Επεισοδιακή υπήρξε η χθεσινή απολογία του ανεξάρτητου πλέον βουλευτή Ευστάθιου Μπούκουρα ενώπιον των ανακριτριών Ιωάννας Κλάπα και Μαρίας Δημητροπούλου που ερευνούν την υπόθεση της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Ο κατηγορούμενος αρνήθηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις των ανακριτριών επικαλούμενος το δικαίωμα της σιωπής, παρέπεμψε τις δικαστικές λειτουργούς στο απολογητικό του υπόμνημα, και παρότι δεν κρίθηκε προφυλακιστέος για το αδίκημα της οπλοκατοχής, επέστρεψε στη φυλακή καθώς έχει ήδη κριθεί προφυλακιστέος για ένταξη και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση.

«Ασχετες οι ερωτήσεις σας»

Εγγράφως ενώπιον των ανακριτριών ο Μπούκουρας αμφισβήτησε την αμεροληψία των δύο δικαστικών λειτουργών και ανέφερε: «Οι ερωτήσεις που μου κάνετε είναι άσχετες με το κατηγορητήριο. Διατυπώνονται με μεροληπτικό τρόπο σε βάρος μου, γεγονός που αποδεικνύει την προκατάληψή σας σε βάρος μου, αφού οι ερωτήσεις σας γίνονται με διατύπωση και τρόπο που δεν στοχεύει στη διάγνωση της αλήθειας, αλλά στην με το ζόρι στοιχειοθέτηση ανύπαρκτων κατηγοριών σε βάρος μου καθιστώντας τη διαδικασία σε βάρος μου μεροληπτική και απάνθρωπη. Για τον λόγο αυτό δηλώνω ότι δεν επιθυμώ τη συνέχιση της ανακριτικής διαδικασίας».

Λίγο νωρίτερα είχε ξεσπάσει σε κλάματα μέσα στο ανακριτικό γραφείο, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες λιποθύμησε, μην αντέχοντας την πίεση. Επανέλαβε ότι προέρχεται από τον ΠΑΣΟΚ και ότι ουδέποτε υπήρξε χρυσαυγίτης ή υποστηρικτής του κόμματος. «Εγώ ήμουν ένα “ξένο σώμα”, αποδεικνύεται και από τη μετέπειτα διαγραφή μου από την κοινοβουλευτική ομάδα», είπε χαρακτηριστικά.

Οσον αφορά την κατηγορία της κατοχής πυροβόλου όπλου, υποστήριξε ότι το κατείχε νόμιμα και τόνισε: «Κατείχα, όπως οι περισσότεροι επαρχιώτες που έχουμε ως χόμπι το κυνήγι και κατοικούμε στα χωριά μας, μια κυνηγετική καραμπίνα. Προς Θεού, είναι δυνατόν να θεωρηθεί ότι την κατείχα με σκοπό να τη διαθέσω σε οργάνωση με σκοπό αυτή να διαπράξει εγκλήματα;».

Ο βουλευτής, τέλος, έκανε εκ νέου αναφορά στα παιδιά του: «Είμαι άδειος άνθρωπος χωρίς τα παιδιά μου. Δεν έχω κάνει κάτι για να είμαι στη φυλακή. Εφυγα, ανεξαρτητοποιήθηκα. Με διώξανε. Τους έκανα τα χατίρια. Ελεγα αυτά που μου έλεγαν». Και αναρωτήθηκε: «Πού είναι το μεμπτό; Δύο φορές έχω επιχειρήσει να κρεμαστώ στο κελί. Γιατί; Γιατί είμαι φυλακή;»…

Μαρία Δήμα