Της Αντας Ψαρρά

^[1]Τα νέα καθήκοντα του κ. Αβραμόπουλου έρχονται τη στιγμή ακριβώς που η μεταναστευτική πολιτική της Ε.Ε. συνοψίζεται σε μία και μόνο λέξη: ασφάλεια. Ασφάλεια όχι για τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που κατά κύματα προσπαθούν να προσεγγίσουν την Ευρώπη για να σωθούν, αλλά για τους Ευρωπαίους κατοίκους της (πολύ) γηραιάς ηπείρου. Ολα τα λεφτά στην κυριολεξία όλα τα κονδύλια για τη μεταναστευτική πολιτική προορίζονται πλέον για τα μέσα επιτήρησης (ραντάρ και εναέρια μέσα) των συνόρων. Ενώ πλέον οι εμπόλεμες περιοχές πολλαπλασιάζονται, αντί για διάσωση η έμφαση τώρα θα είναι στην επιτήρηση, με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.

Στρατιωτικού τύπου επιχειρήσεις

Η πρώην επίτροπος Σεσίλια Μάλμστρομ, παρ’ όλες τις διατυπωμένες θέσεις της για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη διάσωση και τις συνθήκες υποδοχής, το τελευταίο διάστημα «έκλεισε» ακόμα περισσότερο τις πόρτες της Ε.Ε. Σχεδόν ολόκληρη η στρατηγική της «μεταναστευτικής» πολιτικής αφορά στρατιωτικού τύπου επιχειρήσεις ή καλύτερα ό,τι περιλαμβάνει ο όρος «εσωτερικές υποθέσεις». Το μόνο που ως φαίνεται θα απομένει πλέον ως μεταναστευτική πολιτική θα είναι οι εθιμοτυπικές επισκέψεις -που στην Ελλάδα είναι εντελώς απαραίτητες έστω και για να κρατηθούν τα προσχήματα- από τον νέο επίτροπο (αναλυτικά στοιχεία για την Ευρώπη-φρούριο,στο apostolisfotiadis.wordpress.com).

Μια επιστολή αστυνομικών με υπογραφή «Ομάδα Υψηλής Αστυνόμευσης» στον Δ. Αβραμόπουλο κάνει ορισμένες ενδιαφέρουσες επισημάνσεις και προτάσεις, πέρα από τις στερεότυπες δικαιολογίες περί του φόβου μήπως χαθεί η ελληνικότητα.

Οι αστυνομικοί κατανοούν ότι ακόμα και με το υψηλό ποσοστό ανεργίας οι μετανάστες μπορούν να συμβάλουν στην οικονομία εφόσον υπάρξει σχεδιασμένη πολιτική μέσα στο πλαίσιο μιας κοινοτικής αλληλεγγύης. Ζητούν να γίνονται γρήγορα οι διαδικασίες για τους πρόσφυγες ώστε να έχουν τα απαραίτητα έγγραφα για να επιζήσουν. Για όσους δεν διαθέτουν κάποιες προϋποθέσεις παραμονής ζητούν να τους δίνεται άδεια με όρους. Να γίνεται διά μέσου των υπηρεσιών της Ε.Ε. γρήγορη ταυτοποίηση των χωρών προέλευσης ώστε όσοι στερούνται χαρτιά να μπορούν να διαχωριστούν σε πρόσφυγες που δικαιούνται άσυλο και σε απλούς οικονομικούς μετανάστες. Ζητούν κι άλλα μέτρα οι αστυνομικοί που προσκρούουν όμως στις θεμελιώδεις αρχές της ΕΣΔΑ και επομένως ούτως ή άλλως δεν μπορούν να γίνουν δεκτά τουλάχιστον στα φανερά. Παράδειγμα, η μη απόδοση ιθαγένειας που η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει επιτέλους και να μην κλείνει τα μάτια στις διεθνείς υποχρεώσεις και συμβάσεις. Επίσης το επιχείρημα προβολής της επέλασης των φανατικών μουσουλμάνων ή του Εμπολα για να αναγκαστεί η Ε.Ε. να αντιμετωπίσει τα ελληνικά προβλήματα μετανάστευσης δεν είναι απλά αφελές, αλλά κινείται στα όρια του ρατσισμού. Τέλος, η διμερής συμφωνία επανεισδοχής στην Τουρκία που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από όλες τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων υπάρχει και εφαρμόζεται α λα καρτ, σύμφωνα με την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Θυμίζουμε όμως ότι και η Τουρκία διαθέτει μεγάλα και πολυπληθή στρατόπεδα κράτησης και φιλοξενίας προσφύγων, ενώ οι «διακινητές» των δύο χωρών έχουν αγαστή συνεργασία στην είσπραξη των «εισιτηρίων» με αρκετές ενδείξεις βοήθειας και από δημόσιους λειτουργούς εκατέρωθεν. Ουκ ολίγες συλλήψεις διακινητών και υπευθύνων χορήγησης πλαστών εγγράφων από ελληνικής καταγωγής δημόσιους λειτουργούς έχουν κατά καιρούς απασχολήσει την υπηρεσία εσωτερικών υποθέσεων της ΕΛ.ΑΣ.

Μέρες… 1922

Οσο για το ότι εξαιτίας των προσφύγων ή των μεταναστών θα «αποτελέσουν οι Ελληνες είδος προς εξαφάνιση» θυμίζουμε στους καλούς αστυνομικούς ότι τα ίδια ακριβώς έλεγαν και το 1922 οι «αρχές» και πολλοί πολίτες για τους πρόσφυγες που ήρθαν κατά χιλιάδες από τη Σμύρνη -μέρες που είναι- με εξόχως ρατσιστικούς και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς. Αυτά δεν τα λέει φυσικά η Μαρία Ρεπούση, αλλά κάθε μαρτυρία που έχει καταγραφεί, οι εφημερίδες της εποχής και οι (παστρικές) γιαγιάδες μας.

Ο νέος επίτροπος θα βρει βέβαια τον δρόμο στρωμένο για αστυνομικές επιχειρήσεις στα κλειστά ευρωπαϊκά σύνορα της «ελεύθερης» Ευρώπης, αλλά είναι βέβαιο ότι θα χρειαστεί να επιδείξει και ως άλλοθι μια ασφαλή και ανθρώπινη διαβίωση των προσφύγων και των μεταναστών στα διάφορα κέντρα της ελληνικής επικράτειας. Ο,τι και να προβλέπει η νέα μεταναστευτική πολιτική δεν θα επιτρέπει τα Φαρμακονήσια και τις Λαμπεντούζες. Εκτός κι αν μέσα στα κονδύλια προβλέπονται και εκείνα που θα κάνουν όλα αυτά τα θλιβερά γεγονότα «αποτροπών» αόρατα για τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ.