Τα οστά φόρεσαν τελικά στέμμα βασιλικό

Αρχαιολόγοι και γενετιστές ένωσαν τις δυνάμεις τους και έλυσαν το μυστήριο του σκελετού που είχε βρεθεί στις 12 Σεπτεμβρίου του 2012 σε πάρκινγκ στο κέντρο του Λέστερ

^[1]Ωρα 10 το πρωί και όλη η Μεγάλη Βρετανία κρατούσε χθες την αναπνοή της συντονισμένη με το Λεστερ, μία απο τις παλιότερες και ιστορικότερες πόλεις της, στα Ανατολικά Μίντλαντς. Σε συνέντευξη Τύπου, που μεταδιδόταν ζωντανά από το BBC, κορυφαίοι αρχαιολόγοι και επιστήμονες θα ανακοίνωναν επιτέλους αν ο σκελετός που βρέθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2012 κάτω από ένα πάρκινγκ αυτοκινήτων, ανήκε ή δεν ανήκε στον βασιλιά Ριχάρδο Γ' (1452-1485). Οι Βρετανοί τον γνωρίζουν πολύ καλά από το σχολείο τους. Η υπόλοιπη ανθρωπότητα, χάρη στο ομώνυμο αριστούργημα του Σέξπιρ, τον φαντάζεται πότε ως Λόρενς Ολίβιε πότε ως Αλ Πατσίνο και εσχάτως ως Κέβιν Σπέισι.

Κι αν ο βάρδος παρουσιάζει τον παραμορφωμένο βασιλιά, τελευταίο της δυναστείας των Πλανταγενετών, ως κανονικό τέρας, όταν ο αρχαιολόγος Ρίτσαρντ Μπάκλεϊ του Πανεπιστημίου του Λέστερ, είπε πως «πέραν πάσης αμφιβολίας είναι ο Ριχάρδος», οι δημοσιογράφοι ξέσπασαν σε χειροκροτήματα.

Το συμπέρασμα αυτό, όσο κι αν δεν λείπουν και κάποιοι σκεπτικιστές, είναι μια πρωτοφανής και συναρπαστική ιστορία, που ένωσε τις πιο σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους με την αστυνομική έρευνα. Διότι δεν έφτανε να ανακαλύψουν λίγο DNA σ' αυτόν τον θαμμένο επί 500 τόσα χρόνια σκελετό – ο Ριχάρδος σκοτώθηκε το 1485 στη μάχη του Μπόσγουορθ, ηττημένος από τον Ερρίκο Ζ’, της δυναστείας των Τιδόρ. Χρειαζόταν να το συγκρίνουν και με κάποιον απόγονό του! Βρέθηκαν, τελικά, δύο. Ο ένας κράτησε την ανωνυμία του, ο άλλος είναι ο Καναδός επιπλοποιός Μάικλ Ιψεν, που τυγχάνει να ζει στο Λονδίνο και είναι απευθείας απόγονος της αδελφής του Ριχάρδου, Αν.

Τα άλλα ευρήματα, που πιστοποίησαν την ταυτότητα του σκελετού, ήταν: η χρονολόγησή του στο διάστημα 1455-1540, το γεγονός ότι ανήκε σε άνδρα ηλικίας γύρω στα 30 (ο Ριχάρδος ήταν 32), αλλά αφύσικα λεπτό, με γυναικείες σχεδόν διαστάσεις, κάτι που ταιριάζει σε περιγραφές του. Η σπονδυλική του στήλη είχε μια μεγάλη καμπύλη (σκολίωση, δηλαδή), επίσης σήμα κατατεθέν του Ριχάρδου, αλλά κανένα από τα χέρια του δεν ήταν ατροφικό, όπως το θέλουν οι ιστορικοί των Τιδόρ. Ούτε καμπούρα είχε, αυτή ήταν προφανώς εφεύρεση του Σέξπιρ.

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα τραύματα που έφερε, δέκα συνολικά, οχτώ από αυτά στο κεφάλι. Μια μικρή πληγή δεν θα μπορούσε να αποβεί μοιραία. Ομως, δύο μεγαλύτερες στη βάση του κρανίου -η μία από αυτές είχε αποκόψει ολόκληρη φέτα του- τον έκαναν σίγουρα να χάσει αμέσως τις αισθήσεις του και να ακολουθήσει γρήγορα ο θάνατος.

Ο τόπος ταφής του Ριχάρδου, που είχε βασιλέψει μόνο δύο χρόνια, ήταν για αιώνες ένα μυστήριο. Αλλοι υποστήριζαν ότι το σώμα του είχε πεταχθεί στο ποτάμι, άλλοι ότι Φραγκισκανοί μοναχοί κατάφεραν να το πάρουν και να το θάψουν βιαστικά σε τιμητική θέση κοντά στην Αγία Τράπεζα της εκκλησίας Greyfriars στο κέντρο του Λέστερ. Οταν το κτίριο καταστράφηκε κατά τον 16ο αιώνα, ο τάφος σιγά σιγά ξεχάστηκε. Το πάρκινγκ αυτοκινήτων, όπου ανακαλύφθηκε ο σκελετός, βρίσκεται ακριβώς στη θέση της εκκλησίας.

Τα οστά του Ριχάρδου θα ξαναενταφιαστούν, αυτή τη φορά στον καθεδρικό ναό του Λέστερ, πιθανόν στις αρχές του 2014. Την Παρασκευή, πάντως, ξεκινά μια έκθεση στον χώρο της ανασκαφής, που θα διηγείται την ιστορία του. Η πόλη του Λέστερ ποντάρει πολύ στον εσωτερικό και, γιατί όχι, διεθνή τουρισμό – ουρές σχηματίζονταν εδώ και καιρό στον ανεσκαμμένο χώρο, παρ' όλο που δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα να δεις, μόνο τα θεμέλια του ναού. Οσο για το πανεπιστήμιό της, που σήκωσε κυρίως το βάρος της έρευνας, είδε το κύρος του να αυξάνει και περιμένει γερές χορηγίες.

Επιμ.: Β. Γεωργακοπούλου