Του Δημήτρη Κουκλουμπέρη

^[1]Μπορεί η Χαριλάου Τρικούπη να εκφράζει ικανοποίηση και να χαρακτηρίζει ενωτική την εκδήλωση της Τετάρτης στο Ζάππειο, ωστόσο το σκηνικό στο εσωτερικό του κόμματος παραμένει αμιγώς πολεμικό, θυμίζοντας καζάνι που βράζει.

Τα δηλητηριώδη σχόλια, οι εκατέρωθεν βολές, οι υπαινιγμοί και τα συντροφικά μαχαιρώματα βενιζελικών – παπανδρεϊκών δίνουν και παίρνουν, συντηρώντας μια σκληρή αντιπαράθεση που δεν πρόκειται να κλείσει. Κι αν αυτό συμβεί, θα επιφέρει και τυπικά τη ρήξη.

Το ραγισμένο γυαλί στις σχέσεις του Γιώργου Παπανδρέου με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος συνεπικουρείται στο μέτωπο αυτό από τον Κώστα Σημίτη, δεν κατέστη δυνατό να κολλήσει, όπως αναμενόταν, ούτε καμία πλευρά έδειξε ουσιαστικό ενδιαφέρον να το επιχειρήσει. Απεναντίας, επελέγη από τη μια πλευρά η οδός των ανοιχτών επιθέσεων και από την άλλη ο ανταρτοπόλεμος.

Τα πυρά του διδύμου Βενιζέλου – Σημίτη εναντίον του Παπανδρέου έκαναν τα στελέχη που κινούνται στον ευρύτερο πυρήνα του περιβάλλοντός του να πνέουν μένεα εναντίον τους, αν και προσπαθούσαν να εμφανιστούν συγκρατημένοι, αποφεύγοντας να τοποθετηθούν δημοσίως, πλην εξαιρέσεων.

Στις μεταξύ τους συνομιλίες χαρακτήριζαν «αναμενόμενες» τις επιθέσεις κατά του πρώην πρωθυπουργού, κάνοντας λόγο για «εμμονές» του Βαγγέλη και «βολικές» ερμηνείες του Σημίτη. Ακόμη, εκτιμούσαν ότι «εκ του αποτελέσματος κρίνοντας», ο κ. Βενιζέλος μάλλον δεν ήθελε να είναι ενωτικός, ενώ για την αιχμή, ότι «θα πρέπει όλοι να ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ μέσα στο παραβάν», πικρόχολα σημείωναν ότι δεν μπορεί να εγκαλεί ως υπονομευτές στελέχη με μακρά και αναγνωρισμένη διαδρομή και να επιβραβεύει άλλα, προερχόμενα από τους «58» και πολιτικές κινήσεις που ποτέ δεν ψήφισαν το Κίνημα.

Σύγκρουση

Στις ίδιες συζητήσεις τους, διαπίστωναν σύγκρουση πολιτικής φιλοσοφίας για το ΠΑΣΟΚ και τη χώρα, σχολιάζοντας δηκτικά την αποστροφή του κ. Βενιζέλου ότι «η βασική διαφορά σήμερα δεν είναι ανάμεσα στη συντήρηση και στον σοσιαλισμό, αλλά ανάμεσα στη νεοφιλελεύθερη δυναμική και τον πρακτικό πραγματισμό».

«Ναι σύντροφοι “λεφτά υπάρχουν”, εάν υπάρχει πολιτική βούληση διεκδίκησής τους», έγραψε χθες ο Μιχάλης Καρχιμάκης στην προσωπική του ιστοσελίδα, απαντώντας στα «καρφιά» Σημίτη και καλώντας την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να λάβει πρωτοβουλίες που θα εκφράζουν «τον παλμό και την ελπίδα μιας κοινωνίας που δοκιμάζεται».

«Ας πάψουμε επιτέλους να συμβιβαζόμαστε με όσους κρύβονται πίσω από την αφαίμαξη και την υποκλοπή του πλούτου, αν επιθυμούμε να εμπνεύσουμε τον κόσμο, για να πετύχουμε να μας ξαναψηφίσει πίσω από το παραβάν», συμπλήρωσε ο πρώην γραμματέας του ΠΑΣΟΚ.

Με τίτλο «Δήμιος ή αποκεφαλισθείς. Και τα δύο συγχρόνως δεν γίνεται», ο σκληροπυρηνικός παπανδρεϊκός Σωκράτης Ξυνίδης απευθύνει ερωτήματα στον Ευάγγελο Βενιζέλο για την ταραχώδη περίοδο του Νοεμβρίου 2011, ενώ ο διαγραφείς από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Μάρκος Μπόλαρης, ο οποίος παραβρέθηκε στο Ζάππειο τη Δευτέρα, όχι όμως προχθές, έγραψε στο twitter: «Χρειάστηκαν 40 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ για να ακούσουμε έναν πρόεδρο να επιτίθεται μόνο στον προκάτοχό του και στην Αριστερά! Δεξιά;»

Βλέπει ενωτικά

Στον αντίποδα, το στίγμα του βενιζελικού μπλοκ έδωσε ο Δημήτρης Καρύδης εκτιμώντας ότι «το ΠΑΣΟΚ βγαίνει ενωμένο», όμως πρέπει να «κόψει» και «να απομονώσει» τις αντιλήψεις των κλακαδόρων. Σε έτερη συνέντευξή του (ΑΠΕ) ο εκπρόσωπος της Χαριλάου Τρικούπη δήλωσε ότι ο κ. Βενιζέλος επιχείρησε με την ομιλία του «ρήξη με αντιλήψεις που κρατούν την παράταξη και τη χώρα στο παρελθόν», υπονοώντας την εκδήλωση του Ιδρύματος Ανδρέας Παπανδρέου.

«Ή θα ξαναβρούμε τη χαμένη μας συλλογικότητα ή ορισμένοι θα το παίζουν πρίγκιπες και πριγκίπισσες στους θρόνους έξω από την παράταξη και θα περιμένουν να τους καλέσει η Ιστορία», τόνισε η υφυπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Εύη Χριστοφιλοπούλου, εκφράζοντας τη σφοδρή ενόχλησή της για τη στάση του τέως προέδρου του ΠΑΣΟΚ.

«Κάποιοι δηλώνουν ΠΑΣΟΚ και ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ. Και στις τελευταίες ευρωεκλογές κάποιοι δήλωναν ΠΑΣΟΚ και ψήφιζαν ΔΗΜΑΡ», παρατήρησε ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, στο πνεύμα της επιχειρηματολογίας Βενιζέλου.