^[1]Αν και ολόκληρο το νησί της Ελαφονήσου είναι κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος από το 1976, οι περιοχές του νέου και του παλιού λιμανιού της μαζί με τον μόλο στην παραλία της Πούντας μένουν εκτός ενάλιου αρχαιολογικού χώρου. Εντός θα είναι η παραλία της Πούντας, καθώς πρόσφατα ήρθαν στο φως αρχαιολογικά ευρήματα που σχετίζονται με τον προϊστορικό οικισμό του Παυλοπετρίου, της νησίδας δηλαδή που βρίσκεται μεταξύ Ελαφονήσου και Πούντας.

Σύμφωνα με τη γνωμοδότηση του ΚΑΣ, τα δύο σημεία εξαιρούνται, αφ’ ενός γιατί δεν έχουν βρεθεί εκεί αρχαία και δεύτερον, για να διευκολυνθούν τα έργα λιμενικών εγκαταστάσεων που κρίθηκαν αναγκαία. Ωστόσο, εγείρονται ερωτήματα πώς από ένα νησί που έχει κηρυχθεί εξ ολοκλήρου αρχαιολογικός χώρος εξαιρούνται κάποια σημεία του, όταν μάλιστα οι παραλίες του Σίμου και του Σαρακινού συγκαταλέγονται στα «φιλέτα», σε μια εποχή που το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό μπορεί να τις εκθέσει σε άμεσο κίνδυνο. Η γνωμοδότηση εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία. Ο καθηγητής Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Πατρών Γεώργιος Πανέτσος και ο διευθυντής του Νομισματικού Μουσείου και αναπληρωτής διευθυντής του Εθνικού Αρχαιολογικού Γεώργιος Κακαβάς διαφώνησαν και υποστήριξαν ότι δεν πρέπει να διασπαστεί η κήρυξη της θαλάσσιας περιοχής μεταξύ των δύο λιμανιών της Ελαφονήσου και της Πούντας, αλλά να παραμείνει ενιαία, ενώ επισήμαναν κινδύνους που μπορεί να ανακύψουν στο μέλλον.

Στο μεταξύ, οι έρευνες στην περιοχή της νησίδας Παυλοπέτρι, που γίνονται από την Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων και τη Βρετανική Σχολή Αθηνών, έχουν φέρει στο φως σημαντικότατες αρχαιότητες, όπως κατάλοιπα κτιρίων, δρόμων, θαλαμωτών τάφων αλλά και πιθάρια, οικιακά εργαλεία, ειδώλια κ.ά.

Β.ΤΖ.