Του Φώτη Παπούλια

Με ευθεία αναφορά στο βιβλίο του Ν. Πουλαντζά «Το Κράτος, η Εξουσία, ο Σοσιαλισμός», ο Α. Τσίπρας με άρθρο-παρέμβαση στην εφημερίδα «Εποχή», καταθέτει την άποψή του για τις πολιτικές συμμαχίες, τη στρατηγική του κόμματος και το πώς αντιλαμβάνεται τη διακυβέρνηση της χώρας «από μια ευρεία πολιτική και κοινωνική συμμαχία με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ».

Ο τίτλος του άρθρου, «Η προοπτική κυβέρνησης της Αριστεράς. Κράτος, τάξεις και συμμαχίες» (ευθεία αναφορά στο προαναφερθέν βιβλίο-σταθμό της αριστερής σκέψης), παραπέμπει ευθέως στο μείζον θέμα των πολιτικών συμμαχιών.

Το συμφέρον της κοινωνίας

Ο Α. Τσίπρας προβαίνει σε μια θεμελιακή διαπίστωση για την ελληνική Αριστερά, σημειώνοντας: «Η μάχη της ηγεμονίας δεν κρίνεται μόνο, ούτε κυρίως, στο εσωτερικό του κοινοβουλευτικού μηχανισμού, αλλά στη δυνατότητα μιας κοινωνικής τάξης ή συμμαχίας κοινωνικών τάξεων να πείθουν ότι το μακροπρόθεσμο συμφέρον της κοινωνίας συμπίπτει με τα ειδικά δικά της συμφέροντα».

Το αμέσως επόμενο λογικό βήμα, όπως αυτό περιγράφεται απο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι άλλο από το πώς απέναντι στον «εκφοβισμό των μεσαίων στρωμμάτων από τα ΜΜΕ, των πλαστών διλημμάτων, της επιδιωκόμενης από αυτά αριστερής κυβερνητικής παρένθεσης» και την προσπάθειά τους «να ανασυγκροτηθεί ο πολιτικός χώρος του κέντρου και της κεντροαριστεράς σε μνημονιακή κατεύθυνση, ώστε να λειτουργήσει ως εφεδρεία και ως ανάχωμα απέναντι στην άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ», θα αντιπαρατεθεί το κόμμα του.

Υποστηρίζει, λοιπόν, ότι «η στρατηγική ανασυγκρότησης του κέντρου και της κεντροαριστεράς μόνο αδιάφορους δεν μπορεί να αφήνει. Ο μόνος τρόπος για να αποτρέψουμε αυτή τη διαδικασία ανασυγκρότησης είναι η επιδίωξη της πλατύτερης δυνατής συσπείρωσης των κυριαρχούμενων τάξεων και πολιτικών δυνάμεων που αναγνωρίζουν το αδιέξοδο της ασκούμενης πολιτικής με άξονα ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα, για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, με στόχο αυτή η πλατιά συσπείρωση να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τους συμμάχους του στην κατάκτηση της αυτοδυναμίας στις επόμενες εθνικές εκλογές».

Περιγράφοντας το ευρύ αυτό πλαίσιο συμμαχιών, ουσιαστικά ο Α. Τσίπρας δίνει απάντηση σε όσους στο εσωτερικό του κόμματος επιχειρούν μια μάλλον «αυστηρά οριοθετημένη» αντίληψη των συμμαχιών, όπως η πρόσφατη «Κίνηση των 53» ή η αρθρογραφία στελεχών που θέτουν το δίλημμα «Ή αυτοδυναμία ή τίποτα».

Η επόμενη μέρα

Αναφερόμενος στην επόμενη μέρα με κυβέρνηση της Αριστεράς, επισημαίνει ότι «η ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας ακόμη και με αυτοδυναμία δεν σημαίνει αυτόματα και την κατάκτηση της κρατικής εξουσίας».

Αρα, όσοι «ονειρεύονται» εφόδους καλό είναι να θυμούνται ότι «η διαδικασία της κατάκτησης μιας κρατικής εξουσίας θα είναι μια μακρά διαδικασία αγώνων και συγκρούσεων, η έκβαση των οποίων θα εξαρτάται και από τη δυνατότητα του ΣΥΡΙΖΑ να αποσπά τις ευρύτερες δυνατές συναινέσεις και να δημιουργεί τις ευρύτερες δυνατές κοινωνικές και πολιτικές συσπειρώσεις, γύρω από συγκεκριμένα διλήμματα, που θα προκύπτουν από τις ίδιες τις προγραμματικές του δεσμεύσεις αλλά και την έκβαση των προηγούμενων συγκρούσεων».

Και αποσαφηνίζει επισείοντας τον κίνδυνο της ενσωμάτωσης: «Ο καθοδηγητικός μίτος της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ είναι η κατάκτηση της εξουσίας από τις εργαζόμενες τάξεις και όχι η επιδίωξη μιας φαντασιωτικής κοινωνικής αρμονίας σοσιαλδημοκρατικής έμπνευσης που μόνο σε ήττες έχει οδηγήσει».

Υπενθυμίζει, δε, με νόημα ότι «απαραίτητη προϋπόθεση για να υπηρετήσει η Αριστερά το σχέδιό της για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των “από κάτω”, είναι να αποτρέψει το σχέδιο του αντίπαλου μπλοκ για την ανάσχεση, τη φθορά ή τον εξαναγκασμό σε επιλογές ενσωμάτωσής της».