ΡΩΜΗ Του Θεόδωρου Ανδρέα Συγγελλάκη

^[1]

REUTERS/Alessandro Garofalo

Το ότι είναι εφτάψυχος το είχαμε καταλάβει εδώ και καιρό. Η τελευταία δικαστική ετυμηγορία, όμως, πρόσφερε ένα απρόβλεπτο, νέο στήριγμα στις απεριόριστες φιλοδοξίες του Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Οπως είδαμε, σύμφωνα με το Εφετείο του Μιλάνου, ο Σίλβιο δεν ευθύνεται ούτε για προαγωγή ανηλίκων στην πορνεία ούτε για κατάχρηση εξουσίας σε βάρος της Αστυνομικής Διεύθυνσης του Μιλάνου.

Στη φάση αυτή, οι δικαστές της ιταλικής συμπρωτεύουσας αποφάσισαν, δηλαδή, ότι ο μεγιστάνας και πρώην πρωθυπουργός δεν συνευρέθη ποτέ, επί πληρωμή, με την ανήλικη τότε Ρούμι Καρίμα Ελ Μαχρούγκ και ότι δεν άσκησε αθέμιτες πιέσεις για να αφεθεί ελεύθερη από την αστυνομία της ιταλικής συμπρωτεύουσας μόλις τελείωσε η ανάκρισή της, στις 27 Μαΐου του 2010.

Επειτα από τέσσερα χρόνια ερευνών και δικών, το έως τώρα αποτέλεσμα δείχνει ότι όσα συνέβησαν στη βίλα του Αρκορε έγιναν με τη συγκατάθεση των ατόμων που συμμετείχαν στα πάρτι και ότι δεν καταβλήθηκαν χρήματα για «εκ του σύνεγγυς επαφές» με τις καλλονές.

Είναι σαφές ότι ο πρώην καβαλιέρε δεν θα μπορούσε να χάσει μια τόσο μεγάλη ευκαιρία: θα συνεχίσει να προσφέρει κοινωνικά χρήσιμη εργασία -μία φορά την εβδομάδα- στο κέντρο φροντίδας ηλικιωμένων έξω από το Μιλάνο, αλλά τα σχέδια δράσης του φυσικά στρέφονται και πάλι δυναμικά προς το πολιτικό πεδίο.

Ο Σίλβιο θέλει να επανενώσει την ιταλική Κεντροδεξιά και να του εξασφαλιστεί (μετά τη λήξη της εναλλακτικής ποινής του και της κοινωνικά ωφέλιμης υπηρεσίας, τον ερχόμενο Απρίλιο) η πλήρης δυνατότητα επιστροφής στο πολιτικό στερέωμα.

Για τον λόγο αυτό έγραψε ήδη επιστολή στον ηγέτη της «Νέας Κεντροδεξιάς» και υπουργό Εσωτερικών της κυβέρνησης Ρέντσι, Αντζελίνο Αλφάνο. Σύμφωνα με έντονες φήμες, πριν από το τέλος της εβδομάδας πρόκειται να συζητήσουν σε γεύμα εργασίας τον χαρακτήρα και τις κατευθυντήριες γραμμές της μελλοντικής συνεργασίας τους.

Ο κύριος στόχος είναι η δημιουργία μιας «ομοσπονδίας της συντηρητικής παράταξης» που να μπορέσει να ξανακερδίσει μέρος των απογοητευμένων ψηφοφόρων, οι οποίοι στις ευρωεκλογές του Μαΐου εμπιστεύθηκαν τον Ματέο Ρέντσι.

Υπάρχουν, βέβαια, όπως πάντα, πολλά ερωτήματα και περιθώρια αβεβαιότητας: Τι θα γίνει με το θέμα της διαδοχής του Μπερλουσκόνι, θα «παγώσει» και πάλι ή θα ξεκινήσει μια πραγματική συζήτηση στο εσωτερικό της Κεντροδεξιάς;

Θα μπορέσουν πράγματι να ολοκληρωθούν οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις, που προβλέπουν την αλλαγή του ρόλου της Γερουσίας και του εκλογικού νόμου, με τη συνεργασία και τις ψήφους της μπερλουσκονικής Κεντροδεξιάς και του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος;

Και το κυριότερο ερώτημα: Τι ρόλο θα παίξει η ξενοφοβική Λέγκα του Βορρά; Ο «μίστερ TV» ζητά από τον γραμματέα της, Ματέο Σαλβίνι, να προσχωρήσει στην πιθανή αυτή συντηρητική συμμαχία. Εως τώρα, όμως, ο επικεφαλής της Λέγκα (ο οποίος εκπροσωπεί την πιο σκληρή αντιπολίτευση κατά του ευρώ) δεν δείχνει να έχει μεγάλη διάθεση για συνεργασία.

Ο Σίλβιο, προς το παρόν, κατάφερε να σωθεί και αυτό είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο, αλλά το κόμμα του στα γκάλοπ συνεχίζει να βρίσκεται μόλις στο 17%. Είναι βέβαιο ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για να πετύχει ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα και να καταφέρει να παρουσιαστεί ως ο «σοφός πατέρας και εγγυητής του συντηρητικού μετώπου» πριν από την οριστική του συνταξιοδότηση.

Το πρόβλημα, όμως, είναι με ποιους στόχους και επιδιώξεις: Η Λέγκα ζητά να σταματήσουν οι επιχειρήσεις διάσωσης των μεταναστών νότια της Σικελίας, ενώ ο Αλφάνο, ως υπουργός Εσωτερικών, συντονίζει την ανθρωπιστική επιχείρηση Μare Nostrum. Ο καναλάρχης, ομαδάρχης και αειθαλής πολιτικός θα είναι ικανός, άραγε, να κάνει το «θαύμα» του και να εξαφανίσει το μεταναστευτικό από τα κύρια προγραμματικά σημεία της νέας κεντροδεξιάς συμμαχίας;

Για να μη νομίζουμε ότι οι έριδες και οι συγκρούσεις είναι στην Ευρώπη παραδοσιακό προνόμιο της Αριστεράς…