Του Φώτη Παπούλια

 

Ενδεχομένως μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τις δημόσιες τοποθετήσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στη διήμερη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής να είχαν οι συζητήσεις στα διάφορα πηγαδάκια στους χώρους της «Αθηναΐδας».

 

Και πώς να ήταν διαφορετικά όταν ο Παν. Λαφαζάνης, επικεφαλής της Αριστερής Πλατφόρμας, έλεγε σε ομήγυρη: «Το στοίχημα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να υπερβεί το 30%, να δείξουμε ότι αποκτούμε δυναμική και μπορούμε να κατακτήσουμε την αυτοδυναμία». Και στο ερώτημα παρισταμένων πώς αυτό μπορεί να γίνει χωρίς πρόσωπα από τον κεντροαριστερό χώρο, η απάντηση ήταν σαφής: «Δεν έχουμε πρόβλημα παρά μόνο με εκείνα τα πρόσωπα που από κυβερνητικές θέσεις και θέσεις ευθύνης στήριξαν νεοφιλελεύθερες και μνημονιακές πολιτικές». Θέση που την υποστήριξε και στην ομιλία του, φωτογραφίζοντας συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, εκείνον της ΔΗΜΑΡ, και πρόσωπα που είχαν ευθεία ανάμειξη στην κυβερνητική πολιτική της τρικομματικής κυβέρνησης.

 

«Οταν εμείς τους λέγαμε να μη φύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ, κι αυτοί τράβηξαν τον δικό τους δρόμο, πώς αύριο μπορείς να τους υποδεχτείς, χωρίς να γίνεις υπόλογος στους πολίτες;» διατύπωναν το ερώτημα στελέχη της τάσης.

 

Το ζήτημα των συμμαχιών προκαλεί συζητήσεις και εντός της Πλατφόρμας, αφού παρά την κριτική προς την Κεντροαριστερά -«η Κεντροαριστερά δεν είναι ολίγον Αριστερά, αλλά υπήρξε το κύριο πολιτικό όχημα για τη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη της χώρας και της Ευρώπης τις τελευταίες δεκαετίες»-, η συνεχής άρνηση του ΚΚΕ (μόλις χθες σε συνέντευξή του στη Real o γενικός γραμματέας του ΚΚΕ τάχθηκε κατά της συνεργασίας) και η καχυποψία με την οποία αντιμετωπίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν επιτρέπει ιδιαίτερη αισιοδοξία.

 

Γι’ αυτό και αφήνουν ανοιχτό παράθυρο σε συνεργασίες «με ενδεχόμενες δυνάμεις και πρόσωπα που προέρχονται από τον σοσιαλδημοκρατικό χώρο και ευρύτερα, οι οποίες δεν έχουν εμπλακεί με ευθύνες στην εφαρμογή νεοφιλελεύθερων μνημονιακών επιλογών και οι οποίες ριζοσπαστικοποιούνται». Δηλαδή το ερώτημα «με ποιους;» μάλλον μένει αναπάντητο, αφού οι δυνάμεις τις οποίες θεωρεί «φίλιες» η Πλατφόρμα υπέστησαν δραματική ήττα στις ευρωεκλογές, και από την άλλη στον χώρο της πολιτικής δεν υπάρχει παρθενογένεση. Η επωδός «μεγαλύτερη ριζοσπαστικοποίηση και μέτωπο της Αριστεράς» είναι προφανές ότι από μόνη της δεν δίνει σύγχρονες απαντήσεις.

 

Από την άλλη πλευρά, η μερική διαφοροποίηση του Γ. Μηλιού, υπεύθυνου οικονομικής πολιτικής, προκάλεσε συζητήσεις. «Οταν θα γίνουν εκλογές θα είμαστε πρώτο κόμμα, θα κυβερνήσουμε αυτοδύναμα, και αυτό πρέπει να σχεδιάσουμε». Οπως επεξηγούσε αργότερα, «δεν έχω πρόβλημα με όσους είναι κατά του μνημονίου, δεν τσουβαλιάζω τις περιπτώσεις, απλώς κρούω τον κώδωνα του κινδύνου, χρειάζεται επιλεκτική αντιμετώπιση των περιπτώσεων».

 

Οπως προκύπτει, το ζήτημα των συμμαχιών θα ταλανίσει τον ΣΥΡΙΖΑ, εκτός και αν άπαντες αντιληφθούν ότι οι συμμαχίες είναι απαραίτητες για τη δημιουργία του «Συνασπισμού εξουσίας» και δεύτερον ότι μπορεί αυτή καθαυτή η συζήτηση να γυρίσει μπούμερανγκ, αφού είναι σχεδόν βέβαιο ότι η κυβέρνηση δεν θα αφήσει ανεκμετάλλευτη αυτή την ευκαιρία.

 

• Η τροπολογία που κατέθεσε η Αριστερή Πλατφόρμα για το ζήτημα των συμμαχιών απορρίφθηκε, καθώς έλαβε 59 ψήφους υπέρ, 84 κατά, 4 λευκά, ενώ υπήρξαν και 7 αποχές.