Της Νόρας Ράλλη

«Οχι με το σώμα του καλλιτέχνη. Οχι με τη σκέψη του. Χωρίς σκέψη, σώμα σε πτώση, σώμα σε σύγκρουση, εκτός τάξης και ομορφιάς». Ετσι μας περιέγραψε την παράσταση «W Memorabilia», που ανεβάζει στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, η Λίντα Καπετανέα, σπουδαία Ελληνίδα χορεύτρια. Με παρελθόν στον πρωταθλητισμό (ενόργανη), αποφοίτησε από την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης, μετεκπαιδεύτηκε, ως υπότροφος του ΙΚΥ, στη Nέα Υόρκη, όπου συνεργάστηκε με τη χορογράφο Irene Hultman και υπήρξε αστέρι της περίφημης ομάδας «Ultima Vez» του Βέλγου Βιμ Βαντεκέιμπους.

Μαζί με τον σύζυγό της, επίσης χορευτή, Γιόζεφ Φρούτσεκ, έχουν δημιουργήσει την ομάδα «Rootlessroot» και παρουσιάζουν παραστάσεις ανά τον κόσμο. Σήμερα και αύριο θα την απολαύσουμε σε ένα δυναμικό χορευτικό σόλο, που αποκαλύπτει διαφορετικές πτυχές του γυναικείου ψυχισμού, με αφετηρία τις τραγικές ηρωίδες Φαίδρα, Μήδεια και Πασιφάη. Θα τη δούμε να μεταμορφώνεται σε πειθήνια σύζυγο και τιμωρό της απιστίας, στοργική μητέρα και απεγνωσμένη βρεφοκτόνο.

• Τρεις βασίλισσες, τρεις ερωτικές τραγωδίες. Γιατί η επιλογή αυτών των ηρωίδων;

«Είναι ισχυροί γυναικείοι χαρακτήρες της ελληνικής γραμματείας. Τις αναζητήσαμε, καθώς θέλαμε να εκφράσουμε την αρχετυπική απεικόνιση της γυναίκας, μακριά, όμως, από την εικόνα το “αδύναμου” φύλου. Είναι γυναίκες που τιμωρούνται γιατί επέλεξαν να υπερβούν τα εσκαμμένα, που αφήνονται στον άλογο κόσμο του πάσχοντος σώματος. Και σ’ αυτόν τον κόσμο, δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Εσπασαν την εικόνα της συνετής γυναίκας και το πώς θα πρέπει να συμπεριφέρεται στην κοινωνία. Εκεί είναι και το σημείο συνάντησής μου μαζί τους, ως καλλιτέχνιδος και ως ανθρώπου: Φαίδρα, Μήδεια και Πασιφάη είναι μια οικογένεια, είναι οι κόρες του Ηλιου, καταραμένες από την Αφροδίτη, που θα τις κάνει να υποφέρουν για την αγάπη τους».

• Τι προέκυψε από την επεξεργασία ενός τέτοιου θέματος;

«Κατ’ αρχάς, ένα τεράστιο και πολύτιμο υλικό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο τίτλος είναι W Μemorabilia (εργαστήριο της Φαίδρας). W από την αγγλική λέξη woman, γυναίκα. Memorabilia είναι κάτι που έχει συμβεί και αξίζει να το θυμάσαι. Είναι το ενθύμιο μιας γυναίκας. Πρόκειται για ένα εργαστήριο, μια πρόταση».

• Γιατί έχετε χαρακτηρίσει την παράσταση «γλυπτικό δρώμενο»;

«Επειδή χρησιμοποιούμε ακατέργαστα υλικά που πλάθονται και καταστρέφονται: πηλό, μέταλλο, χρώμα, ξύλο, το σώμα μου και μια δικής μας εμπνεύσεως φωτιστική εγκατάσταση -παίζουμε χωρίς φώτα θεάτρου. Ο,τι χρησιμοποιούμε στη σκηνή και ό,τι κάνω εγώ μαζί με τα υλικά αυτά, έρχεται και φεύγει. Στο τέλος δεν απομένει τίποτα. Είναι ένα γλυπτικό δρώμενο που αφαιρεί και αφαιρεί, μέχρι να μείνει καθαρό, χωρίς κανένα “βαρίδι”, και προσθέτει, προσθέτει, μέχρι τίποτα πια να μην μπορεί να προστεθεί επιπλέον!»

• Τι είναι πιο δύσκολο για μία χορεύτρια: να ερμηνεύσει έναν ανδρικό χαρακτήρα ή έναν γυναικείο (πόσω μάλλον τρεις);

«Ολα είναι δύσκολα. Εξαρτάται πώς θα τα προσεγγίσεις και τι θέλεις να πεις στη σκηνή. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που σκεφτόμαστε με τον Γιόζεφ. Αυτό μας οδηγεί: η ανάγκη μας να μοιραστούμε ως καλλιτέχνες τις ιδέες μας και να επικοινωνήσουμε με τον κόσμο. Στην ουσία, δεν ερμηνεύω τρεις χαρακτήρες. Διάλεξα να ερευνήσω πιο πολύ τη Φαίδρα. Στην παράσταση, είναι η δική μου Φαίδρα, εγώ και η γυναίκεια μνήμη μου – όπως λέει και ο τίτλος. Δηλαδή, δεν κάνω απόδοση των ιστοριών τους. Η παράσταση είναι ο προσωπικός μου προβληματισμός σχετικά με το υλικό των τριών ηρωίδων».

• Εχετε γνωρίσει και την Πίνα Μπάους. Μία ακόμη γυναίκα-μύθο.

«Ηρθε να δει μια παράσταση που χόρευα στο Βούπερταλ. Οταν τελείωσε, τη βρήκα στο φουαγέ και πήγα κοντά. Μου είπε πως της άρεσα πολύ, μου άρπαξε το χέρι και το φίλησε. Τα γόνατά μου λύθηκαν και την αγκάλιασα! Εχω κρατήσει ένα γραμμα που μου έχει γράψει μετά την παράσταση και εννοείται πως το έχω κορνιζάρει στο σαλόνι. Στα δικά μου μάτια είναι μια σκληρή, δυναμική, απαιτητική, αστείρευτη γυναίκα που μέσα απ’ όλα αυτά έχει μια ιδιαίτερη γλυκύτητα και ομορφιά».

• Εχετε βάλει στον χορό σας όλη σας τη ζωή – το ταλέντο, το κορμί σας, τον άνδρα σας, τα παιδιά σας.

«Τα παιδιά ταξιδεύουν μαζί μας, πολλές φορές είναι στις πρόβες και στις παραστάσεις. Βλέπουν τη χαρά και τις δυσκολίες. Ολα μαζί, την ίδια στιγμή. Παιδιά, παιχνίδι, διάβασμα, πρόβες, παραστάσεις, διδασκαλίες, ταξίδια. Ο χορός και η καθημερινή πρακτική είναι η δουλειά μου και το χόμπι μου την ίδια στιγμή. Τα παιδιά μου είναι ό,τι πολυτιμότερο έχω. Το ίδιο και η οικογένεια. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να κάνω τόσα πράγματα αν δεν είχα την απίστευτη αγάπη και βοήθεια των γονιών μου».

• Τι σημαίνει για έναν καλλιτέχνη να είναι «ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η Ελλάδα διεθνώς» όπως σας έχουν χαρακτηρίσει;

«Αυτό το έχει πει ο Ακραμ Καν. Είχαμε συνεργαστεί για το σόλο του “Desh”. Τιμή μου που το είπε ένας τόσο μεγάλος καλλιτέχνης. Αλλά από την άλλη, δεν σημαίνει και τίποτα. Με την έννοια ότι εγώ απλώς συνεχίζω να κάνω καλά τη δουλειά μου με πολλή αγάπη και θέληση».

INFO: Σήμερα και αύριο, στις 21.00. Πειραιώς 260 – αίθουσα Ε, Εισιτήρια: 15 ευρώ. 10 ευρώ, ανέργων και ΑμεΑ 5 ευρώ. Ιδέα – χορογραφία: Rootlessroot (Λίντα Καπετανέα GR – Jozef Frucek SK). Ανάπτυξη ιδέας: Rootlessroot, Μάρθα Φριντζήλα, Νικολέτα Φριντζήλα. Μουσική: Βασίλης Μαντζούκης. Σκηνικά: Jozef Frucek, Βασίλης Μαντζούκης. Κοστούμια: Isabelle Lhoas.

[email protected]