Της Βένας Γεωργακοπούλου

- Με πιάνει πότε πότε αυτή η λύσσα για ζωή και μια ακατάσχετη αισιοδοξία ότι μπορούμε φτωχοί και τίμιοι να συνεχίσουμε καταναλώνοντας μέχρι σκασμού τέχνη. Δεν κρατάει, βέβαια, πολύ. Αλλά, ειδικά, η γειτονική μου σήμερα συνέντευξη του Δημήτρη Αληθεινού, που τόσο βιάζομαι να δω την έκθεσή του, αλλά και χθες η φωτογραφία της Κριτικής Επιτροπής της Μπερλινάλε με τη ζωηρή Αθηνά-Ραχήλ Τσαγκάρη δίπλα στον Γουάνγκ Καρ Γουάι και τη Σιρίν Νεσάτ, μου πρόσφεραν την καλύτερη απάντηση σε όσους πιστεύουν ότι το «σύστημα» θα αλλάξει με χύτρες και μπαζούκας. Κάποιοι δουλεύουν σ' αυτή τη χώρα και κάποιοι ζουν με κλεψιμέικα. Και δεν είναι μόνο πολιτικοί και δημόσια πρόσωπα.

- Και κάποιοι άλλοι, δυστυχώς, επιχειρούν να μεταφέρουν και στον πνευματικό χώρο τον εμφυλιοπολεμικό λόγο που επικρατεί στον πολιτικό. Και δεν λέω να συμφωνείς σώνει και καλά με τη Σώτη Τριανταφύλλου, τον Χωμενίδη, τον Θεοδωρόπουλο ή τον Χειμωνά, αλλά να τους κατακεραυνώνεις ως «καθεστωτικούς» και διαπλεκόμενους επειδή δεν ασπάζονται τον λόγο του ΣΥΡΙΖΑ ή συνέφαγαν με τον Ευάγγελο Βενιζέλο (γιά φαντάσου) είναι επικίνδυνη αφέλεια. Δηλαδή, αν ζούσε σήμερα στην Ελλάδα ο Αλμπέρ Καμί, θα ήταν εχθρός του λαού και προδότης, επειδή δεν πίστεψε στα άκρα και στον μαρξισμό σε εποχές που οι διανοούμενοι της πατρίδας του, της Γαλλίας, έκαναν νυχθημερόν γονυκλισίες στον Μάο ή τον υπαρκτό;

- Πολύ σίγουρο τον είδα προχθές στη Θεσσαλονίκη τον Κώστα Τζαβάρα ότι θα καταφέρει να κάνει αξιοπρεπή Διεθνή Εκθεση Βιβλίου τον Μάιο, παρά την κατάργηση του ΕΚΕΒΙ. Ενα ονοματάκι, όμως, άντε δύο, περίμενα να ανακοινώσει. Δεν εννοώ τους γνωστούς Βρετανούς συγγραφείς, που θα 'ρθούν, όπως υποσχέθηκε, στη Θεσσαλονίκη. Νά 'ναι καλά οι εκδοτικοί οίκοι, όλο και κάποιον θα τού εξασφαλίσουν. Εννοώ να μάθουμε επιτέλους ποιοι υψηλόβαθμοι υπάλληλοι τού υπουργείου του ή ποιοι σύμβουλοί του, τέλος πάντων, είναι επικεφαλής της προσπάθειας. Ολοι οι ανάλογοι θεσμοί διεθνώς έχουν ονοματεπώνυμο, διευθυντές με οράματα, που κρίνονται συνεχώς. Αυτό το συνονθύλευμα, που παρουσίασε, από διευθύνσεις υπουργείων, δήμους, περιφερειακούς φορείς, εκδότες και βιβλιοπώλες πολύ επαρχιώτικο μού κάνει. Και αναποτελεσματικό. Μακάρι να διαψευστώ. Εκτός κι αν ως διανοούμενος και λάτρης του βιβλίου έχει ο ίδιος τον πρώτο και τελευταίο λόγο.

- Αλλά για να είμαι τίμια και αντικειμενική, το ίδιο με ξένισε και το αίτημα των τριάντα πέντε εργαζομένων στο καταργημένο ΕΚΕΒΙ, που είναι απλήρωτοι τρεις μήνες, να απορροφηθούν στο υπουργείο Πολιτισμού με συμβάσεις αορίστου χρόνου (και όχι έργου, όπως ίσχυε μέχρι τώρα για τους περισσότερους), αλλά και να τους αναγνωριστεί η προϋπηρεσία τους. Του χρειαζόταν, πάντως, αυτή η συμφόρηση του Τζαβάρα, μια εποχή που για να μπεις στο Δημόσιο πρέπει να έχεις τον Τόμσεν μπάρμπα.

ΥΓ. Αυτή η χαριτωμένη και ταλαντούχα έφηβη λέγεται Σαβίνα Αλιμάνι και είναι η κόρη του αγαπημένου μας Αλβανού σκηνοθέτη Μπουγιάρ Αλιμάνι. Πρωταγωνιστώντας στην «Κόρη» του Θάνου Αναστόπουλου, εκπροσωπεί αυτές τις μέρες τη χώρα μας στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Σύμφωνα με χρυσαυγίτες και Συμβούλους της Επικρατείας, παιδιά σαν αυτή πρέπει να φτύσουν αίμα για να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια. Χάρη μάς κάνουν και μόνο που διάλεξαν τη χώρα μας για πατρίδα.