Ο παραλογισμός του λουκέτου

 

Του Σωτήρη Μανιάτη

 

«Στη θέση της ΕΡΤ θα δημιουργηθεί ένας σύγχρονος, δημόσιος -αλλά όχι κρατικός, ούτε κομματικά ελεγχόμενος- Οργανισμός Ραδιοτηλεόρασης, που θα αρχίσει να λειτουργεί το συντομότερο…». Αυτά έλεγε το απόγευμα της αποφράδας 11ης Ιουνίου 2013 ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και πολιτικός προϊστάμενος της ΕΡΤ Σίμος Κεδίκογλου (τέως πλέον, αφού βρέθηκε εκτός μετά τον ανασχηματισμό).

 

Ακόμα κι αν κάποιος αποφασίσει να… προσπεράσει το λουκέτο και το «μαύρο» στην ΕΡΤ, ένα χρόνο μετά, τι ακριβώς απ’ όσα έλεγε ο κ. Κεδίκογλου (η κυβέρνηση δηλαδή) έχει πραγματοποιηθεί; Οσο κι αν η συγκυβέρνηση επιχειρεί να δείξει ότι υπήρξαν αλλαγές, μέχρι σήμερα τίποτα απ’ όσα επαγγέλλονταν δεν έχει γίνει πραγματικότητα…. Η ΝΕΡΙΤ, βέβαια, υποτίθεται ότι λειτουργεί, αλλά πώς; Χρησιμοποιώντας ουσιαστικά ενοικιαζόμενους εργαζόμενους από τη μεταβατική ΔΤ που ανήκει στο υπουργείο Οικονομικών. Ο πρώτος διευθύνων σύμβουλος, με θητεία ενός έτους, καθηγητής Γιώργος Προκοπάκης απομακρύνθηκε πριν συμπληρώσει το μισό της θητείας. Την παραίτησή της υπέβαλε και η αναπληρώτρια διευθύνουσα σύμβουλος Κατερίνα Ευαγγελάκου, ενώ αντικαταστάθηκε ακόμα ένα μέλος του Δ.Σ. Ο πρώτος έφυγε αφού καταγγέλθηκε για απαράδεκτη συμπεριφορά και ασφυκτικές πιέσεις που οδηγούσαν σε δυσλειτουργία του νέου φορέα. Ο κ. Προκοπάκης, πάντως, έκανε λόγο για «απόλυτο παραλογισμό» ως προς την απομάκρυνσή του λόγω «σειράς λειτουργιών εκτός προβλεπόμενων μηχανισμών», τονίζοντας μάλιστα με νόημα ότι κατά την παράδοση των… καθηκόντων του στο Ραδιομέγαρο αντίκρισε υποψήφιο σε διευθυντική θέση που δεν επιλέχθηκε με τη διαδικασία του ΑΣΕΠ.

 

Η κ. Ευαγγελάκου, πάλι, που κατηγορήθηκε για τη συμμετοχή του συζύγου της σε παραγωγές της ΝΕΡΙΤ, παραιτήθηκε με μια επιστολή προς το Εποπτικό και το Διοικητικό Συμβούλιο που άνοιξε σειρά ζητημάτων τονίζοντας ότι «χάριν του φαίνεσθαι μειώνονται οι αξίες της αλήθειας, της δημιουργικότητα και της αξιοκρατίας [...] Η ευθυνοφοβία και η τυραννία της καχυποψίας δεν πρέπει να αποστεγνώσουν τη δημόσια διοίκηση από τους δημιουργικούς ανθρώπους οι οποίοι στο όνομα της προστασίας της υπόληψής τους οδηγούνται σε ατολμία και απραξία…»

 

Τι έχει συμβεί λοιπόν μέχρι σήμερα; Η ΝΕΡΙΤ έχει ξοδέψει περίπου 3.000.000 ευρώ για νέες παραγωγές, ορισμένες εκ των οποίων αρχίσαμε να βλέπουμε τελευταίως, αλλά και γι’ αυτές τις επιλογές υπήρξαν επικρίσεις ως προς τον τρόπο που έγιναν. Πραγματοποιήθηκε διαγωνισμός για προσλήψεις δημοσιογράφων και καλλιτεχνικών ειδικοτήτων, αναρτήθηκε για λίγο ένας πίνακας μοριοδότησης αλλά μαζεύτηκε αμέσως. Ακολούθησαν… παρατράγουδα σχετικά με τη μοριοδοτότηση, έγινε λόγος για λίστα που δεν είναι τελική και εξαιτίας κάποιου… χάκερ αναρτήθηκε. Τελικά, βγήκε άλλος πίνακας, ακολούθησαν ενστάσεις, αλλά μέχρι σήμερα δεν υπάρχει πρόοδος. Αντ’ αυτού αποφασίστηκε να δοθεί και νέα παράσταση στις δίμηνες αρχικά συμβάσεις της μεταβατικής ΔΤ, που έγιναν αρχικά έως και δεκάμηνες και τώρα μπορεί να καταλήξουν υπερδωδεκάμηνες!

 

Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Ροδόλφου Μορώνη, που ανέλαβε αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της ΝΕΡΙΤ (διευθύνων σύμβουλος ανέλαβε ο καθηγητής Δημήτρης Μακρυδημήτρης). Μιλώντας στην «Εφ.Συν.» ο κ. Μορώνης επισήμανε ότι «δυστυχώς η ΝΕΡΙΤ έχει μπει σε στραβό δρόμο…» Οπως εξήγησε, ένα χρόνο μετά το λουκέτο της ΕΡΤ και πάνω από έξι μήνες με νέο Ε.Σ. και Δ.Σ. στη ΝΕΡΙΤ δεν υπάρχει ούτε καν επιχειρησιακό σχέδιο! Παραδέχτηκε ότι μπορεί, εκουσίως ή ακουσίως, να υπάρχουν αδικίες στους διαγωνισμούς για προσλήψεις, τόνισε ότι θα προσπαθήσουν να βρουν τρόπους να τις διορθώσουν, ενώ δεν έκρυψε ότι «αντιμετωπίζουμε μια κατάσταση που δεν μπορούμε εύκολα ούτε να την εκτιμήσουμε…»

 

Ενα χρόνο λοιπόν μετά το λουκέτο και το «μαύρο», στην ΕΡΤ η κατάσταση είναι μάλλον χειρότερη από αυτήν που περιέγραφε ο κ. Κεδίκογλου όταν αναλάμβανε την ευθύνη και ανακοίνωνε το κλείσιμο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης…

 

[email protected]

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

 

Η ΕΡΤ διέθετε:

 

*Πέντε κανάλια: ΕΤ1, ΝΕΤ, ΕΤ3, ERT WORLD (δορυφορικό), ΕΡΤ HD (Ψηφιακό).

*Επτά ραδιοφωνικούς σταθμούς με έδρα την Αθήνα και άλλους στη Θεσσαλονίκη. Επίσης 19 περιφερειακούς σε όλη την Ελλάδα.

*Δύο μουσικά σύνολα, την «Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα» και την «Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής».

*Τη «Ραδιοτηλεόραση».

*Το www.ert.gr και το ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ, archives.ert.gr.

 

Η ΝΕΡΙΤ διαθέτει:

 

*Ενα κανάλι μόνο.

*Δύο ραδιοφωνικούς σταθμούς όλους κι όλους.

*Κανένα μουσικό σύνολο.

*Κανένα περιοδικό.

*Τα προηγούμενα sites (ίδια και απαράλλαχτα) μόνο που τους άλλαξε απλώς το όνομα.

 

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

 

Από την ΕΡΤ στη ΔΤ

 

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

 

1. Το «μαύρο» στην ΕΡΤ έπεσε το βράδυ της 11ης Ιουνίου. Η ΔΤ παρουσίασε την πρώτη, δική της, δημοσιογραφική εκπομπή στις 21 Αυγούστου. Στις 10 Ιουλίου, ωστόσο, έναν μήνα ακριβώς μετά το λουκέτο, βγήκε on air η ΕΔΤ (αρχικά) που σε χρόνο dt έγινε σκέτο ΔΤ, προβάλλοντας μία παμπάλαιη ελληνική ταινία με τη Γεωργία Βασιλειάδου.

 

2. Η ΕΔΡ, η Ελληνική Δημόσια Ραδιοφωνία, εξέπεμψε ως Πρώτο Πρόγραμμα στις 27 Σεπτεμβρίου (τρεισήμισι μήνες χωρίς δημόσια ραδιοφωνία!).

 

3. Στο περίφημο διάγγελμα της 11ης Ιουνίου ο Σίμος Κεδίκογλου μας διαβεβαίωνε πως σύντομα θα λειτουργούσε ένας «σύγχρονος, δημόσιος αλλά όχι κρατικός, ούτε κομματικά ελεγχόμενος, οργανισμός Ραδιοτηλεόρασης». Αποτέλεσμα; Ενα χρόνο μετά: ο κ. Κεδίκογλου αποτελεί παρελθόν από την κυβέρνηση, η νέα δημόσια ραδιοτηλεόραση δεν λειτούργησε διόλου σύντομα, χώρια πως είναι και… «κρατική» και… «κυβερνητική». Οσο για το «σύγχρονη», δεν χρειάζεται να σας πούμε εμείς, απλώς ανοίξτε τη ΝΕΡΙΤ και βγάλτε μόνοι σας συμπέρασμα.

 

4. Το ίδιο βράδυ το ΠΑΣΟΚ εξέφραζε την πλήρη διαφωνία του με το κλείσιμο της ΕΡΤ και διακήρυττε ότι δεν θα ψήφιζε στη Βουλή την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Τι συνέβη μετά; Εγινε υφυπουργός Δημόσιας Τηλεόρασης ο Παντελής Καψής.

 

5. «Καλημέρα! Καλώς ήρθατε στην “Πρωινή Ενημέρωση” της Δημόσιας Τηλεόρασης. Θα είμαστε εδώ κάθε πρωί για δύο ώρες». Με αυτά τα λόγια, μας καλωσόρισαν ο Γιάννης Τρουπής και η Οντίν Λιναρδάτου, στις 8 το πρωί, στις 21 Αυγούστου, όταν βγήκε στον αέρα η πρώτη δημοσιογραφική εκπομπή της Δημόσιας Τηλεόρασης. Εστερξαν οι δύο καλοί συνάδελφοι να πιάσουν πόστο. Η παραγωγή έγινε από την ιδιωτική TVE σε στούντιο της Παιανίας. Ο Παντελής Καψής δηλώνει ότι αυτό συνέβαινε επειδή το «Ραδιομέγαρο της Μεσογείων βρίσκεται υπό κατάληψη».

 

6. Το λουκέτο στην ΕΡΤ στάθηκε η αφορμή για ένα μακρύ καλλιτεχνικό φεστιβάλ στον προαύλιο χώρο του Ραδιομεγάρου, που μεταμορφώθηκε σε ένα τεράστιο stage. Κάθε βράδυ είχαμε κι ένα live. Και τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ βγήκαν στο προαύλιο. Εκεί έδωσαν τις τελευταίες τους συναυλίες. Τα Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ, αυτά που το Εποπτικό Συμβούλιο της μετέπειτα ΝΕΡΙΤ τα είχε, όπως έλεγε, ως απόλυτη προτεραιότητά του. Ακόμα να τα δούμε…

 

7. Στις 13 Ιουνίου κυκλοφορεί η «Ραδιοτηλεόραση» με εξώφυλλο τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Αυτό έμελλε να είναι το τελευταίο τεύχος του ιστορικού περιοδικού.

 

8. Πέμπτη, 4 Ιουλίου, κατατέθηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο για την ίδρυση της ΝΕΡΙΤ Α.Ε. (Νέα Ελληνική Ραδιοφωνία Ιντερνετ και Τηλεόραση). Στις 22 του μηνός δημοσιοποιείται και η προκήρυξη για τις 2.000 προσλήψεις. Επίσης εκκρεμούν και αυτές.

 

9. Το «ΣτΕ» κρατάει τις ισορροπίες. Κατηγορεί μεν το «μαύρο», αλλά στην απόφασή του θεωρεί αναγκαία «τη λήψη των αναγκαίων οργανωτικών μέτρων για τη συνέχιση της μετάδοσης ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών και τη λειτουργία διαδικτυακών ιστότοπων από δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα για το χρονικό διάστημα έως τη σύσταση και τη λειτουργία του νέου φορέα που θα υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον». Πρόσφερε δηλαδή συγχωροχάρτι στη ΔΤ. Το ΕΣΡ με τη σειρά του τη «νομιμοποιεί» και απλώς επιφυλάσσεται για τον έλεγχο του περιεχομένου του προγράμματός της. Αν δηλαδή η ΔΤ θα βάζει την κατάλληλη σήμανση στα σίριαλ που θα παρουσιάζει.

 

10. «Δεν ήταν δική μας αυτή η απόφαση» είπε ο Ολι Ρεν, αποκαλύπτοντας ότι η Κομισιόν έλαβε γνώση της απόφασης της ελληνικής κυβέρνησης να κλείσει τη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση μετά το γεγονός.

 

[email protected]

 

 

 

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

 

 

Το «ΕΡΤ παντού» είναι ο εφιάλτης τους

 

 

Της Αλεξάνδρας Χριστακάκη*

 

H ανάγκη έγινε ιδέα, και η ιδέα μας εφιάλτης για τη μνημονιακή συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Πρόκειται για το αυτοδιαχειριζόμενο εγχείρημα της ertopen, της ΕΡΤ3 και των Περιφερειακών ΕΡΑ, όπου εδώ και ένα χρόνο, με την εθελοντική συνεισφορά των εργαζομένων της ΕΡΤ και των αλληλέγγυων, κρατά ζωντανό το αίτημα για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ. Θυμίζει ότι η ΔΤ είναι υποκατάστατο του «μαύρου», ότι είναι σκληρός προπαγανδιστικός κυβερνητικός μηχανισμός, ότι δεν έχει σχέση με δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα. Θυμίζει ότι η ΕΡΤ είναι ζωντανή!

 

Πρόκειται για μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Επί ένα χρόνο «βγαίνει» με εθελοντισμό και ψυχή ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό ειδησεογραφικό πρόγραμμα, με όρους επαγγελματικούς – ούτε ερασιτεχνικούς ούτε ακτιβίστικους. Τι πρόγραμμα εκπέμπεται: Κάθε βράδυ από τις εγκαταστάσεις και τα στούντιο της ΕΡΤ3 στη Θεσσαλονίκη βγαίνει τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων, με video, ρεπορτάζ, τηλεοπτικά παράθυρα και συνεντεύξεις με τη συνδρομή συναδέλφων από ολόκληρη την Ελλάδα. Δημοσιογράφοι και τεχνικοί από την Αθήνα, εκ περιτροπής, μετακομίζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα στη Θεσσαλονίκη, για τις ανάγκες του εγχειρήματος. Οι συνθήκες πολύ δύσκολες, γιατί… λεφτά δεν υπάρχουν. Φιλοξενούνται σε σπίτια συναδέλφων, ενώ πολλοί μαζί διαβιούν σε διαμέρισμα που έχουν νοικιάσει με την οικονομική συνδρομή της ΠΟΕΣΥ. Πρόκειται για οικογενειάρχες και 50άρηδες που αφήνουν πίσω τους οικογένειες, παιδιά, προβλήματα για να δώσουν την ψυχή τους στην «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΡΤ».

 

Από τις εγκαταστάσεις της ertopen, στην Αγία Παρασκευή, εκπέμπεται πρόγραμμα ιντερνετικό σε 24ωρη βάση. Ενημέρωση, πολιτισμός, αθλητικά. Υπάρχουν βάρδιες συντακτών δελτίων ειδήσεων, ενημερωτικές εκπομπές, magazinο, με ρεπορτάζ και συνεντεύξεις που δίνουν φωνή κυρίως στους αποκλεισμένους από το μιντιακό σύστημα διαπλοκής. Η «ΕΡΑ στα γήπεδα» δεν σίγησε. Το ίδιο και το πολιτιστικό «Tρίτο Πρόγραμμα». Ολα αυτά με τη συνδρομή της ΠΟΣΠΕΡΤ. Η φωνή από τις περισσότερες περιφερειακές ΕΡΑ εκπέμπεται κανονικά και αναλογικά, καθώς οι συνάδελφοι με ανιδιοτέλεια παραμένουν στις θέσεις τους.

 

Ποιοι συμμετέχουν στο εγχείρημα;

 

Εχει τη σημασία του να δει κανείς την ανθρωπογεωγραφία. Εκατοντάδες εργαζόμενοι της ΕΡΤ που αρνήθηκαν να υποταχθούν στη λογική του λεγόμενου ρεαλισμού: Τι να κάνουμε, αυτός είναι ο νέος δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας, μονόδρομος η συμμετοχή σ’ αυτόν. Εργαζόμενοι που αρνήθηκαν να υποβάλουν αιτήσεις για τη ΝΕΡΙΤ, γιατί αρνήθηκαν να νομιμοποιήσουν το πραξικοπαπηματικό «μαύρο» που έπεσε την 11η του περσινού Ιούνη. Εργαζόμενοι που δεν επικαλέστηκαν το ιδεολόγημα της συμμετοχής στη ΝΕΡΙΤ για να την αλλάξουν εκ των έσω. Εργαζόμενοι που δεν διακατέχονται από την ιδιοτελή σκέψη, να είναι παρόντες στη ΔΤ και στη ΝΕΡΙΤ, «καβάντζα» για την επόμενη μέρα. Εργαζόμενοι που αρνήθηκαν να υποταχθούν στα διλήμματα, στα πραγματικά προβλήματα και στην τρομοκρατία και είπαν το δικό τους ΟΧΙ στη… νέα πραγματικότητα. Αρκετοί εργαζόμενοι από αυτούς ζουν σε συνθήκες οικονομικής εξαθλίωσης, σιτίζονται από τα πακέτα βοήθειας της «Αρχιεπισκοπής», από τα κοινωνικά παντοπωλεία, τους συνδράμουν οι συνταξιούχοι γονείς τους ή δουλεύουν όπου βρουν για ένα μεροκάματο.

 

Αυτοί όλοι είναι η ΕΡΤ. Το «ΕΡΤ παντού» δεν είναι σύνθημα. Δεν είναι αδειανό πουκάμισο. Για μας είναι η ελπίδα. Γι’ αυτούς, ο εφιάλτης τους…

 

 

*απολυμένη συμβασιούχος ΕΡΤ – μέλος Δ.Σ. ΠΟΕΣΥ

 

 

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

 

 

Πολιτική εξουσία και δημόσιο ραδιο-τηλεοπτικό σύστημα

 

Του Αντώνη Σκαμνάκη*

 

Η διακοπή λειτουργίας της ΕΡΤ, τον Ιούνιο του 2013, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων σε ολόκληρο τον κόσμο τόσο για το μέγεθος της κρατικής παρέμβασης στη λειτουργία ενός δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα όσο και για το ηθικό μέρος της πολιτικής απόφασης. Περισσότερο όμως η ενέργεια της κυβέρνησης θα καταγραφεί στη σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία διότι εισάγει μία νέα περίοδο αυταρχικών μορφών διακυβέρνησης και διόγκωσης του δημοκρατικού ελλείμματος, αποτέλεσμα της διεθνούς οικονομικής επιτήρησης και των μνημονιακών πολιτικών οι οποίες επιβλήθηκαν στη χώρα.

 

Ανεξαρτήτως των προαναφερθέντων η δημοκρατία, η πολυφωνία και η ελεύθερη διάχυση ιδεών είχαν υπονομευτεί από το κυρίαρχο κομματικό σύστημα κατά την περίοδο της απορρύθμισης του ραδιοτηλεοπτικού πεδίου. Η παραχώρηση των τηλεοπτικών συχνοτήτων σε ιδιωτικούς επιχειρηματικούς ομίλους δεν πραγματοποιήθηκε μόνο με έναν εξαιρετικά ανορθολογικό τρόπο, αλλά αποτέλεσε υψηλή πολιτική προτεραιότητα στήριξης και συγκρότησης του ιδιωτικού εις βάρος όμως της υποχρέωσης για την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου της ενημέρωσης και της επικοινωνίας.

 

Ηδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 επιχειρηματικοί όμιλοι, οι οποίοι δραστηριοποιούνταν στους κλάδους κυρίως των κατασκευών και της ενέργειας, άρχισαν να εξαγοράζουν τίτλους αθηναϊκών εφημερίδων με στόχο την άσκηση πίεσης προς την πολιτική εξουσία προκειμένου να τους παραχωρηθούν κρατικά συμβόλαια και δημόσιες προμήθειες. Αργότερα, με φωτογραφική διάταξη νόμου, οι άδειες τηλεοπτικών συχνοτήτων πανελλαδικής εμβέλειας παραχωρήθηκαν κατά προτεραιότητα στους έχοντες προηγούμενη εμπειρία στον χώρο των Μέσων Ενημέρωσης, δηλαδή στους επιχειρηματικούς ομίλους που είχαν ήδη διεισδύσει στον χώρο των έντυπων Μέσων.

 

Η συνειδητή αυτή επιλογή της πολιτικής εξουσίας εγκαθίδρυσε μία νέου τύπου αλληλεξάρτηση με τα ΜΜΕ και την αναδυόμενη κρατικοδίαιτη οικονομική ελίτ, η οποία είχε θέσει στόχο της τον έλεγχο της ενημέρωσης, τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης και μέσω αυτής ολόκληρου του πολιτικού συστήματος. Σε αυτό βοήθησε και ο μετασχηματισμός των πελατειακών σχέσεων, οι οποίες ασκούνταν πλέον όχι από τους τοπικούς παράγοντες αλλά από το κόμμα-πάτρωνα, ο ισχυρός ρόλος ενός γραφειοκρατικού κράτους στην οικονομία, η υποχώρηση των μορφών κοινωνικού έλεγχου, η γραφειοκρατικοποίηση των κομματικών σχηματισμών της περιόδου εκείνης και η κυριαρχία των ακραίων νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων, στις οποίες ενσωματώθηκαν και οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας.

 

Η πολιτική εξουσία εκχώρησε διά μιας σειράς νομοθετικών ρυθμίσεων ειδικά προνόμια στους επιχειρηματίες/ιδιοκτήτες Μέσων Ενημέρωσης, οι οποίοι συγκέντρωσαν μια άνευ προηγουμένου πολιτική ισχύ υπονομεύοντας τη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών και του ιδίου του Κοινοβουλίου. Εν ολίγοις, το κυρίαρχο κομματικό σύστημα αυτοπαγιδεύτηκε στον βαθμό που σταδιακά άρχισε να ενισχύεται ο πόλος των ιδιοκτητών-επιχειρηματιών ΜΜΕ έναντι του πόλου της πολιτικής εξουσίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δημοκρατία, αλλά και για το μέλλον του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού πυλώνα ενημέρωσης.

 

Επόμενο ήταν να ξεκινήσει μία περίοδος που σταδιακά οδήγησε στη συρρίκνωση και συστηματική απαξίωση της δημόσιας τηλεόρασης. Οι κυβερνήσεις, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, θα έπρεπε να είχαν προβεί στη λήψη ουσιαστικών μέτρων στήριξης και αναβάθμισης του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού συστήματος εφόσον αυτό αναπόφευκτα θα συμπιεζόταν από την έλευση και τον σχηματισμό ενός, παράλληλα, ιδιωτικού χώρου ενημέρωσης και επικοινωνίας με ακραία αγοραία και κερδοσκοπική αντίληψη. Αντιθέτως τα τότε κόμματα εξουσίας υπονόμευσαν κάθε προοπτική αυτονομίας της ΕΡΤ με επαρκή αναλογική εκπροσώπηση κοινωνικών ομάδων στη διοίκηση και λειτουργία της και τον κοινωνικό έλεγχο του παραγόμενου ενημερωτικού και ευρύτερου πολιτιστικού προϊόντος. Επιπλέον αποδυνάμωσαν περαιτέρω την πολυφωνική ισχύ που από τη φύση της είχε και εξακολουθεί να έχει η δημόσια ραδιοτηλεόραση ως δημόσιο αγαθό, μετατρέποντας την ΕΡΤ σε όργανο πολιτικής χειραγώγησης των πολιτών. Είναι χαρακτηριστικό ότι το ίδιο το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης λάμβανε αποφάσεις επιβολής κυρώσεων για παραβίαση της πολιτικής πολυφωνίας και εις βάρος της δημόσιας τηλεόρασης. Τέλος μετέτρεψαν την ΕΡΤ σε χώρο άσκησης πελατειακών σχέσεων. Το καθεστωτικό κομματικό σύστημα εξουσίας, αφού πρώτα ευνούχισε τον δημόσιο πυλώνα ενημέρωσης στη συνέχεια ολοκλήρωσε τον πολιτικό του βιασμό καταργώντας με τον πιο κυνικό και αντιδημοκρατικό τρόπο τη δημόσια ραδιοφωνία και τηλεόραση.

 

Η επαναλειτουργία της ΕΡΤ ως της μόνης και πραγματικής δημόσιας ραδιοτηλεόρασης στην Ελλάδα δεν είναι θέμα αποκατάστασης μόνο των εργαζομένων ούτε πολύ περισσότερο ζήτημα αστικής πολιτικής ευταξίας και ορθολογισμού. Είναι κυρίως πρόβλημα, του οποίου η λύση θα σηματοδοτήσει την επαναφορά της χώρας από τις αυταρχικές μορφές διακυβέρνησης και την υποταγή στους δανειστές στη δημοκρατική λειτουργία και ανεξαρτησία.

 

 

*Επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ