Ολες οι πολιτικές δυνάμεις διατρανώνουν πως πήραν το μήνυμα των εκλογών, όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί προβαίνουν σε σημαντικές δηλώσεις, αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ούτε για το μήνυμα νοιάζονται ούτε για το λαϊκό αίσθημα. Μόνη τους έννοια φαντάζει η παραμονή στους θώκους της εξουσίας, όσο κι αν αυτή η εξουσία είναι απωθητική και δυσάρεστη για το μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Μόνο μέλημα των δύο συγκυβερνώντων κομμάτων είναι πώς θα ρίξουν στάχτη στα μάτια των ψηφοφόρων, παλιά τους τέχνη κόσκινο δηλαδή. Ο τρόπος είναι γνωστός σε όλες τις εξουσίες: ανασχηματισμός.

Μεταθέτουν έτσι την οργή του κόσμου σε επικοινωνιακά παιχνίδια και πολιτικάντικα τρικ, ώστε να μετατοπιστεί το ενδιαφέρον σε πρόσωπα, τετριμμένα ή νεοφανή. Αυτό βεβαίως δεν είναι πολιτική, είναι η κλασική άμυνα του πολιτικού συστήματος όταν βάλλεται από τη λαϊκή δυσαρέσκεια και η απεγνωσμένη προσπάθειά του να καλύψει την ανεπάρκεια και τον τυχοδιωκτισμό όσων το καρπώνονται.

Εάν πραγματικά είχαν λάβει το μήνυμα ο πρωθυπουργός και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης θα συγκαλούσαν συμβούλιο, τουλάχιστον μεταξύ τους, με θέμα αν μπορούν να αντιμετωπίσουν τη λαϊκή δυσφορία που εκφράστηκε στις πρόσφατες εκλογές. Αυτό θα ήταν μία έντιμη πολιτική πράξη και όχι ένας πρόχειρος ανασχηματισμός προς άγραν εντυπώσεων και δήθεν αλλαγών στην κυβερνητική πολιτική. Και οι δύο πολιτικοί άνδρες, που εκφράζουν τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα και ασκούν εξουσία, δεν μπορούν να αναλάβουν σαρωτικές πολιτικές πρωτοβουλίες που θα χάρασσαν μια φιλολαϊκή πολιτική. Το μόνο που απεργάζονται είναι σχέδια για την παραμονή τους στην εξουσία και πρωτοβουλίες για ανοίγματα προς πολιτικούς σχηματισμούς που θα μπορούσαν να προσεταιριστούν, καθώς και αλλαγές σε μεγάλους οργανισμούς, όπως ο διορισμός του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος και του νέου επιτρόπου της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Το εσωτερικό όμως των δύο συγκυβερνώντων κομμάτων βράζει. Πολλά στελέχη αμφισβητούν τις κινήσεις των αρχηγών τους και, εμμέσως, θέτουν θέμα αλλαγής ηγεσίας. Οι δύο εταίροι εμφανίζονται άκαμπτοι στις προθέσεις τους και στην πολιτική που έχουν χαράξει. Αυτό είναι βέβαιο ότι θα γίνει συνείδηση των πολλών ψηφοφόρων, με συνέπεια την τελική άρνησή τους. Τα περί πολιτικής σταθερότητας του πρωθυπουργού φαντάζουν φληναφήματα και κενά ουσιαστικής, πολιτικής, εναλλακτικής πρότασης…