Του Μπάμπη Μιχάλη

Τον κώδωνα του κινδύνου για πιθανές φούσκες στις αγορές λόγω του ανελέητου κυνηγητού των υψηλότερων αποδόσεων κρούει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Στην εξαμηνιαία έκθεσή της για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα (Financial Stability Review – May 2014), που έδωσε χθες στη δημοσιότητα, η ΕΚΤ διαπιστώνει ότι οι πιέσεις στο τραπεζικό σύστημα της ευρωζώνης υποχώρησαν κι άλλο τους τελευταίους μήνες, καθώς οι προετοιμασίες για την τραπεζική ενοποίηση εντάθηκαν και οι τράπεζες ενίσχυσαν τους ισολογισμούς τους. Η κεντρική τράπεζα του ευρώ σημειώνει επίσης ότι οι ανησυχίες των επενδυτών για την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση συνεχίζουν να αμβλύνονται καθώς οι τράπεζες της ευρωζώνης επιταχύνουν από το γ′ τρίμηνο την εξυγίανση των ισολογισμών τους και οι κυβερνήσεις προχωρούν στη δημοσιονομική εξυγίανση και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.

Η ΕΚΤ προειδοποιεί όμως παράλληλα ότι αναδύονται νέοι κίνδυνοι, σημαντικότερος των οποίων είναι το αυξανόμενο κυνήγι των υψηλότερων αποδόσεων σε περιοχές και τμήματα της παγκόσμιας αγοράς.

Το κυνήγι αυτό τροφοδοτείται, μεταξύ άλλων, από την αυξανόμενη επενδυτική εμπιστοσύνη και την αναπροσαρμογή των επενδυτικών χαρτοφυλακίων που φεύγουν από τις αναδυόμενες αγορές. Οσο όμως αυτή η αναζήτηση υψηλότερων αποδόσεων εντείνεται τόσο αυξάνονται -κατά την ΕΚΤ- και οι ανησυχίες για το ενδεχόμενο συσσώρευσης νέων ανισορροπιών και την πιθανότητα μιας απότομης και άτακτης αναδίπλωσης των πρόσφατων επενδυτικών ροών.

Συστάσεις για την ευρωζώνη

Η τράπεζα θεωρεί ότι στους επόμενους 18 μήνες οι τρεις βασικοί κίνδυνοι για τη σταθερότητα της ευρωζώνης είναι:

1. Μια αιφνίδια αναστροφή της παγκόσμιας αναζήτησης για υψηλότερες αποδόσεις και το ενδεχόμενο μιας άτακτης προσαρμογής στις διεθνείς αγορές. Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα πρέπει να έχουν επαρκή μαξιλάρια προκειμένου να αντέξουν σε μια τέτοια περίπτωση.

2. Η συνεχιζόμενη αδύναμη κερδοφορία των τραπεζών και οι πιέσεις στους ισολογισμούς τους σε ένα περιβάλλον χαμηλού πληθωρισμού και χαμηλής ανάπτυξης. Η ΕΚΤ υποστηρίζει ότι χρειάζεται συνεχής δράση για τον μετριασμό του σκεπτικισμού που υπάρχει για τους ισολογισμούς των τραπεζών της ευρωζώνης.

3. Η επανεμφάνιση των ανησυχιών για τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους λόγω ανεπαρκούς πλαισίου προστασίας, της στασιμότητας στις μεταρρυθμίσεις και της παρατεταμένης περιόδου χαμηλής ονομαστικής οικονομικής ανάπτυξης. Καλεί έτσι τις κυβερνήσεις να αποφύγουν τόσο τον εφησυχασμό όσο και τη μεταρρυθμιστική κόπωση.