Πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη από κυβερνητικούς ιθύνοντες, πολιτικά κόμματα, φορείς, δήμους και την κοινωνία η επιστολή του διευθυντή τού WWF (Παγκόσμιο ταμείο για τη φύση) στην Ισπανία προς την ελληνική κυβέρνηση, που δημοσιεύεται σήμερα στην «Εφ.Συν.» και αφορά τη διαχείριση του ελληνικού αιγιαλού. Οι μοναδικού κάλλους ελληνικές παραλίες με το νέο νομοσχέδιο δίνονται βορά σε μεγαλοεπιχειρηματίες με φυσικό αποτέλεσμα την τσιμεντοποίησή τους και τη δραματική υποβάθμιση του περιβάλλοντος.

Ο Χουάν Κάρλος δελ Ολμο επισείει τον κίνδυνο στους υπουργούς Οικονομικών και Τουρισμού καταθέτοντας την εμπειρία του από το τι συνέβη στις ισπανικές ακτές, όπου έχει αλλοιωθεί ριζικά και έχει σχεδόν καταστραφεί η παράκτια ζώνη από την ανέγερση θηριωδών οικοδομημάτων που τώρα στέκουν άδεια, αλλά εμποδίζουν τη θέα στη θάλασσα όπως και την πρόσβαση των κατοίκων σε αυτήν. Κτίρια-τέρατα που ορθώθηκαν από την απληστία των μεγαλοεργολάβων, για να στεγάσουν τη ματαιοδοξία των νεόπλουτων Ισπανών και να αποφέρουν κέρδη στις εμπλεκόμενες εταιρείες.

Οποιος έχει επισκεφτεί την Ισπανία, έχει φρίξει από την έπαρση της ασχήμιας με τα κτίρια από μπετόν και από τη σχεδόν ολοκληρωτική εξαφάνιση της φυσικής ομορφιάς. Ο Ισπανός οικολόγος επισημαίνει ότι το 75% των ισπανικών ακτών έχει οικοδομηθεί, με αποτέλεσμα τα κτίρια να κρύψουν τη θάλασσα, να υποβαθμίσουν τις ακτές και ταυτόχρονα, αυτό που είναι και βασικό για τους υπέρμαχους της αλόγιστης ανάπτυξης, να επιφέρουν απώλεια της ανταγωνιστικότητας, της ελκυστικότητας και της περιβαλλοντικής ποιότητας. Με λίγα λόγια, να καταστρέψουν τον τουρισμό. Αυτό θέλουν οι νομοθέτες; Οφειλαν να δουν άμεσα τις επιπτώσεις που αναπόφευκτα θα έχει στον ελληνικό αιγιαλό η εφαρμογή του νομοσχεδίου και να το αποσύρουν το δυνατόν γρηγορότερα, διαφορετικά θα θρηνεί ο ελληνικός τουρισμός για τις επόμενες δεκαετίες.

Το νομοσχέδιο θα πρέπει να εγγυάται την προστασία των παράκτιων οικοσυστημάτων και των οικολογικών υπηρεσιών που παρέχουν, τονίζει ο διευθυντής τού WWF στην Ισπανία. Η Ισπανία είναι παράδειγμα προς αποφυγήν και δεν είναι δυνατόν οι νομοθέτες να μη γνωρίζουν την κάποτε όμορφη παράκτια ζώνη της, που τώρα είναι ένας οικολογικός εφιάλτης. Ολοι πρέπει να υπερασπιστούμε τον ελληνικό αιγιαλό, από τον πιο μικρό ώς τον πιο μεγάλο, με μπροστάρηδες τους καθηγητές και τους μαθητές. Να μη γίνει και αισθητικά άσχημο το μέλλον των παιδιών, να μην ξεπουληθεί όσο όσο η φυσική παράλια ζώνη. Θα είναι ένα έγκλημα που θα ακολουθεί εσαεί τη χώρα και κυρίως τα παιδιά του μέλλοντος.