Yποσημειώσεις

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Στην αήθη επίθεση της εφημερίδας «Εθνος» κατά της «Εφημερίδας των Συντακτών» εντυπωσιάζει η υπόδειξή της στην ΕΣΗΕΑ να είχε επέμβει στη δημιουργία του συνεταιρισμού και να απαγορεύσει τη λειτουργία του!

Με δύο αράδες ο ανεκδιήγητος συντάκτης διαγράφει μια ιδεολογία και ένα κίνημα με κοινωνικό και οικονομικό περιεχόμενο, που αναπτύσσεται στις ασθενείς ή καταπιεζόμενες τάξεις εργαζομένων κόντρα στις αυθαιρεσίες της εργοδοσίας και του αχαλίνωτου κεφαλαίου.

Η ελευθερία και το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι, θεμελιωμένο στα Συντάγματα όλων των δημοκρατικών πολιτευμάτων, είναι η μόνη δυνατή ταξική απάντηση σήμερα στον πόλεμο που έχουν εξαπολύσει πολιτικοί και media εναντίον της κοινωνίας.

Μπορεί ο πρώτος συνεταιρισμός στην Ελλάδα, που ιδρύθηκε το 1778 στα Αμπελάκια Λάρισας, να μην είχε ανάλογη συνέχεια με την αρχική ανθοφορία, εν τούτοις ήταν προϊόν μιας βαθιάς παράδοσης της χώρας στον κοινοτιστικό τρόπο οργάνωσης και ανάπτυξής της (πόλεις-κράτη στην αρχαία Ελλάδα, συντροφίες και κοινότητες στον Μεσαίωνα και κατά την Τουρκοκρατία). Λησμονεί ο άνους συντάκτης του «Εθνους» ότι η ελευθερία τού συνεταιρίζεσθαι κοσμεί την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ή δεν το γνωρίζει καν` δικαίωμά του. Να φτάνει, όμως, στο σημείο να συστήνει την απαγόρευση της λειτουργίας ενός συνεταιριστικού εγχειρήματος συνιστά εγκληματική πράξη και άρνηση της εσωτερικής άμυνας της κοινωνίας.

Προφανώς η «Εφ.Συν.» διαταράσσει τις διανοητικές (και εμπορικές) συνήθειες των μεγαλοεκδοτών με την κυκλοφορία της δίπλα στα θηρία της «ενημέρωσης». Και μάλλον δυσφορούν απ' αυτή την κυκλοφορία, η οποία οφείλεται, κυρίως, στην «πληροφόρηση στόμα με στόμα», κάπως σαν τη μέθοδο σαμιζντάτ (ρωσική λέξη που υποδηλώνει το παράνομο σύστημα μέσω του οποίου κυκλοφορούσαν, επί εποχής «υπαρκτού σοσιαλισμού», τα πολιτικά και λογοτεχνικά κείμενα των διαφωνούντων με το καθεστώς).

Φαίνεται ότι η «Εφ.Συν.» ενοχλεί πραγματικά την καθεστηκυία τάξη και την ήσυχη συνείδησή της, εξ ου και η σιωπή από πολλά μέσα καθώς και ο καταιγισμός των συκοφαντιών. «Οι επίσημοι διανοούμενοι και οι μιντιακοί αστέρες έχουν επιστρέψει στα ήθη εκείνα της εποχής κατά την οποία -σύμφωνα με τα λεγόμενα του Μαρξ- «στο εξής, το ζήτημα δεν είναι να ξέρουμε αν το τάδε θεώρημα είναι αληθινό, αλλά αν είναι εύηχο ή όχι, ευχάριστο ή όχι στην αστυνομία, χρήσιμο ή επιβλαβές για το κεφάλαιο… (επίλογος στη δεύτερη γερμανική έκδοση του Κεφαλαίου)»», Κλοντ Μισεά «Το αδιέξοδο Ανταμ Σμιθ».

Είναι ζόρι για τους μιντιάρχες να συνυπάρχουν με ένα εκδοτικό προϊόν που στηρίζεται αποκλειστικά από τους αναγνώστες του, που και αυτοί, με τη σειρά τους, πρέπει να πειστούν ότι το συνεταιριστικό εκδοτικό εγχείρημα δεν κρύβει την αλήθεια, ότι προσπαθεί να γίνει η φωνή των άφωνων, των λοιδορούμενων, των περιθωριακών, των εχεφρόνων, των επιστημόνων, φοιτητών, αγροτών, εργατών` όλων που θέλουν να παραμένουν αξιοπρεπείς.

g.stamatopoulos@efsyn.gr