Μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’60, το εξατάξιο Γυμνάσιο «φιλοξενούσε» στις αίθουσές του ένα μόνο τμήμα του πληθυσμού της αντίστοιχης σχολικής ηλικίας, καθώς το μεγαλύτερο μέρος όσων μαθητών γράφονταν στην Α' τάξη του Δημοτικού, είτε δεν συνέχιζαν στο Γυμνάσιο είτε, εάν συνέχιζαν, δεν το τελείωναν ποτέ.
Η δεκαετία του ’70 και του ’80 χαρακτηρίζονται από τους υψηλούς ρυθμούς μαζικοποίησης της ελληνικής εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες της, και ιδιαίτερα στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο.

Μια ματιά στους αριθμούς φανερώνει τους ρυθμούς μαζικοποίησης της Μέσης Εκπαίδευσης. Οι 263 χιλιάδες μαθητές Γυμνασίου του 1970 γίνονται 429 χιλιάδες το 1980 και ξεπερνούν τις 442 χιλιάδες το 1990, παρόλο που ήδη το δημογραφικό έχει αρχίσει να «αποψιλώνει» τον νεανικό πληθυσμό.
Παράλληλα, μαζικοποιείται και το Λύκειο (σε όλες του τις εκδοχές), αφού από 173 χιλιάδες μαθητές το 1970, ξεπερνάει τους 257 χιλιάδες το 1980 και φθάνει τους 361 χιλιάδες το 1990.

Σήμερα είναι, πλέον, ηλίου φαεινότερο ότι διαμορφώνεται μια νέα «εκπαιδευτική ηθική»: Ή έχει ο μαθητής τις «δυνατότητες και τις ευκαιρίες» να σπουδάσει ή δεν τις έχει, οπότε δεν χρειάζεται «να προχωρήσει στα γράμματα»!

Η έρευνα του Χρ. Κάτσικα για τη Μέση Εκπαίδευση, στην «Εφημερίδα των Συντακτών» που κυκλοφορεί σήμερα, Δευτέρα 21 Ιουλίου

efsyn.gr