Του Γιώργου Τσιάρα

Στο χάος του εμφυλίου βυθίζεται ξανά η Λιβύη, που παραμένει ουσιαστικά ακυβέρνητη και στο έλεος αντίπαλων παραστρατιωτικών ομάδων μετά την ξένη επέμβαση και την ανατροπή και δολοφονία του δικτάτορα Μουαμάρ Καντάφι, που φυσικά δεν οδήγησε ποτέ στον υπεσχημένο «εκδημοκρατισμό» της χώρας.

Χτες, η άγρια μάχη μεταξύ αντίπαλων ιδιωτικών στρατών για τον έλεγχο του διεθνούς αεροδρομίου της πρωτεύουσας Τρίπολης μπήκε στη δεύτερη εβδομάδα της. Οπως ανακοίνωσε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος της υπηρεσίας ασφαλείας του αερολιμένα, Αλ-Τζιλάνι Αλ-Ντάχες: «Το αεροδρόμιο δέχτηκε σήμερα το πρωί νέα επίθεση με οβίδες, ρουκέτες, πυρά από κανόνια αρμάτων μάχης. Είναι η σφοδρότερη από την έναρξη της επιχείρησης, την περασμένη Κυριακή». Αυτόπτες μάρτυρες επιβεβαίωσαν πως ένα λιβυκό αεροσκάφος τυλίχθηκε στις φλόγες πάνω στην πίστα του αερολιμένα και ότι ο τερματικός σταθμός του διεθνούς αεροδρομίου επλήγη από 2 ρουκέτες που κατέστρεψαν μέρος της οροφής τους και προκάλεσαν μεγάλες ζημιές στις αίθουσες επιβίβασης.

Το αεροδρόμιο της Τρίπολης παραμένει κλειστό από την περασμένη Κυριακή, 13 Ιουλίου, όταν ξεκίνησε η επιχείρηση ισλαμιστών πολιτοφυλάκων, που προσπαθούν να το καταλάβουν απομακρύνοντας την παραστρατιωτική, φιλοκυβερνητική ταξιαρχία της πόλης Ζένταν, που το φρουρεί από το 2011 στο όνομα της… ανύπαρκτης κυβέρνησης. Οι ισλαμιστές πολιτοφύλακες, που έχουν εκτοξεύσει δεκάδες ρουκέτες και οβίδες εναντίον του αεροδρομίου καταστρέφοντας τουλάχιστον 12 επιβατικά αεροσκάφη και τον πύργο ελέγχου, ενισχύθηκαν χτες από άνδρες των αντίστοιχων ταξιαρχιών της πόλης Μισράτα, που βρίσκεται σε απόσταση 200 χιλιόμετρων ανατολικά της Τρίπολης.

Οι συγκεκριμένες αντιμαχόμενες ομάδες ανταρτών από το Ζένταν και τη Μισράτα είχαν πρωταγωνιστήσει στην εξέγερση του 2011 εναντίον του Μουαμάρ Καντάφι. Ομως μετά την πτώση του Λίβυου ηγέτη και την ουσιαστική εγκατάλειψη της χώρας από τους ξένους «σωτήρες», Δυτικούς και Αραβες, το κενό κεντρικής εξουσίας και η πάλη των διαφόρων τοπικών πολέμαρχων και φυλών για την εκμετάλλευση των πετρελαιοπηγών και τον έλεγχο των λιμανιών και της μαύρης αγοράς τροφίμων και άλλων αγαθών πρώτης ανάγκης κλιμακώνονται σε όλη τη χώρα. Ηδη από τα μέσα του περασμένου Μαΐου ξεκίνησε στη Βεγγάζη η μάχη ανάμεσα στις δυνάμεις του πρώην στρατηγού Χαλίφα Χαφτάρ, που αυτοαποκαλούνται «Εθνικός Στρατός», και τις ετερόκλητες αλλά εμπειροπόλεμες ομάδες των ισλαμιστών: μια άγρια και πολύνεκρη σύγκρουση, που συνεχίζεται με αμείωτη σφοδρότητα.

Κατά τα άλλα, ο ρημαγμένος λαός της Λιβύης περιμένει με ανυπομονησία την ανακοίνωση του αποτελέσματος των βουλευτικών εκλογών, αν και η συμμετοχή δεν ξεπέρασε το 42%, ενώ στο ανατολικό τμήμα οι συνεχείς «παρεμβάσεις» οπλοφόρων δεν επέτρεψαν στον κόσμο να ψηφίσει. Η λιβυκή υπηρεσιακή «κυβέρνηση», που πλέον δεν ελέγχει ούτε καν το κέντρο της Τρίπολης, εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να ζητήσει τη συνδρομή διεθνών στρατιωτικών δυνάμεων για την αποκατάσταση της ασφάλειας στην Τρίπολη. Τα Ηνωμένα Εθνη πάντως απομακρύνουν το προσωπικό τους από τη χώρα, ενώ πρέπει να σημειωθεί ότι και το δεύτερο μεγάλο αεροδρόμιο της Λιβύης, στην ανατολική «συμπρωτεύουσα» Βεγγάζη, είναι κλειστό εδώ και μήνες.