Η σαλαμοποίηση της ΔΕΗ με στόχο την πώληση του 30% των δραστηριοτήτων της σε ιδιώτες αποτελεί ένα από τα μεγάλα «ντιλ» που διαπραγματεύεται η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου με ξένους και εγχώριους επιχειρηματικούς ομίλους της ενέργειας.

Το σχέδιο για τη «μικρή ΔΕΗ» προβλέπει ότι στη νέα εταιρεία θα περάσουν μερικά από τα πολυτιμότερα φιλέτα της σημερινής επιχείρησης σε λιγνιτικές μονάδες και ορυχεία, υδροηλεκτρικά εργοστάσια και μονάδες φυσικού αερίου, ενώ αυτό που κάνει ειδικά τους ιδιώτες ανταγωνιστές της ΔΕΗ στην Ελλάδα να πιέζουν για την με κάθε τρόπο πώληση της ΔΕΗ με το «κομμάτι» είναι ότι μόνον έτσι θα βάλουν στο χέρι φτηνά και άκοπα τουλάχιστον 2 εκατομμύρια πελάτες και περίπου 2 δισεκατομμύρια ευρώ τζίρου από την εμπορική της δραστηριότητα. Οι όμιλοι Μυτιληναίου-Βαρδινογιάννη που κινούνται από κοινού στην αγορά ενέργειας, η Ελλάκτωρ του ομίλου Μπόμπολα, η ΓΕΚΤΕΡΝΑ του ομίλου Περιστέρη και τα ΕΛΠΕ του ομίλου Λάτση είναι οι πέντε βασικοί διεκδικητές στο εσωτερικό που ασκούν ισχυρές πιέσεις στο πολιτικό σύστημα αλλά και στην τρόικα προκειμένου να επιταχύνουν τις διαδικασίες πώλησης της «μικρής ΔΕΗ».

Από τους μεγάλους ξένους παίκτες που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για τη μικρή ΔΕΗ ή στη συνέχεια για την εξαγορά της ΔΕΗ ως στρατηγικοί επενδυτές ξεχωρίζουν η γερμανική RWE, η γαλλική EDF, αλλά και η γαλλική Enel.

Πίσω από την επιχειρηματολογία της Ε.Ε. και του Συνδέσμου των Ηλεκτροπαραγωγών για «απελευθέρωση» της αγοράς βρίσκεται η προσπάθειά τους να αποκτήσουν έτοιμες μονάδες παραγωγής με υψηλά περιθώρια κέρδους (λιγνίτες και υδροηλεκτρικά) που θα τους βοηθήσουν να πουλήσουν από καλύτερη θέση ηλεκτρικό ρεύμα είτε στο σύστημα είτε απευθείας στους καταναλωτές.

Β. Γεώργας