^[1]Στις περιπέτειες της Μαφάλντα, της μικρούλας πρωταγωνίστριας του Αργεντινού Quino, γράφτηκαν ορισμένες από τις πιο εμβληματικές ατάκες των σύγχρονων κόμικς. Πολλές από αυτές ειπώθηκαν σε κάποια παραλία κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών. Η φαινομενική, γλυκιά χαιρεκακία (που θα καταλήξει στην αυτοενοχοποίηση) του μπαμπά της, αραχτού και ανέμελου σε κάποια πλαζ, όταν συνειδητοποιεί ότι είναι αδειούχος την ίδια ώρα που εκατομμύρια άλλοι εργάζονται μέσα στη ζέστη και στον καύσωνα είναι χαρακτηριστική των τύψεων που μας γέμισαν επειδή απολαμβάνουμε τα αυτονόητα. Θα πάμε για μπάνιο, όσοι πάμε, με τη σκέψη μας σε όσους έμειναν πίσω και αισθανόμενοι ότι το κάνουμε εις βάρος τους. Αν για κάποιους, ελάχιστους, ισχύει, για τους πολλούς τα μπάνια είναι αναφαίρετο δικαίωμα. Και όσο οι ακτές είναι ακόμα ελεύθερες πρέπει να τις απολαύσουμε. Και να αγωνιστούμε να τις διατηρήσουμε δημόσιες για να μπορούμε να τις επισκεφτούμε όλοι. Για να κάνουμε μπάνιο όλοι ανεξαιρέτως. Και χωρίς τύψεις.