Βαρκελώνη, Tου Ν. Ασημακόπουλου 

Οσο κι αν ακούγεται περίεργο, τον τελευταίο καιρό η πρώτη προτεραιότητα στη Βαρκελώνη είναι η φιέστα που ετοιμάζουν για να πανηγυρίσουν το φετινό σίγουρο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα της Μπαρτσελόνα.

Το ιδανικό, βέβαια, θα είναι να το συνδυάσουν και με τις άλλες δύο κούπες που περιμένουν. Ενα ακόμη Champions League στα τέλη Μαΐου και το Κύπελλο Ισπανίας. Οπως και να 'χει, πάντως, είτε με ένα, είτε με δύο, είτε με τρία κύπελα, η μεγάλη γιορτή θα γίνει το Σάββατο, 1 Ιουνίου, στο τελευταίο παιχνίδι του πρωταθλήματος με αντίπαλο τη Μάλαγα.

Κεντρικό της στοιχείο η τεράστια χορογραφία, που η φιλοδοξία τους είναι να γίνει ακόμη πιο εντυπωσιακή από την αξέχαστη «αφίσα ανεξαρτησίας» που κατασκεύασαν στο ντέρμπι του πρώτου γύρου, στο 2-2 με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ισως και να το θυμόσαστε… Ολόκληρο το «Καμπ Νόου» σκεπασμένο από δεκάδες χιλιάδες κόκκινα και κίτρινα χαρτάκια, τα χρώματα της σημαίας της ανεξάρτητης Καταλονίας!

Ενα ελικόπτερο πέταξε πάνω από το γήπεδο, φωτογράφισε την εντυπωσιακή εικόνα. Και μετά, την έκαναν όλοι σήμα κατατεθέν της πόλης για τη φετινή χρονιά. Πρωτοσέλιδο σε εφημερίδες, εξώφυλλο σε περιοδικά και video wall.

Αυτή την ιδέα θέλουν τώρα να την προχωρήσουν τεχνικά και αισθητικά…

Αλλωστε, η σημαία της «ανεξάρτητης» χώρας είναι η μόνη που υπάρχει στα μπαλκόνια των κτιρίων, πολλές φορές δίπλα στο λάβαρο της Μπάρτσα. Είναι τα δύο μεγαλύτερα σύμβολα μιας κατάστασης που… λίγο να κουβεντιάσεις, καταλαβαίνεις ότι έχει γίνει ποτίσει τα μυαλά των περισσότερων, ειδικότερα μέσα στην οικονομική κρίση: «Ενα δικό μας κράτος», σου λένε, χωρίς να μπαίνουν στα πιο πρακτικά για το πώς μπορεί να γίνει και να σταθεί κάτι τέτοιο, ή χωρίς να φαντάζονται… τι είδους πρωτάθλημα θα γίνεται στην καινούργια χώρα, με την Μπαρτσελόνα μόνιμη πρωταθλήτρια και χωρίς τη γοητεία του «clasico» να συντηρεί τη σημερινή απόλαυση των ποδοσφαιρόφιλων όλου του κόσμου με την αιώνια μονομαχία ανάμεσα στο… καλό και… στο κακό.

Τώρα, η κρίση και ο τρόπος που εκδηλώνεται με φόντο το ποδόσφαιρο είναι μια άλλη, πολύ μεγάλη κουβέντα, που ο καθένας την κάνει ανάλογα με την τοποθέτησή του στα πράγματα.

Για παράδειγμα, δεν βλέπεις σχεδόν πουθενά στις λεγόμενες «δεύτερες δουλειές» Καταλανούς. Απ' όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις, η μόνη που απασχολεί στο 99% ντόπιους είναι η ίδια η Μπαρτσελόνα στις διάφορες δραστηριότητές της. Και στην τεράστια μπουτίκ και παντού μέσα κι έξω από το ποδοσφαιρικό «Καμπ Νόου» και το μπασκετικό «Παλάου Μπλαουγκράνα», σπάνια θα βρεις ξένο να σε εξυπηρετήσει.

Οποιος καταφέρει να πιάσει εκεί δουλειά, είναι σίγουρα από τους σούπερ τυχερούς.

Μην ξεχνάμε ότι η ανεργία στριφογυρίζει γύρω στο 25%, αλλά οι περισσότεροι άνεργοι ασχολούνται πιο πολύ με την ομάδα, παρά ψάχνουν γιαά δουλειά. «Δεν υπάρχει τίποτα. Και οι οικονομικοί μετανάστες που βλέπεις, είναι επιλογή της εργοδοσίας. Διώχνουν εμάς και παίρνουν τους φτηνότερους ξένους».

Για τη νεολαία που δεν δουλεύει, λοιπόν, η ομάδα γίνεται αυτόματα πρώτη προτεραιότητα. Και, φυσικά, μιλάμε για την Μπαρτσελόνα του ποδοσφαίρου.

Για παράδειγμα, την Παρασκευή που έφτασα, η πόλη λογικά έπρεπε να ζει στον απόηχο της μεγάλης νίκης απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης και το 111-108 έπειτα από δύο παρατάσεις. Ελάχιστοι, όμως, στέκονταν στο μπασκετικό «epico». Το πραγματικό ενδιαφέρον βρισκόταν στην επιτυχία του κλαμπ να δέσει τον Μέσι «para siempre».

Το πρώτο του ματς με το νέο συμβόλαιο ώς το 2018 ήταν το χθεσινό 6-1 με τη Χετάφε. Το τίμησε με ένα γκολ, ένα δοκάρι και τρεις ασίστ. Ηταν και το μοναδικό ενδιαφέρον στοιχείο του παιχνιδιού, καθώς η Μπάρτσα έπαιξε το γνωστό… τουριστικό ποδόσφαιρο με αντίπαλο να προσφέρεται για πολλά γκολ και θέαμα…