Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

Ηταν το πιο ροκ νησί, όχι της Ελλάδας μόνο, αλλά και του κόσμου όλου. Το Κουφονήσι, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Ηταν οι μέρες του UP Festival και η ροκ κοινότητα της χώρας απέκτησε κοινό προορισμό. Μετά από λίγο συνήθιζες με τις παράδοξες εικόνες, αντίκριζες παιδιά με μπλούζες Sonic Youth και Swans στην αμμουδιά και δεν σου έκανε πια εντύπωση. Εβλεπες παιδιά με μουσικά όργανα στην πλάτη να περπατούν στο μικροσκοπικό νησάκι και καταλάβαινες πως αποτελούν τα μέλη κάποιου συγκροτήματος, που συμμετείχε στο φεστιβάλ. Ετρωγες σε μια ταβέρνα και στο διπλανό τραπέζι ήταν ο Γιάννης Αγγελάκας. Και πιο πέρα ο Παύλος Παυλίδης. Κατέβαινες για πρωινό στο ξενοδοχείο και καλημέριζες τον Γιάννη Νάστα από τους Xaxakes. Εβγαινες για καφέ σε ένα πολύ γουστόζικο μαγαζί δίπλα στη θάλασσα και καθόσουν μαζί με τον Alex K των Last Drive. Τι ονειρεμένο νησί ήταν αυτό, τι μαγικός κόσμος για να ζούσαμε πάντοτε εκεί, χωρίς έγνοιες και προβλήματα, μόνο με μουσική και τραγούδια;

Αχ, αυτό το UP Festival, το 4ο στη σειρά, το 4ο και μεγαλύτερο. Ενα handmade φεστιβάλ, μια τριήμερη παρεΐστικη μουσική γιορτή της εγχώριας, alternative μουσικής σκηνής. Κοιτάξτε ποιοι έπαιζαν από την Πέμπτη έως και το Σάββατο: Γιάννης Αγγελάκας, Last Drive, Παύλος Παυλίδης, Xaxakes, Baby Guru, Lumiere Brother, A Victim of Society, The Burger Project, The Noise Figures, Moa Bones, Leon of Athens και Coti KΖ. Με άλλα λόγια, ό,τι πιο καλό κι ενδιαφέρον κυκλοφορεί αυτήν τη στιγμή στα indie πράγματα της Ελλάδας. Και μαζί τους πάρα πολύ κόσμος. Κάθε νύχτα περνούσαν από το φεστιβάλ περισσότεροι από 1.500 θεατές, είχε περισσότερο πλήθος στη βραδιά του Παυλίδη το Σάββατο απ' όσο είχε το Rockwave και τις δύο ημέρες μαζί. Γι' αυτό χρειάζεται λίγο μελέτη από τους διοργανωτές για την επόμενη χρονιά. Ναι μεν το UP παραμένει κάτι πολύ «ζεστό» και μαζεμένο, συναυλίες της παρέας, λες και οι καλλιτέχνες παίζουν για τους φίλους τους, «ένα μεγάλο πάρτι, καθώς τα φεστιβάλ σίγουρα δεν είναι έτσι», όπως είπε και ο Παύλος Παυλίδης. Αλλά με τη μαζική προσέλευση που παρατηρήθηκε φέτος, τα δεδομένα αλλάζουν. Το UP μεγαλώνει.

Δωρεάν ήταν φυσικά, δεν υπήρχε εισιτήριο. Σε μία παραλία, τα έσοδα, όποια έσοδα δηλαδή, έβγαιναν από τα μπαρ. Οι περισσότερες από τις μπάντες δωρεάν έπαιξαν, επειδή χαίρονταν τη φάση. Μόνο μεταφορικά και διαμονή κάλυψαν οι διοργανωτές. Και οι headliners, τα τρία μεγάλα ονόματα, Παυλίδης, Last Drive και Αγγελάκας, πληρώθηκαν με ένα συμβολικό ποσό.

Ολοι θέλουν να συμμετέχουν σε αυτό το φεστιβάλ, που ξεκίνησε σαν αστείο από μία παρέα παιδικών φίλων το 2011. «Μια μέρα, εκείνο τον Ιούλιο, κι ενώ είχαμε πάει όπως κάθε χρόνο στα Κουφονήσια, ήμασταν όλη η παρέα στην παραλία Πορί, όταν ένας από εμάς είπε μεταξύ αστείου και σοβαρού: «θα φέρουμε τον Παυλίδη να κάνει live εδώ»», λένε οι διοργανωτές. Μετά από ένα μήνα, το πρώτο «UP Festival», μονοήμερο και με λίγο κόσμο, ήταν γεγονός. Στήθηκε γύρω από τον Παύλο Παυλίδη, είναι ο μοναδικός άλλωστε που έπαιξε και στα τέσσερα φεστιβάλ. Και αυτός που έκλεισε το φετινό με μία εμφάνιση, ίσως την καλύτερη της καριέρας του. Δεν το πιστεύουμε μόνο εμείς, αλλά και ο ίδιος. Γενικά, όλοι οι καλλιτέχνες έχουν να λένε για το πόσο… up είναι στο UP.

Στο νησί φυσικά δεν υπήρχε δωμάτιο ελεύθερο ούτε για δείγμα. Τριήμερο που θύμιζε high season, ορδές κατέβαιναν οι μουσικόφιλοι από τα πλοία της γραμμής. Τι να κάνουν, πολλοί το έριξαν στην κατασκήνωση. Γέμισε η παραλία, στην οποία γινόταν το φεστιβάλ, με αντίσκηνα. Η αστυνομία, ευτυχώς, δεν ασχολήθηκε. Ούτε πρόστιμα, ούτε καν κουβέντα. Θα ήταν και άδικο, τόσος κόσμος πήγε στο νησί, δεν θα ήταν σωστό για την τοπική οικονομία. Ο κόσμος του νησιού έχει αγκαλιάσει το UP. Και ας μην γνωρίζει και πολλά. «Ποιοι παίζουν, κάτι άγνωστοι;» με ρώτησε η κοπέλα στο ξενοδοχείο. «Ο Γιάννης Αγγελάκας», απαντώ χωρίς να… πιάνω κάποιο αναγνωριστικό σημάδι στο πρόσωπό της. «Ο τραγουδιστής από τις Τρύπες», περνάω στο παρασύνθημα. «Α, ναι;» χαμογελάει, «ήρθαν οι Τρύπες στο νησί μας; Μπράβο, μπράβο»! Δεν θέλει κόπο, τρόπο θέλει.

[email protected]