ΦΟΥΛ ΕΠΙΘΕΣΗ Του Ν. Ασημακόπουλου

Κατά καιρούς οι οργανωμένοι οπαδοί όλων των μεγάλων ομάδων μας διατυπώνουν κάποια «περίεργα αιτήματα», όπως τα είπε κι ο Ιβάν Σαββίδης στην τελευταία ανακοίνωσή του προχθές.

Ειδικά σε περιόδους που στη θέση της διοίκησης βρίσκονται κάποια ανθρωπάκια που το παίζουν προεδρούληδες και παραγοντίσκοι χωρίς να έχουν τα απαραίτητα προσόντα, οι οργανωμένοι βρίσκουν όλο τον χώρο να απαιτούν πράγματα, να επιβάλλουν απόψεις, να απειλούν, να… να… να…, χωρίς κανένας φυσικά από την τάχα διοίκηση που κάθεται σε φο καρέκλες, να είναι σε θέση να αντιδράσει.

Στην πραγματικότητα μόνο στον Ολυμπιακό και ο Κόκκαλης και ο Μαρινάκης κατάφεραν να βρουν βάση συνεννόησης με τους οργανωμένους τους. Εκεί πράγματι, οι πρόεδροι έχουν τον έλεγχο, κάνοντας ελάχιστες μικρές παραχωρήσεις, αφού βοηθάει και η γενικά καλή πορεία της ομάδας.

Σε όλα τα άλλα κλαμπ, όμως, γίνεται του Κουτρούλη ο γάμος.

Ειδικό ενδιαφέρον παρουσιάζει αυτόν τον καιρό η κατάσταση στον ΠΑΟΚ με αφορμή τη μετωπική Δώνη – Πάμπλο Γκαρσία.

Η ανακοίνωση που έβγαλε την περασμένη Τρίτη η ΠΑΕ, δείχνει και το πρόβλημα. Μαθημένοι οι συνδεσμίτες να το παίζουν τζάμπα μάγκες έχοντας αντικαταστήσει σε μερικές περιπτώσεις τον Δικέφαλο με τη… Μαλαματίνα, πατούσαν μέχρι προχθές στη μόνιμη έλλειψη διοίκησης, που θα έβρισκε τα κότσια να τους πάει κόντρα και να τους περιορίσει στον πραγματικό τους ρόλο, που είναι η στήριξη της ομάδας χωρίς αιτήματα και προαπαιτούμενα. Ετσι καλόμαθαν κι έτσι θέλουν να συνεχίσουν, τώρα που η ομάδα βρήκε σταθερό ιδιοκτήτη.

Το καλό της ιστορίας είναι πως ο Σαββίδης και ξέρει τι ακριβώς παίζεται και δείχνει πως δεν μασάει.

Η ανακοίνωση το γράφει ξεκάθαρα: Εκείνοι που μαζεύτηκαν έξω από την Τούμπα μετά το 2-2 με τον Αρη για να κράξουν τον Δώνη, συμπεριφέρθηκαν σαν να ήταν διοίκηση. Ελεγαν… «ποιους πρέπει να απολύσουμε, ποιους πρέπει να προσλάβουμε, ποιοι ποδοσφαιριστές πρέπει να παίζουν»… Κι αυτό φαίνεται αποφασισμένος να το ξεριζώσει.

Οπως δείχνει μέχρι τώρα, δεν πρόκειται να ανεχθεί παιχνιδάκια με τα δικά του λεφτά στο όνομα της… αγάπης για την ομάδα. Γιατί πίσω από το αν θα νικήσει ο Δώνης ή ο Πάμπλο Γκαρσία βρίσκεται η σύγκρουση του νέου ιδιοκτήτη με έναν πυρήνα που δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει οπαδός και ποιος είναι ο ρόλος του. Και επειδή η κόντρα είναι αναπόφευκτη, μένει να δούμε πόσο δυνατοί θα αποδειχτούν αυτοί οι οργανωμένοι, ποιος τους στηρίζει και για ποιους λόγους.

Ιδιες περίπου καταστάσεις υπάρχουν και στην Αθήνα…

Στην ΑΕΚ από το 2004 και μετά οι διάφοροι Χατζηχρήστοι έχουν καταφέρει να γίνουν ουσιαστικά ιδιοκτήτες της ομάδας και την οδηγούν φουλ στον γκρεμό, από τη στιγμή που κανένας σοβαρός επιχειρηματίας δεν μπορεί να τους εμπιστευθεί και να συνδιοικήσει μαζί τους. Γιατί αυτή είναι βασική τους απαίτηση: να κάνουν κουμάντο με τα λεφτά τα δικά του. Το αποτέλεσμα είναι να μαζεύονται διάφορα κοράκια πάνω από μια εταιρεία-πτώμα και να προσπαθούν να τη δαγκώσουν.

Ιδια πάνω-κάτω κατάσταση και στον Παναθηναϊκό που οδήγησε σε όλα εκείνα τα αίσχη μετά το 3-0 από τη Βέροια. Η οργανωμένη αλητεία άρχισε να συμπεριφέρεται σαν απόλυτος κυρίαρχος και ιδιοκτήτης. Λάσπωσε και έδιωξε παίκτες στο πλαίσιο της… κάθαρσης και της αποβαρδινογιαννοποίησης. Κι έτσι αναγκαστικά δημιούργησε ένα ρόστερ το οποίο κάνει τους οπαδούς να πανηγυρίζουν και τον πρόεδρο να στέλνει «συγχαρητήρια», μόνο και μόνο επειδή σε ένα ματς η ομάδα έπαιξε καλύτερα από τον… Αστέρα Τρίπολης, χωρίς και πάλι να μπορέσει να νικήσει. Κι εκεί ο Αλαφούζος είναι απλά εκτελεστικό όργανο των ορέξεων μερικών φανερών και αφανών.

Μην ξεχάσουμε ότι από τον Αρη κάποτε έδιωξαν τον Κοντομηνά και από τον Ηρακλή τον Ρέμο – αν αυτό λέει κάτι.