Χρονογράφημα 

Του Πέτρου Μανταίου

Ακόμα μία «πρώτη φορά που επιχειρείται ριζική αντιμετώπιση του ζητήματος των αυθαιρέτων». Ακόμα μία «κόκκινη γραμμή» που «χαράσσεται» για την «αυθαίρετη δόμηση στο μέλλον». Τα εντός εισαγωγικών είναι του υπουργού αναπληρωτή Περιβάλλοντος (και Κλιματικής Αλλαγής∙ άλλο παπανδρεϊκό καπέλο αυτό∙ τελευταία η οικογένεια επιδίδεται και στο σπορ των μηνύσεων!) Σταύρου Καλαφάτη. Τα «ακόμα μία» είναι δικό μου κέρασμα.

Οχι τίποτ’ άλλο, να ξέρουμε τι μας γίνεται μ’ αυτό το διαρκές έγκλημα των αυθαιρέτων, παράνομων, ημιυπαίθριων, εντός σχεδίου, εκτός σχεδίου, εντός-εκτός-και-επί-τα-αυτά… Σε όποια κατάσταση βρήκε τον καθένα η μία ακόμα πρώτη φορά, μίας ακόμα τολμηρής ρύθμισης των… αυτορρυθμιζόμενων αυθαιρέτων, με φως, νερό, τηλέφωνο και με τις υγείες μας.

Μου κάνει εντύπωση η σταθερή, επί αυθαιρέτων, απορία: Πώς γίνεται, εκτός σχεδίου, σε δασική περιοχή και να δίνουν φως, νερό, τηλέφωνο; Γίνεται και παραγίνεται. Γιατί αν οι παροχές κοινής ωφέλειας προορίζονταν μόνο για νόμιμα κτίσματα, θα είχαν κλείσει οι οργανισμοί! Ασε που, την τελευταία εικοσαετία, με τα κινητά τηλέφωνα, πρόβλημα τηλεφωνικής σύνδεσης δεν υφίσταται.

Τα υπό γενικό τίτλο «αυθαίρετα» είναι ο συνηθέστερος τρόπος οικοδόμησης σ’ αυτόν τον τόπο από… αρχαιοτάτων ετών (όλη η Νεάπολη Εξαρχείων και όλοι οι Αμπελόκηποι είναι αυθαίρετοι οικισμοί, του αυθαιρέτου μη ανακληθέντος ακόμη με νόμιμη πράξη!). Είναι, προπαντός, τρόπος που ενθαρρύνεται, για διάφορους λόγους. Ενας λόγος είναι τα πρόστιμα νομιμοποίησης, άλλος τα χατίρια του βουλευτή στους ψηφοφόρους (τι χάρη να κάνεις στο άλλον όταν είναι καθόλα νόμιμος!), τρίτος λόγος η άγνοια και η οκνηρία της δημόσιας διοίκησης∙ το γνωστό «πέρα βρέχει».

Ακόμα και στο τελευταίο, νιοστό πλαίσιο νέου νομοσχεδίου, που δόθηκε για διαβούλευση και θα συζητηθεί 15 Φεβρουαρίου (αν…), λείπουν …αλεύρι, αλάτι και νερό: κτηματολόγιο, δασικοί χάρτες, υπηρεσίες κατεδαφίσεων (5 άτομα διαθέτει το αρμόδιο υπουργείο!), ενώ υπολειτουργούν οι πολεοδομίες. Χωρίς βασικά υλικά, τι πίτα να φτιάξουν!