Του Φώτη Παπούλια

Ο Ανδρέας είναι εδώ, όχι ο παλιός, αλλά ο νεο-καινούργιος, ως ταύρος σε υαλοπωλείο, εφόρμησε στο υπουργείο Παιδείας και ξηλώνει ότι ο προκάτοχός του είχε θεσπίσει. Ο με κοινωνικό πρόσημο Ανδρέας Λοβέρδος, επιδιώκει να εμφανιστεί ως ο υποστηρικτής των κοινωνικών δικαιωμάτων, προσπαθώντας να μας πείσει ότι όταν ψήφιζε τα μνημόνια το έκανε από εθνική υποχρέωση και όταν «κάρφωνε» τις οροθετικές ιερόδουλες το έκανε για να προστατέψει την τιμή και την υπόληψη της αγίας ελληνικής οικογένειας.

Ο Ανδρέας αφού περπάτησε την προσωπική του διαδρομή, διαγραφείς από το ΠΑΣΟΚ και ιδρυτής της σχεδόν μονοπρόσωπης «Συμφωνίας για τη Νέα Ελλάδα», επανέκαμψε μέσω της αειθαλούς ΕΛΙΑΣ, για να μας θυμίσει ότι η επανάσταση ζει και βασιλεύει. Με τη μία προκάλεσε κυβερνητική κρίση, όχι για την ουσία της διαθεσιμότητας των διοικητικών των πανεπιστημίων, αλλά για να μας πείσει ότι εξακολουθεί να είναι σοσιαλιστής και ότι «σκοτώνεται» με τον εκπρόσωπο της τρόικας Κ. Μητσοτάκη.

Ποιος Σαμαράς και ποιος Βενιζέλος, με τη μία ο Ανδρέας δήλωσε «ή εγώ ή το χάος» και μετά άρχισε το γνωστό φιλολαϊκό παιχνίδι. Τα σχολεία ανοίγουν στις 11 Σεπτεμβρίου, δεν χάνονται αργίες, δεν κόβονται διακοπές, δεν θα ισχύει η «λευκή εβδομάδα», δεν…δεν… αλλά για τα κενά, τις συγχωνεύσεις, τις αναπληρώσεις, κουβέντα…

Σε πολύ πρόσφατες εποχές θα κατάγγελλε ως «ακραίο λαϊκιστή» όποιον έκανε όλα αυτά, όμως η προοπτική να ηγηθεί ενός μετασυνεδριακού ΠΑΣΟΚ ή έστω τμήματός του, του επιτρέπει να κινείται ανέξοδα, χωρίς πολιτικό κόστος και -ω του θαύματος- να εμφανίζεται υπέρμαχος της κοινωνικής συνοχής. Ποιος, ο ίδιος που ως υπουργός Εργασίας είχε εκστομίσει τη φράση «οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν κιόλας, ζουν πολλά χρόνια μετά τη συνταξιοδότησή τους», έρχεται σήμερα να αναστηλώσει την καθημαγμένη δημόσια εκπαίδευση, νομίζοντας ότι μπορεί να εμπαίζει μια ολόκληρη κοινωνία.

Ισως να στοιχειώνει μέσα του η νεότητα και οι ασκήσεις ανταρτοπόλεμου στον Χορτιάτη, για να συνηθίζει από τότε σε συνθήκες κυβέρνησης του βουνού. Μόνο που το Μαρούσι και ο πύργος του υπουργείου δεν βρίσκονται σε καθεστώς «Ελεύθερης Ελλάδας» και ο Α. Λοβέρδος απέχει από το να χαρακτηριστεί οπλαρχηγός ή έστω δεκανέας. Εξάλλου τα ραντεβού στου «Κικιλίνη», πάντα θα γράφουν ιστορία… και, όπως έλεγε και ένας φίλος του, «καλή η επανάσταση, αλλά να γίνει με ελαφρύ οπλισμό…»