Γράμμα από τα ξένα

ΓΕΡΜΑΝΙΑ Το ανατολικογερμανικό παρελθόν του καταδιώκει τον εξυπνότερο πολιτικό και δεινότερο ρήτορα της χώρας

Βερολίνο Του Παντελή Βαλασόπουλου

Εάν με ρωτούσαν ποιος είναι ο πιο έξυπνος πολιτικός στη Γερμανία, θα έλεγα χωρίς περιστροφές ο Γκρεγκόρ Γκίζι, του αριστερού Die Linke. Την ίδια απάντηση θα έδινα εάν με ρωτούσαν ποιος Γερμανός πολιτικός είναι και δεινός ρήτορας. Ο Γκίζι, με μεγάλη διαφορά από τους άλλους. Χαίρεσαι να τον ακούς όταν μιλάει στο Κοινοβούλιο αλλά και στις συνεντεύξεις του, γιατί μεταξύ άλλων διαθέτει και χιούμορ. Ο Γκίζι, που είναι ο δημοφιλέστερος πολιτικός της Αριστεράς και πρώην πρόεδρός του, έχει ένα μεγάλο πρόβλημα. Ενα πρόβλημα που τον ακολουθεί χρόνια και, όπως και με άλλους πολιτικούς της γερμανικής Αριστεράς, έχει να κάνει με το παρελθόν.

Το σταλινικό παρελθόν στην πρώην Ανατολική Γερμανία. Εκεί ο Γκιζι ήταν ένας από τους διασημότερους δικηγόρους. Υπερασπιζόταν θύματα του ολοκληρωτικού καθεστώτος,τους αντιφρονούντες και όσους έβαζαν στο στόχαστρό τους οι μυστικές υπηρεσίες και ειδικά η διαβόητη Στάζι. Εδώ και καιρό, όμως, έχουν δημοσιευθεί στοιχεία που δείχνουν ότι είναι πολύ πιθανό ο Γκιζι να μην ήταν μόνο δικηγόρος αντικαθεστωτικών αλλά και πράκτορας της Στάζι, στην οποία κατέθετε απόρρητα στοιχεία των πελατών του. Η κωδική ονομασία του φέρεται να ήταν «Νόταρ», που σημαίνει «δικηγόρος».

Αρκετοί πρώην πελάτες του τον έχουν κατηγορήσει, αλλά δεν μπόρεσαν να αποδείξουν ότι ο πράκτορας Νόταρ ήταν ο Γκίζι. Μάλιστα, ο ίδιος κατάφερε με δικαστική απόφαση να μην μπορεί κανένα γερμανικό ΜΜΕ να δημοσιεύσει ρεπορτάζ που συνδέουν τον Γκίζι με τη Στάζι. Επίσης δήλωσε ενόρκως ότι δεν υπήρξε ποτέ πράκτορας. Τώρα, όμως, όπως γράφει η εφημερίδα «Die Welt», έρχονται στο φως της δημοσιότητας νέα στοιχεία εναντίον του. Μάλιστα, η εισαγγελία του Αμβούργου θα τον κατηγορήσει αρχικά για ψευδορκία. Βέβαια, ο ίδιος και το κόμμα του λένε ότι πρόκειται για σκευωρία, για να χτυπηθεί το Αριστερό Κόμμα ενόψει τον εθνικών εκλογών.

Ο Γκίζι είναι πολύ καλός δικηγόρος και δεν θα το βάλει κάτω εύκολα. Είναι και η μοναδική ελπίδα του Linke, η βιτρίνα του. Στο διά ταύτα τώρα. Προσωπικά, έχω διαβάσει και ακούσει πολλά για το θέμα. Δεν νομίζω ότι υπήρχε περίπτωση η Στάζι να άφηνε έτσι τον Γκιζι. Ηταν πρόσωπο-κλειδί. Σίγουρα κάποιου είδους συνεργασία θα υπήρχε. Μπορεί να τον εξανάγκαζαν να δώσει στοιχεία για τους πελάτες του, μπορεί κάποιες φορές να το έκανε εθελοντικά για να σώσει κάτι άλλο. Κάποιον πολίτη, τη δουλειά του, το κεφάλι του.

Ο ίδιος ήταν και στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος. Εάν μιλήσει κάποιος με Ανατολικογερμανούς της γενιάς του, σε χαλαρή ατμόσφαιρα, οι πιο πολλοί θα πουν το ίδιο: «Ελα, μωρέ, εντάξει. Ο πρώτος ήταν ή ο τελευταίος; Σε μια κοινωνία χαφιέδων ζούσαμε. Ηταν πολύ δύσκολο να ξεφύγεις από τη Στάζι. Κάποια στιγμή σε έβαζαν στο χέρι και σε οδηγούσαν εκεί που ήθελαν. Να γίνεις ρουφιάνος τους. Το θέμα δεν είναι εάν έδινε πληροφορίες, το θέμα είναι εάν το έκανε οδηγούμενος από ιδεολογικά κίνητρα». Κάπου εκεί νομίζω ότι βρίσκεται η αλήθεια και με τον Γκίζι. Βέβαια, εάν παραδεχόταν δημοσίως κάτι τέτοιο, θα σήμαινε και το τέλος της πολιτικής του καριέρας αλλά και μια μεγάλη ήττα για το κόμμα της Αριστεράς, το οποίο τελικά πρέπει, και το ίδιο, να καθαρίσει την ντουλάπα του από τους σκελετούς του παρελθόντος.