σκληρό δεξιό μπακ, με τον «θείο» και συνεργάτη του να διανύει για λογαριασμό του τη «δύσκολη» απόσταση από το μαύρο άκρο με την αγοραία συνθηματολογία, πάντα αντιμνημονιακή, πάντα αντισυστημική και κυρίως πάντα εναντίον της… διαπλοκής.

Α.Ψ.