Του Φώτη Παπούλια

^[1]

Ο Περισσός εξακολουθεί να θεωρεί πως μόνο τα λουλούδια που ανθίζουν στον κήπο του αποπνέουν… αριστερό άρωμα
EUROKINISSI/ΒΕΡΒΕΡΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

«Κινούμενο κόντρα στο ρεύμα, το ΚΚΕ είχε και έχει να αντιμετωπίσει ένα καμουφλαρισμένο στα μάτια του λαού αντίπαλο, έναν αντίπαλο ο οποίος φοράει την προβιά του φίλου, ο οποίος προβάλλει ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις που στα μάτια πολλών εργαζομένων φαίνονται παρόμοιες με αυτές του ΚΚΕ. Αυτός ο αντίπαλος δεν είναι άλλος από τον οπορτουνισμό».

Το απόσπασμα αυτό είναι μέρος του άρθρου της σύνταξης του 4ου τεύχους της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης», το θεωρητικό όργανο του ΚΚΕ, και το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες ημέρες, και δημοσιεύτηκε στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη».

Σύμφωνα με τους συντάκτες του, «ο οπορτουνισμός, ως επίδραση της αστικής ιδεολογίας στο εργατικό κίνημα, προσπαθεί να αντιπαλέψει την επαναστατική πολιτική του ΚΚΕ, προβάλλοντας στην ουσία την αναγκαιότητα και δυνατότητα συμβιβασμού της σύγκρουσης και της συμφιλίωσης με την αστική εξουσία». Αν αναρωτιέστε για ποιον «χτυπάει η επαναστατική καμπάνα» του Περισσού, αυτός δεν είναι άλλος από τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού συνδυάζει όλα τα παραπάνω στοιχεία. Και τούτο γιατί «χαρακτηριστικά είναι τα διαπιστευτήρια του ΣΥΡΙΖΑ στην αστική τάξη με κάθε αφορμή, από τις υποσχέσεις για κρατική στήριξη της ανασυγκρότησης της καπιταλιστικής οικονομίας» μέχρι «τους ανοικτούς όρκους πίστης στην επιχειρηματικότητα, την ανταγωνιστικότητα, την Ε.Ε., το ΝΑΤΟ κ.λπ. …».

Οι ξεπεσμένοι ΠΑΣΟΚοι

Ταυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα πάντα με το άρθρο, «προσπαθεί να οικοδομήσει πιο στενές σχέσεις και με συγκεκριμένα τμήματα του κεφαλαίου, τα οποία από τη δικιά τους σκοπιά αντιπολιτεύονται επιμέρους πλευρές της πολιτικής της κυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ».

Με αφορμή την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τη διενέργεια δημοψηφίσματος για τη «μικρή ΔΕΗ», η οποία χαρακτηρίζεται «πρόβα τζενεράλε για το σχηματισμό του νέου συνασπισμού εξουσίας», επισημαίνεται πως «η συγκεκριμένη εκδήλωση (αναφορά στην εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ όπου είχε αναγνωσθεί επιστολή της Ενωσης Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας) κατέδειξε τους υποψήφιους συνοδοιπόρους της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβερνητική εξουσία, από ξεπεσμένους ΠΑΣΟΚους, πρώην υπουργούς και βουλευτές, μέχρι γνωστούς εργατοπατέρες, εκπροσώπους της λαϊκής Δεξιάς, των ΑΝ.ΕΛΛ. και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ».

Από το άρθρο δεν λείπει η αναφορά στον «μεγάλο συνασπισμό», για τον οποίο τονίζεται ότι «έχουμε ξεκαθαρίσει ότι στον βαθμό που τα κόμματα αστικής διαχείρισης εκφράζουν διαφορετικές εκδοχές της ίδιας αστικής στρατηγικής, πάντα θα υπάρχει χώρος -αν το απαιτήσουν οι ανάγκες υπεράσπισης της καπιταλιστικής οικονομίας και εξουσίας- να βάλουν στην άκρη τις επιμέρους διαφορές τους».

Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Και ως πρώτο συμπέρασμα καταγράφεται ότι «οι κυβερνητικές βλέψεις, η εξυπηρέτηση των αναγκαιοτήτων του καπιταλισμού είναι ικανές να “χωνεύουν” όλες τις ιδεολογικές αναφορές, ότι το ρυάκι των διαφορών μεταξύ των κομμάτων της αστικής διαχείρισης είναι αρκετό ρηχό, ώστε να μπορούν να το περνάνε με σχετική ευκολία, όταν προκύπτουν οι κατάλληλες συνθήκες».

Στο σημείο αυτό αναδεικνύεται ο ρόλος του ΚΚΕ «στην ενίσχυση της ανεξαρτησίας του εργατικού κινήματος απ’ όλες τις πτέρυγες της αστικής πολιτικής, στην ενίσχυση του αντικαπιταλιστικού του προσανατολισμού», αφού μόνο έτσι «θα συμβάλει στον απεγκλωβισμό λαϊκών μαζών από την ουτοπία της δημιουργίας ή επιβολής ενός ανθρώπινου καπιταλισμού».

Στο ίδιο τεύχος στο άρθρο «Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην πορεία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος» κριτικάρονται οι επεξεργασίες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΝΑΡ, «που βρίσκονται πίσω από την ουσιαστική ανάδειξή τους σε εφεδρεία του ενός πόλου διεκδίκησης της αστικής διακυβέρνησης σε όχημα “αγωνιστικής” ενσωμάτωσης εργαζομένων στο σύστημα».