ΑΙΓΥΠΤΟΣ Στη διάρκεια συνόδου των ισλαμικών χωρών ο Αχμαντινετζάντ έκανε άνοιγμα προς τον Μόρσι και παρά κάποια συμβολικά στοιχεία προσέγγισης οι πολιτικές διαφορές ανάμεσα στις δύο χώρες παραμένουν

Του Νικόλα Ζηργάνου 

^[1]Στρατηγική συμμαχία-άξονα με την Αίγυπτο ζήτησε από τον πρόεδρο Μόρσι ο Ιρανός ομόλογός του Αχμέντ Αχμαντινετζάντ, κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής των ισλαμικών χωρών που διεξάγεται στο Κάιρο. «Είναι προς το συμφέρον των λαών των δύο χωρών αλλά και όλης της Μέσης Ανατολής» δήλωσε ο σιίτης ηγέτης χθες, ενώ την ίδια ώρα ο Αιγύπτιος υπουργός Εξωτερικών προσπαθούσε να υποβαθμίσει τη σημασία της επίσκεψης Αχμαντινετζάντ, την οποία ο διεθνής Τύπος χαρακτήρισε ιστορική. Αν αφήσει κανείς στην άκρη το τελετουργικό και την πράγματι θερμή υποδοχή που έγινε στον Ιρανό πρόεδρο, οι πολιτικές διαφορές που έχει η Τεχεράνη με το Κάιρο παραμένουν ουσιαστικές.

Ωστόσο, μπορούν να βρεθούν σημεία σύγκλισης, αλλά η διαδικασία προσέγγισης των δύο πλευρών, που μόλις άρχισε, θα είναι μακράς πνοής και δεν πρόκειται να έχει άμεσα αποτελέσματα. Ακόμη και το θέμα της αποκατάστασης των μεταξύ τους διπλωματικών σχέσεων, που έχουν διακοπεί μετά την υπογραφή της συμφωνίας ειρήνης Αιγύπτου-Ισραήλ, το 1979, αφέθηκε για το μέλλον.

Ομως αυτή η προσέγγιση δεν είναι αρεστή ούτε στους σουνίτες των χωρών του Κόλπου ούτε και στη Δύση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Αχμαντινετζάντ, ο οποίος πρόσφερε στην Αίγυπτο πιστώσεις για να ξεπεράσει τα οικονομικά προβλήματά της, υπογράμμισε στο περιθώριο της συνόδου κορυφής ότι «εξωτερικές δυνάμεις προσπαθούν να αποτρέψουν την επαναπροσέγγιση των δύο πολυπληθέστερων κρατών της Μέσης Ανατολής».

Παραμένει λοιπόν ζητούμενο και στρατηγικό στοίχημα το αν οι σιίτες και οι σουνίτες θα προσπαθήσουν να συνυπάρξουν και να βρουν κοινά σημεία επαφής, π.χ. στο Παλαιστινιακό ή στη συριακή σύγκρουση, ή αν θα παραμείνουν διχασμένοι, σε σπιράλ αντιπαράθεσης, σε μια περίοδο που το Ισραήλ απειλεί ανοιχτά να βομβαρδίσει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την ειρήνη και τη σταθερότητα στη Μέση Ανατολή.

Η σύγκρουση στο Μάλι, το θέμα των παράνομων ισραηλινών εποικισμών στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, αλλά κυρίως ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία κυριάρχησαν στη σύνοδο κορυφής, στην οποία δεν συμμετείχε ο Τυνήσιος πρόεδρος Μονσέφ Μαρζούκι, καθώς ξέσπασε πολιτική κρίση και διαδηλώσεις στην πατρίδα του μετά τη δολοφονία επιφανούς στελέχους της κοσμικής αντιπολίτευσης από ακραίους ισλαμιστές.

Τα 57 μέλη του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας υποστήριξαν τον διάλογο μεταξύ της αντιπολίτευσης και του καθεστώτος της Δαμασκού το οποίο και κατέστησαν υπεύθυνο για τις σφαγές των Σύρων πολιτών.

Ζήτησαν επίσης να τεθεί τέλος στην αιματοχυσία και να βρεθεί με διάλογο μια λύση για τον λαό της Συρίας που θα προέλθει από τους ίδιους τους Σύρους, ενώ απέκλεισαν ρητά κάθε ξένη επέμβαση. Εμφαση δόθηκε επίσης από όλους τους ηγέτες που πήραν τον λόγο στη διατήρηση της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας. Ο πρόεδρος Μόρσι έκανε έκκληση στη συριακή αντιπολίτευση να ενωθεί γύρω από την «Εθνική Συμμαχία για τη Συρία» και κάλεσε το καθεστώς της Δαμασκού να πάρει μαθήματα από την ιστορία (σαφής αναφορά στην τύχη του Καντάφι) και προέτρεψε τη συριακή ηγεσία να θέσει πάνω από τα δικά της συμφέροντα τα συμφέροντα του έθνους «γιατί όποιος ηγέτης δεν το έπραξε, νομοτελειακά ξόφλησε».

Από την πλευρά του, ο Ιρανός πρόεδρος Αχμαντινετζάντ υποστήριξε σε Αιγύπτιους δημοσιογράφους ότι δεν υπάρχει στρατιωτική λύση στο συριακό και πως νιώθει πιο αισιόδοξος από το γεγονός ότι κυβέρνηση και αντιπολίτευση της Συρίας οδεύουν προς διαπραγματεύσεις προκειμένου να τεθεί τέλος στη σύγκρουση που έχει κοστίσει μέχρι στιγμής τη ζωή σε περισσότερους από 60.000 πολίτες.

Ωστόσο, η στάση της Σαουδικής Αραβίας, χθες, δεν έδωσε ελπίδες ότι όλες οι εμπλεκόμενες μεγάλες χώρες της περιοχής έχουν την ίδια διάθεση για να βρεθούν συγκλίσεις. Ενώ ο πρόεδρος Μόρσι είχε ζητήσει να συγκλιθεί σε επίπεδο αρχηγών κρατών η άτυπη ομάδα των τεσσάρων σημαντικότερων ισλαμικών χωρών της περιοχής της Μέσης Ανατολής (Αιγύπτου, Ιράν, Τουρκίας, Σαουδικής Αραβίας) με αντικείμενο συζήτησης τη συριακή κρίση, ο Σαουδάραβας πρίγκιπας Σαλμάν, επικεφαλής της αντιπροσωπείας της χώρας του, αρνήθηκε να συμμετάσχει και αναχώρησε για το Ριάντ πριν από τη λήξη της συνόδου κορυφής.