Του Βίκτωρα Νέτα

Απροσδόκητα, με τον υπολογισμό του διαβόητου πλέον ΕΝΦΙΑ (Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων) σχεδόν όλοι οι Ελληνες εμφανίστηκαν να είναι πάμπλουτοι, διαθέτοντες τεράστιας αξίας κατοικίες, οικόπεδα και αγροτεμάχια στην παραμελημένη επαρχία. Το θαύμα έγινε από το αμαρτωλό υπουργείο Οικονομικών, φωστήρες του οποίου είχαν τη φαεινή ιδέα να μην υπολογίσουν σε περισσότερους από 4.000 οικισμούς (βρίσκονται σε 475 περιοχές της χώρας, στις οποίες δεν ισχύει ο αντικειμενικός προσδιορισμός της αξίας των ακινήτων) τον ΕΝΦΙΑ με βάση τις αξίες του ΦΑΠ (Φόρος Ακίνητης Περιουσίας), που είχε ορίσει το υπουργείο τον Ιούνιο του 2013, αλλά με τις τιμές ζώνης όμορων περιοχών, οι οποίες είναι πολλαπλάσιες όσων ίσχυσαν πέρυσι. Γι’ αυτό και όσοι έλαβαν τα εκκαθαριστικά του ΕΝΦΙΑ με τις εξωφρενικές επιβαρύνσεις πήραν φωτιά, η οποία μεταδόθηκε στα κυβερνητικά επιτελεία από τους βουλευτές και στο Μαξίμου.

Το φιάσκο με τον ΕΝΦΙΑ δεν είναι το μόνο από όσα έγιναν, τα τελευταία χρόνια και μέσα στην κρίση, που εξοργίζει τους πολίτες. Εγιναν και πολλά άλλα και ενδεχομένως να γίνουν και χειρότερα, όσο θα έχουμε ένα κράτος διαλυμένο, διαβρωμένο και διεφθαρμένο, που αντιμετωπίζει σαν δούλο τον πολίτη, αυτόν δηλαδή που πληρώνει πανάκριβα τη λειτουργία του.

Δυστυχώς, καμία κυβέρνηση δεν θέλησε ή δεν μπόρεσε να πάρει δραστικά μέτρα για να αποκτήσει ο τόπος ένα αξιόπιστο κράτος. Κύρια πηγή του κακού ήταν και είναι ο κομματισμός, η συναλλαγή μεταξύ πολίτη και πολιτευομένων, όπως είχε πει και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για την εξυγίανση του κρατικού μηχανισμού. Ματαιοπονούν, λοιπόν, οι κυβερνήσεις αν πιστεύουν ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν την οικονομική και κοινωνική κρίση, αν προηγουμένως δεν τολμήσουν βαθιές τομές στο κράτος με στόχο την εξυγίανσή του και τον εκσυγχρονισμό.

Με τον ΕΝΦΙΑ προέκυψε θέμα, γιατί ακόμη δεν έχει επεκταθεί το σύστημα των αντικειμενικών αξιών ακινήτων σ’ όλη τη χώρα, παρ’ όλο που πέρασαν πάνω από 25 χρόνια από τη θεσμοθέτησή του επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου (1985-1989) με υπουργό Οικονομικών τον Δημ. Τσοβόλα. Οι αντικειμενικές αξίες ήταν ένα μέτρο εξυγίανσης, γιατί σταμάτησαν τα παζάρια μεταξύ Εφορίας και πολιτών στις αγοραπωλησίες ακινήτων. Είναι εξωφρενικό και απαράδεκτο μετά από τόσα χρόνια να υπάρχουν 4.000 οικισμοί της χώρας στους οποίους να μην έχουν οριστεί αντικειμενικές αξίες. Το ίδιο απαράδεκτο είναι μετά από τόσα χρόνια να μην έχει ολοκληρωθεί το Κτηματολόγιο, με συνέπεια το κράτος να μη γνωρίζει την περιουσία των πολιτών του, ούτε και τη δική του περιουσία προκειμένου να την αξιοποιήσει.

Το πρόβλημα του διογκωμένου και αναποτελεσματικού κράτους είχε επισημανθεί και από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Σε άρθρο του σε αμερικανικό περιοδικό (δημοσιεύθηκε ταυτόχρονα και στο «Βήμα» στις 25 Οκτωβρίου 1987) με τίτλο «Μπορεί ο Σοσιαλισμός;» έγραφε ότι «η Ελλάδα έχει έναν υπερτροφικό δημόσιο τομέα. Αυτοί που εργάζονται στον δημόσιο τομέα είναι οι προνομιούχοι εργαζόμενοι στην Ελλάδα. Το όνειρο που καλλιεργήθηκε στον μέσο Ελληνα είναι να γίνει μισθωτός υπάλληλος του κράτους [...]. Στην Ελλάδα οι οικονομικοί πόροι για επενδύσεις συνθλίβονται από τα ελλείμματα του δημόσιου τομέα». Υπογράμμιζε ο Ανδρέας Παπανδρέου ότι η σοσιαλιστική κυβέρνησή του σε 10 ή 15 χρόνια θα μπορούσε να θέσει υπό έλεγχο τον δημόσιο τομέα και να αυξήσει την παραγωγικότητά του.

Δυστυχώς και το ΠΑΣΟΚ, παρά τις επισημάνσεις του ιδρυτή του Ανδρέα Παπανδρέου, διατήρησε το υπερτροφικό κράτος και το κομματικοποίησε με αθρόους διορισμούς και χωρίς να αυξηθεί η παραγωγικότητά του.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου με το άρθρο του εκείνο και με μια εκπληκτική διάλεξή του στις 10 Ιουλίου 1991 στο Πανεπιστήμιο Complutense της Μαδρίτης με θέμα «Τι σημαίνει σοσιαλισμός σήμερα;» είχε προβλέψει την οικονομική κρίση που θα έπληττε και την Ελλάδα. Εγραφε ότι: «Εάν η Ελλάδα δεν μπορεί να προσελκύσει τις ξένες επενδύσεις για να χρηματοδοτήσει τη συμμετοχή στην τεχνολογική επανάσταση, τότε είμαστε καταδικασμένοι να παραμείνουμε μια τουριστική χώρα. Οι νέοι μας θα μεταναστεύσουν και θα έχουμε έναν πληθυσμό γερόντων, που θα φροντίζει τα ξενοδοχεία».

Τόσο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όσο και εκείνες της Νέας Δημοκρατίας στάθηκαν ανίκανες να εκσυγχρονίσουν το κράτος και να προσελκύσουν ξένες επενδύσεις, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στην κρίση. Και κατά την πρόβλεψη του Ανδρέα Παπανδρέου, οι νέοι και μάλιστα οι ταλαντούχοι να μεταναστεύουν και να ελπίζουμε μόνο στον τουρισμό. Δυστυχώς και τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν βλέπουν την πραγματικότητα, γι’ αυτό και σπεύδουν κάθε ξένη επένδυση να τη χαρακτηρίζουν «ξεπούλημα» του δημόσιου πλούτου.

[email protected]