^[1]Του Βίκτωρα Νέτα

Διαβεβαίωσαν με δηλώσεις τους ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς και ο υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ) Γ. Μανιάτης ότι τα έσοδα από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου δεν θα διατεθούν για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους, αλλά για να στηριχτεί το ασφαλιστικό σύστημα μέσω του Ταμείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών, από το οποίο θα χρηματοδοτηθούν η εκτέλεση έργων υποδομών, αναπτυξιακά προγράμματα, όπως και η έρευνα. Κατά την κυβερνητική υπεραισιόδοξη πρόβλεψη, η Ελλάδα μπορεί να εισπράξει τα επόμενα 25-30 χρόνια έως και 150 δισ. ευρώ από την εκμετάλλευση του εθνικού πλούτου, που υπάρχει, σύμφωνα με τις έρευνες που έγιναν, στη Δυτική Ελλάδα, την Ηπειρο, το Ιόνιο και τη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης.

Η κυβερνητική διαβεβαίωση, αν είναι ειλικρινής, δεν πρέπει να μείνει στα λόγια ως προεκλογική υπόσχεση, αλλά να γίνει πράξη με τη στήριξη όλων των κομμάτων, τα οποία γνωρίζουν πάρα πολύ καλά ότι το ασφαλιστικό σύστημα καταληστεύτηκε από το κράτος με αποφάσεις όλων των μεταπολεμικών κυβερνήσεων, με αποτέλεσμα τα Ταμεία να καταρρεύσουν και με την οικονομική κρίση να μειωθούν δραματικά οι συντάξεις μέχρι του σημείου πολλές κατηγορίες, μικροσυνταξιούχων κυρίως, να οδηγηθούν στην εξαθλίωση αδυνατώντας να καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες διαβίωσης.

Οι συνταξιούχοι, λοιπόν, δεν μπορούν να περιμένουν την άντληση των πετρελαίων και του φυσικού αερίου, που θα γίνει μετά από αρκετά χρόνια, για να βελτιωθούν οι συντάξεις τους. Το Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών πρέπει να ιδρυθεί εδώ και τώρα για να στηριχτεί το ασφαλιστικό σύστημα με σταθερά έσοδα από κεφάλαια των αποκρατικοποιήσεων. Θα μπορούσε ακόμη, πέρα από τη «μικρή ΔΕΗ», να ιδρυθεί με όσα κεφάλαια έχουν τα ασφαλιστικά ταμεία μια εταιρεία παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές (ΑΠΕ), δηλαδή με φωτοβολταϊκά συστήματα και ανεμογεννήτριες. Δεν μπορεί η Ελλάδα με τόσο άφθονο ήλιο και τόσους ανέμους να είναι προτελευταία στην Ευρώπη στην παραγωγή ενέργειας από ΑΠΕ και η Γερμανία να είναι πρώτη!

Οι κυβερνώντες -που ευλογούν τα γένια τους- μάλλον δεν θέλουν να γνωρίζουν πόσο «κουρεύτηκαν» οι συντάξεις τα τελευταία χρόνια, στο όνομα της οικονομικής κρίσης. Αναγνώστης μού γράφει ότι δούλεψε 54 ολόκληρα χρόνια και τα είχε όλα ασφαλισμένα, δηλαδή πλήρωνε κανονικά τις εισφορές του και μάλιστα είχε εξαγοράσει την ανεργία ενός χρόνου. Με τις αλλεπάλληλες κρατήσεις και εισφορές η σύνταξή του μειώθηκε κατά 44,35%, δηλαδή έμεινε η μισή. Αναλυτικά οι κρατήσεις που του γίνονται είναι σε ευρώ και ποσοστά: φόρος 227,14 (8,19%), ειδική εισφορά (ΚΕΠΥΟ) 36,12 (1,3%), εισφορά αλληλεγγύης 277,34 (10%), μείωση Ν. 4024/4051 371,63 (13,37%), μείωση Ν. 4093 318,66 (11,66%). Η απομένουσα σύνταξη μειώνεται κι άλλο με τη φορολογία εισοδήματος, δηλαδή με δεύτερη φορολογία! Ο αναγνώστης μου ήθελε να είναι μεγαλοσυνταξιούχος και δούλεψε 54 χρόνια. Ας πρόσεχε και να μάθαινε ότι το ελληνικό κράτος είναι αναξιόπιστο. Αλλα υπόσχεται και άλλα κάνει.

Με την αναξιοπιστία του λήστεψε κατ’ επανάληψη τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, δηλαδή τα χρήματα του μόχθου των ασφαλισμένων. Αρχισε η ληστεία μετά τον εμφύλιο πόλεμο με σκοπό να χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη της ρημαγμένης χώρας. Τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων δεσμεύτηκαν με τον αναγκαστικό νόμο 1611/50 και ληστεύονταν ώς τις αρχές του 1980, με επιτόκιο που μόλις έφτανε το 4% (το 1974 το επιτόκιο καταθέσεων που έδιναν οι τράπεζες ήταν 26,9%) ή το 11,5% το 1981 (όταν το αντίστοιχο τραπεζικό επιτόκιο καταθέσεων ήταν 24,5%). Αν δεν είχε γίνει αυτή η ληστρική δέσμευση των αποθεματικών των Ταμείων, το ΙΚΑ μόνο θα είχε στο τέλος της δεκαετίας του 1990 αποθεματικά πάνω από 30 τρισ. δραχμές. Αν αντί της δέσμευσης είχε αξιοποιηθεί αυτό το τεράστιο κεφάλαιο σε ασφαλείς επενδύσεις ή και για την ίδρυση μιας τράπεζας Ασφάλειας και Υγείας, τόσο το ΙΚΑ όσο και όλο το ασφαλιστικό σύστημα δεν θα αντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα.

Δεύτερη ληστρική επιδρομή στα χρήματα των εργαζομένων έγινε μέσω του Χρηματιστηρίου, όταν το 1992 (με κυβέρνηση του Κων. Μητσοτάκη) επετράπη η τοποθέτηση του 20% των αποθεματικών των Ταμείων σε μετοχές και τραπεζικές επενδύσεις υψηλού ρίσκου. Το επικίνδυνο παιχνίδι συνεχίστηκε και από την κυβέρνηση του Κων. Σημίτη, η οποία ανέβασε στο 23% το ποσοστό των αποθεματικών που μπορούσαν να επενδύουν τα Ταμεία σε μετοχές. Οταν το Χρηματιστήριο κατέρρευσε τα Ταμεία έχασαν πάνω από 3,5 δισ. ευρώ. Η επόμενη ληστεία έγινε με τα διαβόητα «δομημένα» ομόλογα και τα Ταμεία έχασαν πολλά δισ. ευρώ. Οσα χρήματα απόμειναν ληστεύτηκαν με το «κούρεμα» της 12ης Μαρτίου 2012. Από τα 18,7 δισ. ευρώ, που ήταν τα αποθεματικά τους, τα Ταμεία έχασαν 8,3 δισ. ευρώ.

Χρωστάει, λοιπόν, πολλά δισ. ευρώ το κράτος στα Ταμεία. Μοιράζουν υποσχέσεις οι κυβερνήσεις, αλλά δεν τα δίνουν. Ως υπουργός Οικονομικών τον Οκτώβριο του 2011 ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε προτείνει τη μεταφορά περιουσίας του Δημοσίου στα ασφαλιστικά ταμεία.

Δεν έγινε τίποτε. Τώρα έχουμε νέα υπόσχεση από τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.

[email protected]