Είναι πρωτοφανές για την Ελληνική Δημοκρατία μια κυβερνητική εκπρόσωπος να κατηγορεί τη μείζονα αντιπολίτευση ότι διαθέτει «ένοπλες συνιστώσες». Και είναι αδιανόητο μετά από αυτό να συνεχίζει να παραμένει στη θέση της, νευραλγική για το κύρος μιας κυβέρνησης. Δεν είναι βέβαιο εάν ο πρωθυπουργός γνώριζε τη «ρουκέτα» που θα εκτόξευε το κυβερνητικό στέλεχος, αν και σε τόσο σημαντικά ζητήματα αποκλείεται να μη γνώριζε, όπως και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης – αφού κοινή είναι και για τα δύο κόμματα η κυβερνητική εκπρόσωπος. Με επιείκεια κρίνοντας ας υποθέσουμε ότι δεν γνώριζαν. Τι έκαναν όμως μετά, όταν έγινε σάλος από αυτή τη δήλωση; Πώς μπορεί και παραμένει στη θέση του κάποιο στέλεχος που σχεδόν αποκαλεί την αξιωματική αντιπολίτευση εγκληματική ή τρομοκρατική οργάνωση;

Τι λένε οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ, το ΚΚΕ, οι ΑΝ.ΕΛΛ.; Γιατί δεν αντιδρούν; Δεν θεωρούν ότι η δήλωση της κυβερνητικής εκπροσώπου απαξιώνει τη δημοκρατία, τη μολύνει, την υποβιβάζει; Διότι δεν είναι δυνατό να βολεύονται όλοι με τη θεωρία των δύο άκρων μπας και αποκομίσουν ψήφους από την αξιωματική αντιπολίτευση.

Εάν λειτουργούσαν βεβαίως οι θεσμοί της δημοκρατίας, η κυβερνητική εκπρόσωπος θα είχε εκδιωχθεί. Εάν πάλι η ίδια είχε το ηθικό ανάστημα να αναγνωρίσει το τραγικό ολίσθημά της, θα είχε υποβάλει την παραίτησή της. Αλλά όσοι νέμονται την εξουσία έχουν αποδείξει με την πρακτική τους, όλο αυτό το διάστημα που κυβερνούν, ότι δεν ενδιαφέρονται για την εύρυθμη λειτουργία των θεσμών και επίσης δεν έχουν ηθικούς ενδοιασμούς να τους λοιδορούν και να τους καταπατούν. Με έναν ακραίο λαϊκισμό εξακολουθούν να υποστηρίζουν τις τερατολογίες τους με άκομψο και ειρωνικό τρόπο.

Η δημοκρατία υποχωρεί μπροστά σ' αυτόν τον λαϊκισμό ο οποίος υπονομεύει τις αρχές και τις αξίες του κοινοβουλευτισμού και του δημοκρατικού πολιτεύματος. Πάνε έτσι και ο ορθός λόγος και οι δημοκρατικές διαδικασίες. Προφανώς θεωρούν τσιφλίκι τους την κυβέρνηση και δεν νιώθουν την υποχρέωση να λογοδοτήσουν σε κανέναν.

Η σιωπή που τηρούν τα άλλα κόμματα, συμπεριλαμβανομένου του συγκυβερνώντος, δεν τιμά τη δημοκρατία, δεν την υπερασπίζεται, δεν την οχυρώνει από λεκτικούς, επικίνδυνους ακροβατισμούς. Επιπλέον, νομιμοποιεί ένα χαμηλό επίπεδο άσκησης της πολιτικής, δηλητηριασμένο από φθόνο και συκοφαντία, κάτι που δεν ταιριάζει σε μια δημοκρατική, υποτίθεται, κυβέρνηση.

Το ολίσθημα της κυβερνητικής εκπροσώπου πρέπει να καταδικαστεί απερίφραστα από όλους για να αποφευχθούν τα χειρότερα στο μέλλον.