Η συγγραφέας των εκπληκτικών μυθιστορημάτων «Η Μυστική Ιστορία» και «Ο Μικρός Φίλος» επανέρχεται με ένα συγκλονιστικό καινούριο μυθιστόρημα το οποίο τιμήθηκε με το φετινό Βραβείο Πούλιτζερ (2014).

Ένα σπάνιο βιβλίο, από αυτά που δεν ξεχνιούνται.

Βρίσκεται στην κορυφή των πιο διαβασμένων βιβλίων σε διάφορους καταλόγους εφημερίδων και περιοδικών εδώ και μήνες. Και καθόλου άδικα!

Το φετινό Βραβείο Πούλιτζερ (2014) το οποίο απονέμεται για το ξεχωριστό μυθιστόρημα Αμερικανού συγγραφέα, που στο έργο του έχει ερείσματα και αναφορές στη ζωή στην Αμερική (και συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 10.000 δολαρίων) κέρδισε φέτος «Η καρδερίνα» της Ντόνα Ταρτ. Χαρακτηρίστηκε ως «ένα εξαιρετικά καλογραμμένο μυθιστόρημα ενηλικίωσης, με άψογα δομημένους χαρακτήρες, το οποίο παρακολουθεί την αναπάντεχη σύνδεση της ζωής ενός ορφανού αγοριού με ένα διάσημο μικρό πίνακα που γλίτωσε από την καταστροφή. Ένα μυθιστόρημα που κεντρίζει τη σκέψη και συγκινεί την καρδιά».

Στα δεκατρία του, ο Θίο Ντέκερ, γιος μιας αφοσιωμένης μητέρας και ενός ασυλλόγιστου, κατά κύριο λόγο απόντα πατέρα, επιζεί ως εκ θαύματος από ένα τραγικό συμβάν του ρημάζει τη ζωή. 
Μόνος κι απροστάτευτος στη Νέα Υόρκη, τελικά θα βρει καταφύγιο στην οικογένεια ενός πλούσιου φίλου. Θαμπώνεται από το καινούριο του σπιτικό στη Λεωφόρο Παρκ, αγανακτεί με συμμαθητές που δεν ξέρουν πώς να τον αντιμετωπίσουν, βασανίζεται από μια αβάσταχτη νοσταλγία για τη μητέρα του και, όσο περνάει ο καιρός, αγκιστρώνεται σε αυτό που διατηρεί πιο έντονη τη θύμησή της: ένα μικρό, ανεξήγητα σαγηνευτικό πίνακα που τελικά παρασύρει τον Θίο στον υπόκοσμο και την παρανομία…

«Η Καρδερίνα» είναι μια στοιχειωμένη οδύσσεια μέσα στη σύγχρονη Αμερική και ένα δράμα συναρπαστικής έντασης. Συνδυάζοντας απίστευτα ζωντανούς χαρακτήρες με συγκλονιστικό σασπένς, αποτελεί ένα εκπληκτικό, εθιστικό μεγαλούργημα – μια καθηλωτική ιστορία γύρω από την απώλεια και την προσκόλληση, την επιβίωση και την αυτο-επινόηση, αλλά και τα βαθύτερα μυστήρια του έρωτα, της ταυτότητας και του πεπρωμένου.

 
«Ο πίνακας, η μαγεία και η ζωντάνια του, θύμιζε εκείνη την παράξενη, αιθέρια στιγμή που πιάνει να χιονίζει, πρασινωπό φως και νιφάδες που χορεύουν μπροστά στις κάμερες, τότε που δε σε νοιάζει πια ο αγώνας, ποιος κέρδιζε ή ποιος έχανε, αλλά ήθελες μόνο να ρουφήξεις εκείνη την εκστατική, ανεμόδαρτη στιγμή. Όταν κοίταζα τον πίνακα ένιωθα όλες μου τις αισθήσεις να συγκλίνουν σε ένα μοναδικό σημείο: στη μία τρεμουλιαστή, ηλιόπληκτη στιγμή που υπήρχε τώρα και για πάντα. Μόνο αραιά και πού πρόσεχα την αλυσίδα στο ποδαράκι της καρδερίνας ή σκεφτόμουν πόσο σκληρή πρέπει να ήταν η ζωή για το ζωντανό πλασματάκι – να χτυπάει για λίγο τα φτερά του, αναγκασμένο να προσγειώνεται στην ίδια πάντα απελπιστική θέση».

Διαβάστε περισσότερα:

• Η σύγχρονη Αμερική με τον τρόπο του Ντίκενς ^[1]
• Ενα μπεστ-σέλερ «σβήνει» τον Βερμέερ ^[2]

Η ιστορία πίσω από το βιβλίο: Το σπουδαίο αυτό μυθιστόρημα περιστρέφεται γύρω από έναν αληθινό πίνακα ζωγραφικής, με το ίδιο όνομα: «καρδερίνα» ενός μεγάλου ζωγράφου, του Κάρελ Φαμπρίσιους, συντοπίτης και σύγχρονος του επίσης σπουδαίου Βερμέερ και, όπως συχνά λέγεται, ίσως ο μόνος που θα μπορούσε να τον επισκιάσει. Δυστυχώς για τον ίδιο, ο Φαμπρίσιους πέθανε νωρίς σε ένα τραγικό συμβάν που συνέβη το 1654 στο Ντελφτ (την πόλη της Ολλανδίας που έδρασαν και Βερμέερ και Ρέμπραντ): Μια έκρηξη στο οπλοστάσιο της πόλης κατέστρεψε το ένα τέταρτο των κτιρίων της, σκοτώνοντας μεγάλο μέρος του πληθυσμού, ανάμεσά τους και τον καλλιτέχνη, μαζί με το στούντιο και ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς του. Μια μέρα ιστορική, που σίγουρα δεν είχε ποτέ ξεχασει ο Βερμέερ – ήταν η μέρα που χάθηκε ο κυριότερος ανταγωνιστής του!

 
Ο Carel Fabritius, διάσημος και αναγνωρισμένος εν ζωή, ήταν ένας μάστορας υπέροχων οπτικών εφέ. Δεν είναι απορίας άξιον που ο Φαμπρίσιους ήταν ο αγαπημένος του Βαν Γκογκ και ο πιο προικισμένος μαθητής του Ρέμπραντ. Με περισσότερο ταλέντο, προσωπικότητα και γνώση της δουλειάς του δασκάλου απ' ό,τι όλοι μαζί οι συμμαθητές του. Όπως ο Ρέμπραντ, έτσι κι ο Φαμπρίσιους στέκει έξω και πέρα από τη μοδάτη κοινωνία της Ολλανδίας και με ροπή προς τις μοναχικές, στοχαστικές στιγμές. Ζωγραφίζει πλάσματα μονάχα τους, ένα χρυσόψαρο μέσα στη γυάλα και, στη δική του, «Άποψη του Ντελφτ», ένας άνδρας κάθεται και ρεμβάζει πλάι στον πάγκο του, όπου είναι αραδιασμένα μουσικά όργανα τα οποία κανείς από το Ντελφτ δεν μοιάζει να ενδιαφέρεται για ν' αγοράσει…

Και εκεί μπαίνει η «καρδερίνα» στο παιχνίδι, καθώς και σε αυτόν τον πίνακα η τεχνική της οφθαλμαπάτης είναι φανερή: Οι καρδερίνες εκείνη την εποχή ήταν κατοικίδια ζώα που συχνά ήταν εκπαιδευμένα, μέσα σε κλουβιά ή και εκτός, αλλά πάντοτε δεμένα, για να μην φύγουν. Τα περισσότερα μάλιστα με αλυσίδες! Η καρδερίνα του πίνακα βρίσκεται επίσης σε αιχμαλωσία, όπως φαίνεται από την λεπτή αλυσίδα στο πόδι της. Το πουλί στέκεται μπροστά σε έναν λευκό βαμμένο τοίχο, με το ανάγλυφο και τις ατέλειες του. «Σε ένα δωμάτιο με χαμηλό φωτισμό, η καρδερίνα θα έμοιαζε να προβάλλει από τον τοίχο, παραβιάζοντας τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. Αυτό το όριο παραβιάζει το υπέροχο βιβλίο της Ντόνα Ταρτ, για όποιον έχει τη θέληση να αφήσει την ιστορία της να εισβάλλει στην πραγματικότητα του». Ο Κάρελ Φαμπρίσιους, αν ζούσε, το πιθανότερο ήταν να δίνει συνεντεύξεις δίπλα δίπλα με την Ντονα Ταρτ, ενθουσιασμένος από το έργο της.

Η ταινία: Αυτή την περίοδο ετοιμάζεται η μεταφορά στην οθόνη από την παραγωγό Nina Jacobson (“Hunger Games”). Δεν είναι ακόμη γνωστό αν θα γίνει κινηματογραφική ταινία ή τηλεοπτική σειρά, αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι η συγγραφέας θα συμμετέχει ενεργά στη δημιουργική διαδικασία.

Το βραβείο: Η «Καρδερίνα» κατάφερε να εκτοπίσει δύο επίσης βαθιά λυρικά, επικών διαστάσεων μυθιστορήματα, όπως το «the Son» του Φίλιπ Μάγιερ (στα ελληνικά μόλις κυκλοφόρησε το προηγούμενο βιβλίο του, «Αμερικανική Σκουριά», από τις εκδόσεις Καστανιώτη) και το «The Woman Who Lost Her Soul» του Bob Shacochis.

Ντόνα Ταρτ – βιογραφικό

^[3]Η Ντόνα Ταρτ γεννήθηκε στο Γκρίνγουντ του Μισισίπι και φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Μισισίπι και στο Κολέγιο Μπέντιγκτον. Είναι μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος και κριτικός. Η «Μυστική Ιστορία» έχει μεταφραστεί σε είκοσι τέσσερις γλώσσες. Το τελευταίο της βιβλίο «Η Καρδερίνα» τιμήθηκε με το Βραβείο Πούλιτζερ 2014. Και τα τρία βιβλία της κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Λιβάνη. Φέτος έκλεισε τα 50 της χρόνια και θεωρείτε από τις σπυδαιότρες σύγχρονες συγγραφείς παγκοσμίως.

Παρακολουθήστε συνέντευξη της Donna Tartt στο BBC για τη διαδικασία δημιουργίας και την «Καρδερίνα» (παρατηρείστε τον λόγο της: χωρίς κενά και αμήχανες παύσεις, με νόημα, αξιοθαύμαστος):

Επιμέλεια: ΝΟΡΑ ΡΑΛΛΗ, [email protected], τηλ.: 211 104 5161